Je hebt het zelf zeker ook al meegemaakt: nadat je je stinksokken in de hoek van de kamer hebt gezwierd en je jezelf op de dichtsbijgelegen stoel hebt gehesen om een duik te nemen in het lustmeertje van je partner vallen plots die pijnlijke woorden: 'ik heb hoofdpijn... dit uurtje eens niet!'. Ge zult er zeker ook je gedacht over hebben. Wel, zeg het nu! Je krijgt een uitgelezen kans op mijn eerste "muggenzifterij", Vlaanderens meest verkeerde poll... moest ik tenminste de énigste op het net zijn.
Tot 15 januari 06 en met het principe één pc, één stem. Met dank aan collega zeveraar voor dit interactieve idee powered by pollmaker.nl. Bedankt voor je deelname.
Ik voel je al tegenspartelen, Muggenbeet, en hoor je morren dat een kip zonder kop onmogelijk hoofdpijn kan hebben. ’t Zal wel, maar Captain Hook voelde zijn linkse fuckvinger ook nog vaak jeuken. Zo ziehier mijn prangend vraagje.
BeantwoordenVerwijderenZou P. Ceysens, e-mama bij uitmuntendheid, bij acute hoofdpijnaanvallen, haar partner flexibel met een klootje het web op sturen voor een plaatsvervangend verwenbeurtje cybersex?
Of zou onze dartel kakelende politica ook in dit geval alras haar striemend zweepje bovenhalen om, in een donkerblauw lingeriesetje van Chantelle gehuld, met een paar furieus ogende, maar, zoals we haar sinds mensenheugenis kennen, de facto extreem softe en suffe uithalen haar gefakete gram te halen. I love it, you e-bitch!
Webcam, P.? Voeg maar toe.
Hugo Cramps
Vraag het haar eens als haar regels over zijn!
BeantwoordenVerwijderenVorige week (niet toevallig de 13de dag van de maand) was een ontluisterende foto te zien in de krant de Morgen. Als illustratie bij een esoterisch artikel van ‘Eigen berichtgeving’, ondertekend met ‘Kov’ en luisterend naar de titel “Gemengd klooster brengt zusters en broeders dichter bij God”.
BeantwoordenVerwijderenEen week later lig ik nog in de knoop met dit meesterlijk staaltje kwikjournalistiek . Nu lig ik wel meer en nog vaker lig ik gewoon te slapen, maar thans nopen dwingende twijfels me wakker te liggen en te liggen piekeren: klinkt zo de stem van God, wordt dat begrepen onder geroepen worden, betekent dit het licht zien?
Enige reflexie brengt de lezer al vlug tot het besef dat dit artikel een surrogaat is van een occulte boodschap van de Heer. Niet de kleine, noch de grote, God zij dank, maar de blijde boodschap. Het woord Gods gedicteerd aan de tekstverwerker van de hedendaagse evangelist Yves Desmet. Want iedereen met wat elementair sudoku-feeling heeft meteen begrepen dat ‘Kov’ een lullig decodeerbaar pseudoniem is van “yds”. Elementair rekenwerk (zelfs Freya moet dit begrijpen) met de heilige getallen 1, 3 en 7 staaft deze evidente vaststelling: tel bij de ‘k’ 14 = 2 x 7 letters bij en men belandt op de ‘y’; tel bij ‘o’ 11 letters af, 11 het eerste tweelingengetal voor het goddelijke 1, en daar staat de ‘d’; ga in het alfabet 3 letters terug vanuit de ‘v’ en de ‘s’ verschijnt.
Geschreven dus met de hand Gods en, dan mag men dergelijke ongelukken verwachten, de apocriefe tekst bevat nog veel meer ophefmakende mysteries.
Het geciteerde klooster telt namelijk 3 broeders en 14 nonnen, meteen zoek je dan naar een verdeelsleutel. 5 -5 -4 of 5- 4- 5 of 4- 5- 5 (zuivere, het enige trouwens in deze context, combinatoriek) kwamen als logische veronderstelling uit de bus, met die opstelling lukt het zelfs F. Vercauteren punten te rapen in de hel van Tivoli. We weten ondertussen, het kan verkeren. Maar dus weer die bijbelse getallen (niet 0-0, Freya, wel die vijven en vieren). Blijvende openstaande vraag: wie van de 3 4? 4 als straf of 5 in promotie? Ingewikkeld allemaal.
Nog meer nevels. 14 + 3 = 17. Tellen dus (niet afhaken, Freya, we tellen hardop mee) op de bijhorende illustratie en steeds maar uitkomen op 16. Rekentoestel raadplegen, negenproef uitvoeren (dit moet Freya bemoedigen), steeds 16. 16 is 16 en toch met 17. Ongelovige Thomassen turven zelf maar eens op de foto: 16, niet meer of minder, kloosterlingen. Waar is 17 dus? We hebben een vaag vermoeden. Bestudeer even de broeder midden op de foto. Gelukzalig glimlachend als de Mona Lisa van Da Vinci (zou Dan Brown dit verhaal al kennen?). Handen gevouwen voor het kruis. Het kruis wel te verstaan van zijn onderste ledematen. Niet uit godsvrucht, maar verdoezelend. Voor ons echter verhelderend, want deze broeder geniet, getuige zijn Hendrik VIII-ige uitstulping in het boetekleed. Niet moeilijk raden waar zuster nr.14 haar kunsten uitoefent, want rechts achter de zalig verklaarde gaapt niet verder verwonderlijk een desolate leegte. Vroeger als kind kenden wij een boeiend spel, piepelingen, nu in deze kloosterorde tref je daar een variant, pijpelingen.
Blijft de vraag: who’s that girl? We proberen enkele zusters te herkennen. Namen tollen door het hoofd, F. Van Wijk, de onontkoombare P. Ceysens, M. Vogels (nog op andere lijsten bovenaan te vinden) en de zich in deze biotoop naar hartelust onderkruipende A. Coolen? Het blijft echter aanvankelijk een mission impossible, een hedendaagse kruistocht, tot we op de 2de rij bij de 2de zuster van rechts (nu opmerkelijk geen heilige getallen) uitkomen. Even ongeloof, mond open van verbazing, maar geen misverstaan mogelijk: dit is M. Aelvoet for sure. Hemel op aarde! Dioxyne strikes again!
Horizontaal 2 van rechts is daarmee opgelost, maar verder blijft dit kruiswoordraadsel verre van ingevuld. Want lezen we niet: “de mannen slapen op de hoogste verdieping, de vrouwen een etage lager”? De handeling ‘ten hemel stijgen’ zal in weinig kloosterordes een minder onomfloerste invulling krijgen. Hemelvaart is voortaan niet meer het privilegie van Moeder & Zoonlief.
Nog een quote uit het artikel: “Zusters en broeders brengen ook een groot deel van hun vrije tijd samen door, tot op zekere hoogte natuurlijk”. Ja, wat moet men daaruit concluderen? Vooral ‘tot op zekere hoogte’ intrigeert, want die specificatie geeft de pap in de mond, waarschijnlijk weer een latente verwijzing naar het blijkbaar populairste en oudste kloosterspel. De backing vocals bij het Hosanna in den Hoge worden in deze kloosterorde gezongen met veel Birkiniaans gekreun. Zoveel is zeker.
Dit fors aanbod schijnheiligheid is me ruim teveel. Chronische hoofdpijn krijg ik ervan. Het is al eeuwen geleden vastgesteld, de mens is immers doorgaans niet zo gek: zet een troep vrouwelijke schepselen bij een paar mannelijke specimen van de schepping en de copulatiedrift haalt het moeiteloos van elke contemplatiedrang. Sekscommunes noemde men die bendevormingen in de jaren ’70. Nu verworden tot nieuwste trend in het kloosterleven van de Eeuwige Stad en daarom een artikel in de Morgen meer dan waard. Wat boeiend, zich even in P-magazine lezend wanend, toitoi Yves.
Wat down verbaasde ik gisterenavond mijn partner dan ook aangenaam met: “Let’s shut up the fuck for today”. Ik meende een blijken van wederzijdse verstandhouding te ontwaren in de plotse schittering van haar blik. Een innige knuffel volgde en het aangesneden scenario werd vakkundig overhoop gehaald. Een mens is doorgaans niet zo gek. Mysterieus genoeg werd er over koppijn met geen woord gerept.
Volgens het evangelie van
Hugo Cramps
(psalm 4)
Nawoord: de foto met hoog Da Vinci Code-gehalte kan men vinden in de goeie Morgen van die dag, maar eventueel ook op:
http://i35.photobucket.com/albums/d197/hugocramps/muggenbeet/kl2.jpg