11 mei

Vandaag is het een bijzondere dag.

Op 11 mei verjaart mijn moeder (68 jaar) en vandaag -11 mei- is het precies 14 jaar geleden dat ik getrouwd ben en samen met mijn vrouwtje -toen nog zonder kinderen- verhuisde naar onze huidige woning.

Ons huis hebben we eigenhandig gebouwd samen met de kleine bouwfirma van mijn vader. De funderingen, de holle ruimte en het dak namen we volledig voor eigen rekening. Bij het overige metselwerk kwamen mijn metsermaten enkele weken helpen. In het wit, zoals het hoort. Als de ploeg om half vijf vertrok, maakte ik nog een 'braai' mortel en metselde ik verder aan de binnenmuren tot het donker was. 14 jaar geleden was ik ook nog fit en werkte ik nog graag.

Plezant (achteraf toch) was dat ons huis bijlange niet klaar was toen we van stek veranderden. We leefden op de chappe, klommen met de ladder naar het verdiep en ook van binnendeuren was geen sprake. De dag voordien (10 mei) werd er gelukkig nog een toilet geplaatst wat toch handig is. Onze voortuin was een grote gele zandvlakte en in de achtertuin waren slechts enkele groenblijvende heesters en bomen (hulst, pinus en taxus) aangeplant. Ik heb er nog enkele dia's van maar onze kinderen hebben ze nog altijd niet gezien. Wordt dat trouwens nog getrokken, zo'n dia's?

Niet dat we vandaag een groot feest gaan organiseren of dat de dag anders verloopt dan andere dagen - daarvoor zijn we beiden teveel van het nuchtere type - maar 11 mei brengt toch de herinnering naar boven van twee mensen die een nieuwe start nemen en die nooit hadden kunnen voorspellen wat er intussentijd allemaal is gebeurd. Vier klein mannen, enkele veel te vroege overlijdens, de creatie van een wilde tuin, kamertje per kamertje in orde stellen, ... .

We hebben samen heel veel gerealiseerd en zijn erg blij met wat we hebben. Als we terugblikken dan kunnen we gerust stellen dat we ons 'uiterste best' gedaan hebben en fier mogen zijn op onze daden en verwezenlijkingen. We hebben beiden het gevoel dat we leven en niet geleefd worden. Al onze dromen zijn natuurlijk niet uitgekomen maar dat hoeft ook helemaal niet. Opzien naar anderen of materiële jaloezie is ons totaal vreemd en dat is een prima gave om gelukkig door het leven te gaan.