familiefoto

 Tijdens de eindejaarsfeesten hebben we hier de traditie om een familiefoto te nemen. Soms aan de kerstboom, soms buiten. Zo kunnen we de verandering van onszelf en vooral de kinderen in herinnering brengen. De nieuwe foto verschilt wel heel veel met deze van 2007. De hoofden volgen een quasi horizontale lijn (met de zoon als uitschieter) terwijl 13 jaren geleden er nog een stevige zigzaglijn was.

Van links naar rechts: Jo (1997), Kristien (1963), Loes (1995), Sara (1998) en Heleen (2000)

2020

2007

Bij deze wens ik jullie allemaal fijne feestdagen toe en een 2021 zonder veel tegenslagen en verdriet. Veel tuinplezier voor de lezers met groene vingers !

 

 

'slimme' meter

 Deze maand werd in opdracht van Fluvius onze digitale elektriciteitsmeter geïnstalleerd. De 'slimme meter' wordt hij ook wel eens genoemd. 't Ziet er helemaal anders uit dan onze vroegere logge 'conteur'. Er zijn 4 afleesstanden: wat we verbruiken komt erop, evenals de stroom die we via de zonnepanelen op het net zetten en dit zowel voor de dag als voor de nacht. De metergegevens moeten we niet meer via het internet doorgeven omdat ze automatisch via GPRS verstuurd worden. Het kastje ziet er niet slecht uit, nu hopelijk de factuur ook.

 

Zo ziet de digimeter er uit.

beest in beuk

Men zegt van uilen dat ze zich zo in een boom kunnen laten opgaan, dat je ze haast niet meer opmerkt. Tijdens een wandeling in Asdonk-Dassenaerde vonden we een gorilla die dat kneepje ook onder de knie heeft.

 Niet in een oude beuk maar op ons terras blijft een ander beest, de eekhoorn, ons regelmatig vermaken. Toen we restanten van een brood op de grond gooiden, was hij er als de kippen bij. Koddig was hoe hij het brood in zijn geklauwde poten nam en zichtbaar genietend begon op te eten.

houtduiven en ijsvogel

 

De groep koperwieken heeft zowat alle hulstbessen naar binnen gespeeld en is deze week vertrokken. Geen eten, geen koperwieken. De merels zijn wel gebleven. Maar er valt nog veel te beleven. Zowat duizend houtduiven voeren elke avond een groots spektakel op als ze samen naar de slaapplaats vliegen. Gisteren ging ik op ruime afstand een kijkje nemen en kon ik een deel van de show op foto vastleggen.

Het mooiste vogelmoment was evenwel de verschijning van de ijsvogel aan onze visrijke zwemvijver. Het is de derde verschijning maar de eerste maal dat ik deze kleurrijke vogel (een vrouwtje) vanuit de keuken op foto kon vastleggen.

ijsvogel vrouwtje

gemengd dan maar

 In de lente van 2018 werd er een nieuw fietspad langs de Schoterweg gelegd. Hiervoor werd er een diepe sleuf getrokken vlakbij onze beukenhaag. Maanden heeft deze gracht open gelegen waardoor het wortelgestel van onze oude haag het zwaar te verduren kreeg. Tel daar nog de aanhoudende hitte en droogte bij en je begrijpt dat overleven geen evidente zaak was. Temeer daar de sleuf uiteindelijk werd aangevuld met gemene grijze zand. Het resultaat was schrijnend: de helft van de boompjes was kapot. In het najaar van 2019 werd elk gat terug gevuld met een jong rood beukje. Ik deed het volgens de regels van de kunst maar toch ging elk jong plantje zo dood als een pier. Alles voor niks.

 

Ik heb wat getwijfeld en overlegd met die van ons. Voortaan wordt elke dode beuk van de haag (pal op het Zuiden) vervangen door een Spaanse aak (Acer campestre), een wilde roos of een kardinaalsmuts. We maken er dan maar een gemengde haag van. Dankzij enkele grote, zaaddragende Spaanse aken hebben we veel jonge planten in de tuin. Ik deed ze gisteren met een grote kluit uit en verzette ze naar de straat. De grond is nu prima dankzij de vele regen. De uniforme rode haag zal vanaf komende lente dus gedeeltelijk groen zijn.

 

Gemengd kan best schoon zijn. Zo is onze achtergevel begroeid met een klimhortensia (links), die nu geel verkleurt, wilde wingerd (rechts), die op zijn beurt binnenkort rood wordt en een Ampelopsis (rechtsboven) waarop kleurrijke 'snoepjes' verschijnen.

houtpantserjuffers

 Koppel in copula.  Hangend in klimop vlakbij de zwemvijver.

 Houtpantserjuffers zijn de laatst vliegende pantserjuffers. Zij worden soms nog gezien in november. Zoals de naam aangeeft, worden de eitjes in hout gelegd. Bij voorkeur in twijgjes die boven het water hangen. Hiermee is de soort de enige libel van Europa die de eitjes in levend hout legt.

naam niet gestolen

In de zomer van vorig kalenderjaar deelde ik mee dat er enkele Sphex funerarius in onze wilde marjolein zaten. Een zeldzame wesp zonder Nederlandse naam. Intussen kreeg dit beest wél een soortennaam, met name de sabelsprinkhanendoder. Onlangs bleek dat deze naam niet gestolen is.

Wat zag ik op onze tuinstoel? Een Sphex die een sprinkhaan gevangen had -middels een nekgreep- en erin lukte om de grote sprinkhaan mee te sleuren. Straffe toebak!

leven

 

We zijn hier al een tweetal weken bezig met het voeren van de vogels. Dat is sneller dan andere jaren en het is zeker nog geen must gezien in de natuur nog eten in overvloed is. Toch is het bij momenten file aan de voedersilo. Zo'n twintigtal mezen en huismussen hebben het nieuwe voer uitgetest, geproefd en goed bevonden. Het is overduidelijk dat zonnepitten het meest geliefd zijn. De ene helft van de buis vul ik met zonnepitten en de andere helft (met elke helft zijn eigen eetgat) met andere granen en gehakselde noten. De zonnepitten zijn steeds het snelst verorberd. De boomklever (links) heeft de zaden van de zonnebloem ook al ontdekt.

Eekhoorns zitten er ook. Zonder enige schroom wandelen ze over het terras om de okkernoten bij de buren te verzamelen. Ik zie ze regelmatig eentje in onze tuin begraven. Vandaar dat hier her en der notenbomen staan maar ik heb er geen ruimte voor om ze groot te laten worden. 

 

In de herfst zoek ik ook naar paddenstoelen in de tuin. Hier rot veel hout dus is er wel wat te vinden. Gisteren ontdekte ik een nieuwe soort voor onze tuin, met name de oranjerode Stropharia. Hij groeit op houtsnippers en lijkt wat op een klein uitgevallen vliegenzwam. Aan de rand van de hoed zie je de typische witte vlokken maar heel wat minder dan op de echte vliegenzwam die trouwens ook een pak groter is. Dankzij de oranjerode kleur valt hij op. Hierdoor wordt hij best veel waargenomen.

Herfst betekent ook een grondige gedaantewisseling van de tuin met de herfstverkleuring als grote blikvanger. Heel wat planten heb ik precies uitgekozen omwille van hun herfstverkleuring. De Parrotia persica, de Liquidambar, de blauwbessen, kornoeljes en kardinaalsmutsen gooien nu hun beste troeven op tafel. De krentenboompjes zijn er normaliter ook bij, maar dit jaar zijn ze in de zomer al hun bladeren reeds kwijtgeraakt. Volgend jaar beter.

jonge egels

   

Van het regenweer heb ik geprofiteerd om een triestig hoekje van wat planten te voorzien. De treurbeuk kon wat geburen gebruiken, dacht ik zo. De grond werd omgespit met toevoeging van een kruiwagen compost en de regenpijp draaide ik richting nieuw perkje.  Ik koos voor 3 schijnelsen (Clethra alnifolia) en een groepje Geranium clarkei 'Kashmir White'.

 Interessanter nieuws is dat we in onze tuin 3 jonge egeltjes hebben zien foerageren. We vonden ze onder een grote Rhododendron vlakbij een gestapelde houtwal. Toen ze ons in de gaten kregen, verstopten ze zich ook in deze houtwal meer bepaald onder een boomwortelgestel die verwerkt zit in de wal. 

 

Eén van drie "cuties"

Cylindromyia brassicaria

 

Deze waarneming dateert van juni maar pas vandaag ontving ik de bevestiging dat deze sluipvlieg inderdaad de zeer zeldzame Cylindromyia brassicaria is. De validator weet me zelfs te zeggen dat het een mannetje is. Dit jaar zijn er nog maar 3 individuen van gezien (lees: ingegeven bij waarnemingen.be) en dit door 3 verschillende natuurwaarnemers. 

oranje snoep

Koppeltje zwartkoppen snoept van de kardinaalsmutsen 

 

 Het is intussen een hele tijd geleden dat ik nog eens actief was op mijn eigen blog. Dan weet je, er is iets loos. Dat was ook deze keer het geval. Het begon met de plotse opname in het ziekenhuis met de quasi zekerheid dat er corona in het spel was. Dit bleek niet het geval -gelukkig- maar de weken erna ging het toch zo bergaf met mezelf dat ik half augustus volledig gekraakt ben. Intussen gaat het wat beter en probeer ik met hulp van medicatie en een psycholoog mijn oude leventje terug op te pakken. Mijn huisarts ziet me nu elke week en het gaat de goede kant uit. Ook mensen die nauw verbonden zijn met de natuur, kunnen mentaal de dieperik in gaan. Dat heb ik nu wel geleerd. Iedereen heeft een grens wat hij aankan.

Daarmee dat ik nu thuis zit. Ik heb zonet wat snoeiwerken verricht en ben juist binnen. De stilte in de tuin is de zwartkoppen niet ontgaan. Ze zitten zo'n 6 meter van mijn vensterraam. Ze foerageren in de kardinaalsmuts die vol 'lekkere' bessen hangt en begonnen is met zijn knalrode herfstkleur aan te meten. De zwartkoppen hebben iets met deze kardinaalsmuts. Ze zijn altijd de eerste om de bladluizen eruit te pikken en in de vroege herfst kan er geen vogeltje hun voor zijn bij het eten van de oranje zaden. 

 

Zonet kreeg ik een koppeltje in de gaten en ze pasten wonderwel op één foto. Ik dacht bij mezelf, wel dat is een goede foto om mijn blogleven te hervatten.

 

't Zit soms in een klein hoekje

Veel zien we niet meer door ons slaapkamervenster. De wilde wingerd mag weelderig tieren.

... maar de schoonheid kan soms schuilen in een klein hoekje

Op de vensterplank, een nest met 2 vliegklare vogeltjes.

Vandaag trokken ze de wijde wereld in.....

wat een wesp!

Deze nieuwe wesp voor onze tuin vond ik aan het bijenhotel. De lange legboor maakt al meteen duidelijk wat het beest daar komt doen. Het vrouwtje komt er haar eitjes leggen. Niet in een leeg bamboestokje maar wel in eentje dat al 'bezet' is door eitjes van solitaire bijen. Het plan is dat haar larven de bijenlarven oppeuzelen en zo een stevige eerste maaltijd hebben. Zo'n bijenhotel trekt naast solitaire bijen ook heel wat parasitaire insecten aan.

Bijzondere kenmerken van deze wesp zijn naast de extreem lange legboor, het witte uiteinde ervan en de vreemde plek waar het achterlijf begint, namelijk bovenop de 'rug'. Dat brengt ons bij de hongerwespen, meer bepaald de Gasteruption jaculator. Vorig jaar werden er 15 stuks ingegeven op waarnemingen.be, dit jaar toch al zo'n 40. Het is toch verbazingwekkend wat er allemaal rondvliegt. 

koninginnenpage

Soms krijg je vlinders niet voor de lens

maar deze landde net voor mijn pocketcamera.

Dat maakt het wel stukken gemakkelijker.

Koninginnenpage op vlinderstruik (1)

koninginnenpage op vlinderstruik (2)

krak

Het gebeurde enkele dagen voordat we naar Frankrijk trokken. Onze sierappel in de voortuin had zo'n vruchtbaar jaar dat een van de hoofdtakken het begaf onder het gewicht van de overdaad aan appeltjes. Ik had de tak moeten ondersteunen of een deel van de vruchten preventief moeten verwijderen maar had dit blijkbaar te laat in de smiezen. 

Wat doe je dan? Theoretisch gezien zijn er enkele mogelijkheden maar de vorige keer (eentje in de achtertuin) heb ik de hoofdstam tot 30 cm boven de grond afgezaagd en de appelboom liep snel kransvormig weer uit. Het is nu een pracht van sierstruik geworden. Zo heb ik het deze keer opnieuw aangepakt. De 'Red Sentinel' is te mooi om volledig te verwijderen. De bloemen en de appeltjes zijn een lust voor het oog en in de winter komen de merels er hun buik vol eten. 

Zo'n dingen gebeuren nu eenmaal maar bij mij wellicht sneller dan bij een actieve tuinier.

terug thuis

Zonet eens door de tuin gewandeld en in de vlucht een paar interessante waarnemingen gedaan. Collage van grote wolbij, pluimvoetbij, oranje zandoogje en Arge pagana. Bij thuiskomst van de vakantie zat er ook een grootoorvleermuis in huis. Kan je je een mooiere welkomst voorstellen?

In Brenne & Berry, onze vakantiestek in het Franse Lingé, heb ik de ogen ook goed de kost kunnen geven. Je herkent ongetwijfeld de koningspage, de oranje luzernevlinder, de bruine vuurvlinder en een bloedrode heidelibel. Ik hoorde er ook voor de eerste maal een wielewaal en een zomertortel en zag een prachtig koppeltje distelvinken. Jammer dat ik deze nooit in onze tuin zie. Op een uitstap vonden we dankzij een tip van een 'insider' een kolonie bijeneters langs de Creuze. Een onvergetelijk moment.

Wat ik helemaal te gek vond, waren de majestueuze kardoenen bij onze B&B. Daar ben ik jaloers op. Als iemand ervaringsdeskundige is, laat me weten hoe ik ze best aanplant en overhoud.

B&B Brenne & Berry, Lingé Frankrijk. Een aanrader op alle vlakken.

wagenpark ontdieseld

Met 2 auto's en 5 chauffeurs in huis ( + eentje die weldra start met de rijlessen) is het niet altijd vanzelfsprekend om tijdig op het werk, de school, de studentenjob en fuiven te geraken. Af en toe wordt er in de familie een auto geleend om alle plannen realiseerbaar te maken. En ja, vaak worden de fietsen van stal gehaald en ook het openbaar vervoer wordt omarmd met 4 abonnementen. Die van ons en ikzelf kochten daarom een klein retro-autootje bij (zie hieronder) om dat soort problemen van de baan te helpen. Ook voor wat lokaal toerisme lijkt ons deze 20-jarige vierwieler best handig. Voor weinig geld alle problemen opgelost.

Ware het niet dat amper 2 dagen na de eerste rit met de Nissan Micra (zie boven) onze Opel Astra plots de geest gaf. Tijdens een nachtelijke rit in Hasselt viel hij stil. Weggesleept naar de garage alwaar het vonnis viel: distributieketting gebroken en motor perte totale. Alles op een rijtje gezet, bleek het niet zinvol om onze oude diesel op de baan te houden. Dat we het afgelopen jaar nog voor 900 euro stukken hadden vervangen om door de keuring te geraken, is even slikken.

In plaats van te treuren en te jammeren zochten we en vonden we snel een goede oplossing. We kozen voor een tweedehandse en betaalbare Opel Corsa van 2019, benzine. Een zwart model want de dames hier willen dat zo. Verrassend veel toeters en bellen op dat ding en aangedreven door een rustige motor waardoor de jaarlijkse Vlaamse verkeersbelasting laag is. Deze belasting wordt immers berekend op basis van het vermogen, de CO2-uitstoot en de euronorm.

Met de vervanging van ons busje door een Dacia (driecilinder - benzine) en de Astra door een Corsa is ons wagenpark volledig ontdieseld. De pech mag nu wel ophouden. Ook hier groeit het geld niet op de rug. 

We maken ons nu klaar voor een korte vakantie in Frankrijk. We kozen voor een B&B in het Parc Naturel regional de la Brenne. 

tegelijkertijd

Het was een bijzondere vlinderdag. Er passeerden gisteren een reeks vlinders die ik nog nooit eerder tegelijkertijd kon waarnemen. Het begon met een kleine parelmoervlinder, vervolgens een kleine ijsvogelvlinder met wat later een Spaanse vlag en een glasvleugelpijlstaart (zie foto). In de vooravond werd het mooie lijstje nog aangevuld met een koninginnenpage. Ook de 'algemene' dagvlinders waren present: een landkaartje, een oranje zandoogje, grote en kleine koolwitjes, atalanta's, boomblauwtjes, de gehakkelde aurelia en bijzonder veel dagpauwogen en citroenvlinders. Het zijn toch vooral de vlinderstruiken die deze vlinders weten te lokken. De citroenvlinders zijn dan weer zot van de grote kattenstaart.

matkop

Op de eerste zomerdag van het jaar vloog er een klein vogeltje tegen het venster. Gelukkig was het niet dood maar enkel een tijdje van zijn sus. Zelf was ik niet thuis maar een van de dochters nam enkele foto's van het vogeltje om het later aan mij te tonen. Pas weken later drong het tot mij door dat het misschien wel een nieuwe soort voor onze tuin kon zijn want het zwarte kopje had géén witte vlek (zwarte mees). Gisteren kreeg ik de bevestiging van een vogelkenner dat het een matkop is. Dus dubbel goed nieuws: het vogeltje vloog wat later terug de lucht in én onze tuin is een mezensoort rijker. 

Matkop, nog een beetje versuft

kastanje met gaatjes

Deze zaailing-kastanje lijkt wel op een kaas met gaatjes. Gehageld heeft het hier niet, goed geregend wel maar dat heeft er deze keer eens niks mee te maken. Hier is een behangersbij aan het werk geweest. Wat later landde de 'dader', de grote bladsnijder.

Op de foto's zie je hoe de grote bladsnijder (vrouwtje) met haar kaken stukjes blad afsnijdt van de kastanje. Dit stukje blad wordt vervolgens opgerold weggevlogen naar het nest waar het als binnenbekleding dient.

De grote bladsnijder heeft in de natuur enkele vijanden (parasieten). Hierbij zijn een aantal kegelbijen, de bijenwolf en de muurrouwzwever. Deze laatste vond ik onlangs aan ons bijenhotel.

muurrouwzwever aan het bijenhotel

opkikkers bij droogte en stank

Binnen enkele uren zou het volgens buienradar eindelijk beginnen te regenen. Laar maar komen. De natuur kan een stevige, verfrissende douche goed gebruiken. In de eigen tuin valt het al bij al nog mee, de problemen situeren zich vooral op kruidlaag-niveau, in het bijzonder bij de vaste planten die recent werden toegevoegd. De regenput is wel leeg en de zwemvijver die hier als reservebassin wordt aangesproken, is ook al 40 cm gezakt. De regenval is niet meer wat een mens mag verwachten. Ik kan je gerust vertellen dat de aanhoudende droogteperiodes en extreme temperaturen een domper zijn op mijn tuiniersvreugde. Planten die in leven blijven, dat is niet hetzelfde als planten die floreren, het beste van zichzelf tonen.

De voorbije dagen heb ik wel wat interessante tuinbewoners kunnen spotten, al waren er ook weer mindere momenten: alweer drijfmestaanvoer, een erg lawaaierige en stofwolkenrijke Pinksteren en pinkstermaandag en vreselijke stank van een vuurtje-stook-buurman. Maar goed, ik laat je enkele mooiere beelden zien. De korte uitleg vind je onder de foto's.

Foto 1: krabspin in een bloemkornoelje. Zodra de echte bloempjes openstaan, zijn de insecten van de partij en dus ook... de krabspinnen.
Foto 2: zwartip-smalboktor op bloemkornoelje (Cornus kousa 'China Girl').
Foto 3: Mordellochroa abdominalis, een kever uit de familie van de spartelkevers. Een nieuwe soort voor onze tuin.
Foto 4: eindelijk nog eens een kleine vos gespot en gelukkig eentje die niet mensenschuw was en zich met gemak liet fotograferen. Zo jammer dat ze slechts zelden te zien zijn want het is een heel mooie vlinder.
Foto 5: de geringelde smalboktor op bloemkornoelje. Ik zie er dit jaar heel veel van.
Foto 6: een van de allermooiste insecten die hier hun stek gevonden hebben, de goudwesp. De beeldherkenner geeft aan dat het de Chrysis immaculata betreft, en moest dit kloppen dan is dit een zeldzame soort.
Foto 7: de voorbije week aanbeland met een drietal, het groot dikkopje. Een klein rossig vlindertje met haakantennes.

Voila, nu duimen op regen. Bewolkt is het al. "90% kans op neerslag".... dat belooft, maar het zou niet de eerste keer zijn dat we hier tot de 10% droogblijvers behoren.

weirdo seks

Op de grond rolde iets rond. Het bewoog en het kwam niet door de wind. Met het blote oog kon ik er niks van maken. Een eerste foto maakte duidelijk dat het om zeer kleine motten ging. Pas na een tweede fotosessie -hierbij gebruikmakend van mijn betere toestel en een tijdelijke vangst in een glas- werd het mysterie onthuld: een parende schorsvaandeldrager, een 'zeldzaam' beestje. Het wordt nog gekker, want een betere bestudering van de foto's bracht aan het licht dat de schorsvaandeldrager (boven) paart met een esperiamot (onder). Beide zijn lid van de familie van de sikkelmotten maar ze behoren wel tot een andere genus. Zoals een paard met een ezel om het verstaanbaar uit te drukken. Een zeldzaam beestje vinden dat tegelijk weirdo seks heeft, hoe vaak gebeurt dat in een mensenleven? 

Deze waarneming werd intussen bevestigd op waarnemingen.be

ongewone krabspin

De spin zag me afkomen en kroop dan maar snel naar de achterkant van het blad. Maar ik had ze gezien en wilde ze beter leren kennen. Deze wens was niet wederzijds maar dat gaat meestal zo in de relatie tussen spinnen en mij. Voor zover ik de lichaamsbouw en het gedrag snel kon inschatten, leek het me een krabspin maar de kleur was heel ongewoon.

Geen wit of gelig wit zoals we dat kennen van hun uitmuntend camouflagegedrag in bloemen maar eerder rood met een zwart-wit achterlijf. Het blijkt een boskrabspin te zijn, een nieuwe soort voor onze tuin en tot voor kort een curiosum in Vlaanderen. Tot en met 2018 werden er nooit meer dan 10 exemplaren gemeld op waarnemingen.be. Vorig jaar waren het er 33. 

Een mooie detailfoto vind je op de website van Gerheserheide. Ook hier werd de boskrabspin gevonden.