leven

 

We zijn hier al een tweetal weken bezig met het voeren van de vogels. Dat is sneller dan andere jaren en het is zeker nog geen must gezien in de natuur nog eten in overvloed is. Toch is het bij momenten file aan de voedersilo. Zo'n twintigtal mezen en huismussen hebben het nieuwe voer uitgetest, geproefd en goed bevonden. Het is overduidelijk dat zonnepitten het meest geliefd zijn. De ene helft van de buis vul ik met zonnepitten en de andere helft (met elke helft zijn eigen eetgat) met andere granen en gehakselde noten. De zonnepitten zijn steeds het snelst verorberd. De boomklever (links) heeft de zaden van de zonnebloem ook al ontdekt.

Eekhoorns zitten er ook. Zonder enige schroom wandelen ze over het terras om de okkernoten bij de buren te verzamelen. Ik zie ze regelmatig eentje in onze tuin begraven. Vandaar dat hier her en der notenbomen staan maar ik heb er geen ruimte voor om ze groot te laten worden. 

 

In de herfst zoek ik ook naar paddenstoelen in de tuin. Hier rot veel hout dus is er wel wat te vinden. Gisteren ontdekte ik een nieuwe soort voor onze tuin, met name de oranjerode Stropharia. Hij groeit op houtsnippers en lijkt wat op een klein uitgevallen vliegenzwam. Aan de rand van de hoed zie je de typische witte vlokken maar heel wat minder dan op de echte vliegenzwam die trouwens ook een pak groter is. Dankzij de oranjerode kleur valt hij op. Hierdoor wordt hij best veel waargenomen.

Herfst betekent ook een grondige gedaantewisseling van de tuin met de herfstverkleuring als grote blikvanger. Heel wat planten heb ik precies uitgekozen omwille van hun herfstverkleuring. De Parrotia persica, de Liquidambar, de blauwbessen, kornoeljes en kardinaalsmutsen gooien nu hun beste troeven op tafel. De krentenboompjes zijn er normaliter ook bij, maar dit jaar zijn ze in de zomer al hun bladeren reeds kwijtgeraakt. Volgend jaar beter.