het Grote Netewoud

Nog geen 10 km van ons deur bevindt zich het Grote Netewoud. Natuurpunt heeft er een serieuze wandeling van 11 km uitgestippeld. Vermits het geleden was van een KSA-kamp in Geel-Bel dat ik in dat gebied nog eens geweest was, trok ik er woensdag naar toe. Stevige waterdichte wandelschoenen, een warme jas en een papiertje met de knooppunten op zorgden voor een vlekkeloze namiddag met 3 uren wandel- en natuurplezier.

Het Bels broek waar we 2 grote zilverreigers spotten

De start en aankomst bevinden zich aan de Luihoeve, vlakbij de weg Zittaart (Meerhout) - Geel. Hier pronkt ook een splinternieuw infobord van het gebied, je kan er je wagen parkeren en een hapje en drankje nuttigen, behalve op zondag. De knooppunten had ik thuis al op een handig papiertje geschreven zodat we er meteen konden aan beginnen. Alle begeleidende palen zijn ondertussen geplaatst dus verkeerd lopen zit er niet in. Al vrij snel belandden we in een drassig gebied. Op zo'n 150 meter afstand spotten we 2 grote witte vogels met een enorme lange nek. Het blijken zilverreigers te zijn, een vogelsoort die meer en meer ook in onze contreien verblijft en broedt. Voor mezelf de eerste waarneming van deze reigersoort waarmee de natuurwandeling al meteen een succes is.

De natuurinrichtingswerken brengen de gele zandduinen 

terug aan de oppervlakte

De foto's die ik van de zilverreigers nam, zijn gezien de te grote afstand voor mijn klein toestel, niet schoon genoeg voor publicatie. Maar je mag me op mijn woord geloven. Net als in het wandelgebied Averbode Bos en Heide waarover ik al meermaals blogde, zijn ook in het Grote Netewoud indrukwekkende natuurinrichtingswerken aan de gang. Ook hier worden dennenbossen gerooid om meer open vlaktes te creëren en de biodiversiteit te verhogen.

de schors van deze zeeden lijkt op een reusachtig gordeldier

De bovenlaag van grijs-zwarte zand en strooisel wordt met kranen van de bodem geschraapt en naar magere weilanden afgevoerd waar ze voor een verbeterde opbrengst zorgt.   Maar wat tevoorschijn komt mag gezien worden. De goudgele glooiende duinen die zo'n 10.000 jaar geleden in Bel ontstonden, schitteren weer aan de oppervlakte. Deze heuvels van opgehoopt stiefzand zijn op sommige plekken meer dan 20 meter hoog. Spelende kinderen zijn er erg welkom. Heide, pijpenstrootje en bochtige smele voelen er zich thuis. Maar ook enorme zeedennen zijn we er tegengekomen. Wie wat fantasie heeft, kan in de diepgegroefde, paarsrode schors een gordeldier zien of zelfs het dak van Casa Battlo van Gaudi. Wie geen fantasie heeft, mag er ook ongeïnteresseerd voorbij stappen, geen probleem.

de Grote Nete slingert doorheen de wandeling

Tijdens de wandeling valt het me op hoe dicht droge gebieden en natte broekgebieden hier bij mekaar liggen. Wat biodiversiteit betreft moet dit een enorme troef zijn voor dit natuurgebied:  heide én dotterbloem, karekiet naast de zwarte specht of grove dennen vlakbij elzen. Jammer voor het gebied zijn dan weer de vele, al dan niet verkrotte, gedrochten van weekendverblijven, barakken en caravans die je her en der op je wandelpad tegenkomt. Ik ken het juridisch statuut van deze koterijen niet maar laat ons hopen dat de overheid en eigenaars hier snel tot een vergelijk komen. Opgeruimd staat netjes. 

Galloways zorgen voor de begrazing van het gebied

Ik las op het internet dat het Grote Netewoud ook beschouwd wordt als het "meest ottervriendelijk natuurgebied". De kans dat je dit prachtig dier er ook in levende lijve tegenkomt is evenwel onbestaande. De laatste waarneming van een wilde otter dateert immers al van 2000. Men hoopt uiteraard ooit de otter terug te krijgen in Vlaanderen (en België) en in de natte gebieden rond de Grote Nete zal dit dier zich ongetwijfeld in zijn sas voelen. Voorlopig moet je het dus zonder stellen maar er zijn genoeg andere beesten die het bekijken waard zijn, denk maar aan de zilverreigers die onverwachts opdoken. Een andere onvergetelijke ontmoeting is deze met de Galloways die in het gebied grazen. Die horens en de lange rosbruine pels roepen beelden van de oertijd op.

met de knooppunten heb je geen kaart of GPS nodig, zo eenvoudig

Deze grote grazer zorgt voor een extensieve begrazing van het gebied waardoor een  verhoogde soortenrijkdom van fauna en flora tot stand kan komen. Het beest is van nature bestand tegen zeer extreme weersomstandigheden. De dikke vacht en vetlaag zorgen voor voldoende bescherming tegen de koude. De kalveren worden zonder hulp in de vrije natuur geworpen. In principe kunnen deze runderen het ganse jaar door op het terrein blijven. Wij kwamen ze tegen bij De Hutten (knooppunt 21) nadat we vlakbij ook onze eerste wilgenpoesjes van het jaar zagen bloeien. 

Later dan verwacht, na zo'n 3 uren wandelen, arriveerden we terug aan de Luihoeve. De geleverde inspanning was duidelijk voelbaar in de beenspieren. Een drankje en een grote hap was zeker verdiend maar thuis zaten nog  3 hongerige kindjes te wachten dus sloegen we dit luik van de wandeling (alweer) over. Voor wie deze boeiende wandeling ook wil doen, geef ik tenslotte nog de knooppunten die wij volgden: 16, 17, 63, 62, 25, 3, 2, 24, 23, 99, 98, 36, 35, 34, 88, 32, 33, 58, 47, 41, 37, 38, 21, 22, 63, 17, 16.  Opletten geblazen bij de baan Meerhout-Geel die je 2x moet oversteken, voor de rest een heel veilige route.