oog voor amfibieën

Volgens de boekjes en naar mijn aanvoelen is onze tuin best wel amfibievriendelijk ingericht. Er zijn 2 visloze poelen, een vijver en heel wat struiken, hagen, (water)planten, hopen bladeren, takkenwallen en veel rommelige hoeken. Blijkbaar vinden de bruine kikkers het wel iets naar hun smaak, net als de padden, want zij hebben de weg naar onze plassen al gevonden. Van salamanders weet ik het nog niet goed. Ik dacht er vorig jaar al een tweetal gezien te hebben maar het bleef onder voorbehoud.

een onverwachte bewoner in de tuin

Totdat ik gisteren, tussen de keien van de vijver, een dode salamander zag drijven. Verdomme, dan heb ik eens eentje met zekerheid en dan is 't weer een dooie. De oranje buik nog fel gekleurd maar de staart al lichtjes rottend en de ogen glazig en wat uitpuilend. Toch blijft het een mooi beestje. Nu maar hopen dat er nog van die schitterende schatjes in onze tuin rondkruipen. Op zich is het al een wonder dat ze tot bij ons geraakt zijn want nergens in de buurt is er ergens een interessante kweekvijver en de nabije omgeving bestaat vooral uit droge dennenbossen. Op een of andere manier lukt het blijkbaar toch om tot hier te geraken.

Beter nieuws vond ik op de bodem van de vijver. Wat eerst leek op een bijeengerolde hoop algen, bleek bij het opscheppen een echte kwak (klomp) kikkerdril te zijn. Hoogstwaarschijnlijk van de bruine kikker want groene kikkers heb ik hier nog nooit gezien. Bovendien zet de bruine kikker zijn eitjes heel wat vroeger af dan de groene kikker.

een grote kwak kikkerdril op de bodem van de zwemvijver

Het interessante aan zo'n hoop kikkerdril is dat je wekenlang de evolutie van de eitjes kan volgen. Van de duizenden eitjes zijn er evenwel slechts enkelen die het brengen tot volwassen kikker. Laat ons hopen dat de jammerlijke winterschade (18 dode kikkers na het ontdooien van de poelen) kan hersteld worden. 

Ik weet niet hoe het bij jou is maar ik kan genieten van kikkergekwaak, zelfs van een wrattige pad die mijn weg kruist. Daarom dat geen haar op mijn hoofd eraan denkt om de kikkerdril te verwijderen. Zelfs de algen mogen wat langer in de zwemvijver vertoeven. De kikkervisjes eten ervan en dat wil ik hen  niet ontnemen. De komende dagen weet ik weer wat doen. Belangrijk om in de gaten te houden is of de goudwindes de eitjes of kikkervisjes gaan binnenspelen of niet. Zo ja, moet ik alles naar een veiligere plek versassen. Voor onze beschermde amfibieën wil ik dat graag doen.