tegelzetten als een wilde tuin

Het tegelzetten in ons douche-renovatieprojectje heb ik gisteren beëindigd. De komende dagen worden de voegen met witte specie ingewassen en opgeboend. Pas dan kunnen de mengkraan en de deur er ook in. Het plafond dient vervolgens nog een verflaag of drie te krijgen en als er dan nog een gekke bui komt binnenwaaien, geef ik ook de vloer nog een beperkte make-over. Omdat ik me bij dit alles vrijelijk creatief kan 'uiten', gestuurd door de improvisatie van het moment, voelt het niet aan als werk maar als een scheppend proces met een flinke saus non-conformisme.

nog inwassen en dan kunnen de deur en kraan erin

- Filosofisch intermezzo - Een mens zou dat eigenlijk meer moeten doen: leven en werken naar eigen goeddunken. Moest ik nu tien levens hebben dan zouden we er eentje kunnen verprutsen door naar andermans pijpen te dansen of de dagen te slijten naar andermans normen en verwachtingen. Maar dat 1 leven is zo'n kostbaar goed dat ik het beter zelf inkleur en er alles probeer uit te halen wat erin zit. Leef je leven, het is het jouwe. Mijn jaar loopbaanonderbreking past in dit plaatje. Eindelijk terug tijd voor mezelf en de mogelijkheid om een normaal -menselijk- leven te leiden, zonder een strak geregisseerde en gecontroleerde dagindeling en zonder opgesloten te zitten in een hok. 

Je eigen gang gaan, tegen de 'normale gang van zaken' in. In een wereld gelijk de onze is dit een zeer gezonde vorm van rebellie. Het betekent dat er inzicht is in wat fout loopt en hoe het beter kan. Ecologisch tuinieren en respectvol omgaan met de natuur is zo'n logische keuze. Geen vergif, geen kunstmeststoffen, een wild bloemetje niet uittrekken, de mol niet verpletteren in een klem, bewondering voor de mossen, geen CD's in de kersenbomen ophangen, kromme takken niet recht forceren, de flora niet in perfecte vierkanten of cirkels dwingen, dode bomen laten rotten tot genoegen van spechten en boomklevers, genieten van kleuren en geuren,... voor mij zo evident maar het heeft al wat reacties opgeleverd hoor!

Twee van die reacties die tekenend zijn voor de heersende doch zieke mentaliteit:

Tijdens het opentuinenweekend hoorde ik iemand zeggen 'als dit mijn tuin was liet ik een bulldozer alles opscheppen'. Een ander geluid dat we regelmatig horen is 'dat jullie een mooi huis hebben maar dat het toch zo jammer is dat het verstopt zit achter al die bomen'. 

Dat soort reacties verwacht ik nu ook op mijn tegelzetterij in de douche. "Speciaal"... en dan weet je genoeg. Nochtans heb ik daar gewoon de principes van de wilde tuin toegepast. In plaats van uitsluitend witte of grijze tegels te gebruiken heb ik ook andere kleuren toegelaten.  Een tuin met alleen maar rode tulpen vind ik nogal saai waarom zou dat binnenshuis anders zijn? De eentonigheid van 1 tegelformaat, verlijmd in een perfecte rechte lijn, heb ik via de hamer of de tegelsnijder doorbroken door allerlei formaten te crëeren. Ze kregen hun plekje op de muur naar de inval van het moment, zonder plan op papier. Spontane vegetatie zo je wil. Stukken die normaal worden weggegooid kregen een plekje in een kleurrijke mozaïek, de composthoop van de douche. In plaats van afstompend bandwerk te verrichten, zeg maar de obligate lavendel in het buxusperkje, was er maar één richtlijn: de vrije fantasie. 

Hundertwasser zorgde voor mijn inspiratie zonder hem evenwel te willen kopiëren. Behalve Hundertwasser zie ik er zelf ook een partituur van een gitaarsolo van Frank Zappa -op 4 december reeds 19 jaar dood- in. "Shut up 'n play your guitar" bijvoorbeeld (nee, ik zit niet aan de paddo's). Maar bovenal is het toch op en top iets van mezelf. Je houdt ervan of je vindt het maar niks. Ik zal er met plezier een douchke nemen.