stille waters hebben natte dromen

de Wax, de nieuwe bijlage van de Morgen

(Het voordeel van lange artikels is dat niemand ze leest. Dan kan je wat schunnigere praat verkopen. Wat volgt, is een lang artikel.)

Alhoewel ik met een hele tros vrouwen rond de tafel zat, bleek ik de enigste levende ziel te zijn die de Wax, de nieuwe bijlage van De Morgen, kende en gelezen had. 'Niet alleen voor vrouwen' stond er op de front. Dat was wel duidelijk het geval.

En zo kwam het dat het gesprek handelde over ontharingen allerhande. En ze vroegen weer de pieten uit mijn neus. Wat ik, als groot en gerenommeerd 'wijvenkenner', vond over de vereiste naaktheid van de hedendaagse vrouw. Of ik ook niet vond dat de porno-industrie haar criteria te zeer had kunnen doordrukken.

Ik had liever even doorgeboomd over de nieuwe aanplantingen in het schoolgroen maar dat soort stammen, sapstroom en gewas boeit mijn vrouwelijke collega's niet. Er moet stoeizweet in het spel zijn en haar op staan of net geen haar. Wel, antwoordde ik voorzichtig, ieder vrouw doet daarmee wat ze wil. Het zijn mijn zaken niet en het interesseert me geen zak. Dat stemde ze tevreden (goedkeurende blikken) ... tot ik mijn afgebroken antwoord volledig maakte... 'ik vind alles goed, hars of scheermes, zolang het maar heel erg pijn doet' (tot God gericht met daar-heb-je-hem-weer-blikken).

Wat een sadist zijt gij! Ge moest het zelf eens laten doen, dan zoudt ge dit en dat. Hét moment om er nog een schepje bovenop te doen. "Ik kan me perfect in beelden dat het pijn doet maar het is ook dom om zoiets door een vrouwelijke schoonheidsspecialiste te laten uitvoeren. Hier zijn mannenhanden voor nodig. De mijne bijvoorbeeld. Ik garandeer u dat, als ik haartje per haartje met een pincet mag uitrukken, jullie schreeuwen van genot en eisen dat ik doordoe ook al staat er geen sprietje meer op." Blikken nog hoger naar de hemel gericht en neen-geschud op alle banken. J. leidde vliegensvlug een ander onderwerp in, wat me niet deerde want over vrouwenzaken praat ik niet graag. Trouwens, de schofttijd was toch voorbij.

Bij het naar buitgengaan riep een jonge vrouwelijke collega mij. Ze zat de hele tijd meters van ons af, doodstil, goed verdoken achter de computer en surfend naar het absolute niks (volgens één van mijn collega's mag ze niet meer aan dezelfde tafel gaan zitten als de mijne: verbod van haar man !). "Mugje", fezelde ze, "kom eens even". Ze bloosde en fluisterde "je hebt gelijk, ik zou er eindeloos van genieten. Ik heb een pincetje, heb jij de tijd?"

Ik wist niet wat ik hoorde. Vooral omdat zij het was die dit zei. Stille waters hebben blijkbaar natte dromen. "En? Voor wanneer?" gaf ze niet af. "Eh, deze avond, na het laatste lesuur achter de kopiemachines in de G11, is dat goed voor jou?" vroeg ik -een beetje van mijn lood zijnde- om iets te vragen. Zichtbaar opgewonden en krols als een kat antwoordde ze: "het is niet goed, het is uitstekend.... en wil je me aub erg hard pijn doen én vooral daar, jeweetwel, ... please?" (Had ik mijn achterwerk niet opzij getrokken, ze had er ingeknepen en haar flamoes geurde zodanig dat het netwerk terplekke uitviel.) Ik knikte zo alsof het leek dat ik instemde maar eigenlijk dacht ik er het mijne van.

Na het laatste lesuur zag ik ze de trap oplopen. Ze keek even bij me binnen en vervolgde met snelle tred het zondige pad. Haar tasje in de linkerhand. De leuning in de rechter.

Jammer voor haar -en misschien ook voor jullie- maar uiteraard ben ik gewoon huiswaarts gereden. Ik ben gelukkig getrouwd en met dat soort vrouwelijke afwijkingen wil ik liever niet in aanraking komen. Onlangs las ik in de Flair nog een vraag van een lezeres hoe ze ook een spuitorgasme kon krijgen ("haar vriend keek er zo naar uit") en ik had mijn regenjas niet bij. Neen, dat risico kon ik niet lopen.

Voor de grap heb ik wel onze technieker naar boven gestuurd. Hij is niet meer getrouwd en dan mag dat. "Op de kopies staat altijd een haartje afgedrukt", zei ik. "Vermoedelijk onder de glasplaat terechtgekomen", vulde ik aan met een binnenpretje. Met een schroevendraaier en een nog droge vod vertrok hij richting G11. Nietsvermoedend.

Ik verwacht zo meteen een mailtje met "eikel". De vierde deze maand.

de nieuwe coldplay

Violent Hill, de nieuwe single van Coldplay -toch één van de betere groepjes van tegenwoordig- is tijdelijk zomaar van het net te plukken. En legaal dan nog! Breng gewoon een bezoekje aan de website van de groep, druk op de i van Viva, geef je mailadres in en een bruikbare dowload-link wordt in je mailbox gedropt. Ik vind het een mooi liedje.

boenk

uit "niemands meester, niemands knecht" (omtrent Johan Anthierens)

Er vliegen tegenwoordig zoveel stokjes rond op het internet dat je er het heel Amerikaans leger zou kunnen mikado mee laten spelen. En ja, er zullen zeker bloggers bestaan die eens aan hun kruis krabben als zo'n stokje in hun ivoren toren belandt, zelf ben ik van mening dat het een zaak van collegialiteit en beleefdheid is om een toegeworpen stokje te beantwoorden.

Het laatste stukje boom dat mij bereikte kwam van Stijn, een student uit Gent. Het lijkt me een toffe gast die ik, moest ik reeds huwbare dochters in huis hebben, niet meteen mijn huis zou uitzwieren. Het feit dat hij Muggenbeest leest, bewijst dat hij een erg goede smaak heeft. Uit het goede hout gesneden om 't anders te formuleren. Voila, hét alom gekend boekenstokje:

1. Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.

Op het werk zou het de PABO-catalogus geworden zijn. Binnengebracht door een eerlijke vinder en opzij gelegd voor een collega die al weken drempelvrees heeft om 't boekje te komen afhalen. Maar thuis grijp ik naar "niemands meester, niemands knecht": een bundeling journalistieke teksten van Johan Anthierens. 741 bladzijden, da's meer dan 123 zeker?

2. Open the book to page 123 and find the 5th sentence.

Tot 5 tellen is ook op mijn leeftijd niet zo moeilijk. Wel moet ik de titel en de ondertitel meetellen als zin. Anders geraak ik in de problemen. Het blad is slechts gedeeltelijk gevuld. Meer witruimte dan tekst.

3. Post the next 3 sentences.

Nee merci, ik hoef geen kerk, ik hoef geen Vlaanderen, ik kan zonder vlag, ik moet geen optochten naar hier en ginder, ik lach niet op 1 april en schrei niet op 1 november, ik zoek het zelf uit, ik wil mezelf ontdekken, op eigen houtje nagaan wie er het eerst was, het ei of Columbus, ik geef mijn ogen kost en inwoning, ik bedel niet, ik ben een goudzoeker. Zongen de Fransen mij voor, en daar ben ik dankbaar voor. Omdat ik de les heb geleerd, kan ik nu zonder hun inspraak verder, maar erkentelijk en toegenegen blijf ik Brassens & consorten for ever.

Wat kan ik nog steeds genieten van Johan Anthierens. Waarom moest precies deze heerlijke rebel ons zo vroeg verlaten? Leterme I... Johan had ons laten gieren en smullen. Dat weet ik zeker.

Melancholie bij Muggenbeet

(gastblog van Patrick, waarvoor dank)

Hoe kon ik, na de arrogantie van mijn ingebrekestelling geen gehoor geven aan uw oproep voor het plegen van een gastblog?

Eerst volgt een disclaimer: "Indien uw leescijfers een dipje gaan vertonen, hebt U hier zelf voor gekozen. Ik wijs elke verantwoordelijkheid af."

Melancholie dus, als tegengif voor al de muggenbeten, puur en onversneden.

Tot voor kort liep ik met twee twens wekelijks een aantal keer mijn portie endorfines bij elkaar.
Hebt U, beste lezer, de verleden tijd opgemerkt in de vorige zin?
Ik denk niet deze werkwoordsvorm te moeten volhouden. Ze leven gelukkig nog.
Neen , het was niet alleen het lopen. Het was ook het luisteren dat telde:
De ene assistente is specialiste kindjes en dagelijks leven. Het internet is haar totaal onbekend.
De andere staat aan de ander kant van het spectrum met haar trendgevoeligheid en haar avant-gardistische interesses.

Wat doen de beide dames echter?
De ene begint te lijden aan een 'ziekte' waar haar ogen zacht van worden en de dokter het lopen verbiedt. En de andere…? 't Ja, zij presteert schitterend op de bühne, maar lijdt te veel op de Finse piste.

Hier zit de oude jongen dan, bezig met ze te missen tot hij misselijkmakend melancholisch wordt.

gewaardeerd worden is fijn

Technorati kan de button ergens anders steken!

mysterieus dierengeluid opgelost

Net voor de winter gebeurde er iets raar aan de rand van de vijver. Ik merkte het heel toevallig op. Iemand of iets trok beetje bij beetje een in het water hangend blad van het pampagras uit de vijver. Ik zag het hard labeurend beest niet en ik wenste het beest ook niet te storen. Was het voor een maaltijd of diende het voor het bouwen van een overwinteringsnest? Een egel, een woelrat, ... of wie weet een ringslang?

Vorige week hoorde ik voor het eerst iets wat ik nooit tevoren in mijn tuin heb waargenomen. Het leek wat op een kraaiachtige vogel, een hese hond, een egel en ook een beetje kikkerachtig.

Gisteren kwam het mysterieus geluid niet meer vanonder het pampagras maar uit de oeverplanten van de zwemvijver. En een tweede geluid enkele meters verder. Het 'spook' had zich verplaatst. BRRRR. Ik stond er vlakbij maar zag niks. Natuurlijk moest ik deze keer weten wat het was. Zou het bijten of niet? Na lang speuren tussen de planten vond ik mijn nieuw "huisdier". Is hij (of zij?) niet schattig?

de gewone pad, tussen de stapstenen van de zwemvijver.

kersenbloesem

De bloesem is voor mij, de kersen voor de vogels.

een vreemde roze stoel

Ook in Tessenderlo verschijnt hier en daar een vreemde roze stoel. Ik vond er enkele foto's van op de bijhorende website. Ook in het gemeentelijk infoblad duikt die vreemde roze stoel een aantal malen op.

De vrouw die met de stoel de gemeente doorkruist, die ken ik wel. Maar ze verklapt niks. In mei, weldra dus, zou het geheim ontsluierd worden. Hebben jullie ook al zo'n stoel gezien?

Diest strijdt om de landstitel

Tenzij je beschikt over een heel goede krant en een vergrootglas, wil ik iets nieuws vertellen: onze pingpongclub, PW Diest, heeft zich in de Superliga geplaatst voor de finale. Wie wint, is kampioen van België.

De tegenstander van Diest is de ploeg van J.M.Saive, Samsonov en Smirnov: het geroemde La Vilette.

Het is geleden van het seizoen 1998-1999 (of 10 jaar geleden) dat P.W. Diest vice-kampioen werd achter La Villette in de play-offs. In die tijd was er geen finale maar heen en terugwedstrijden tussen de eerste 6 van de rangschikking.

gastbloggen bij Georgina

Also sprach Georgina: "Bij deze gooi ik het stokje naar de heilige M-drievuldigheid: Muggenbeet, Menck en Michael. Wat wordt van jullie verwacht? Dat jullie een blogpost via e-mail naar mij sturen, zodat ik die op mijn blog kan posten. Jullie worden benoemd tot gastbloggers en laten mijn lezers dus van jullie blog proeven. Op jullie blog maak je er dan melding van en je geeft het stokje door. Doe je liever niet mee: no hard feelings."

Alhoewel het niet mijn gewoonte is om vrouwen die ik van haar noch pluim ken ter wille te zijn, heb ik zonet een stukje gepleegd dat weldra bij Georgina zal verschijnen. Ik zal er eens iets uit de doeken doen.

update: Muggenbeet nodigt hierbij Patrick, Buffie en Evelien uit om op zijn blog te komen gastbloggen. Stuur me een e-mail met jullie blogbericht.

chatten op facebook

Deze morgen zag ik in de rechter benedenhoek van facebook een kleine nieuwe toepassing: chatten met je online vrienden.

Ik heb het nog niet uitgeprobeerd (ik ben niet zo'n chatter) maar het ziet er goed uit. Ik vind zo'n chatfunctie zeker op zijn plaats binnen facebook. Ook interessant is dat je van hieruit rechtstreeks zicht hebt op je nieuwe notifications.

Live vanuit de hof

voor een grotere foto volstaat een muisklik

Al pootjebadend kreeg ik in de mot dat er weer een heleboel nieuwe bloemen tevoorschijn waren gekomen. Met het warme zonnetje gaat alles als een sneltrein vooruit. Ik heb er ondertussen zo de gewoonte van gemaakt om regelmatig een bloemencollage op mijn blog te zetten, dus leek me de tijd rijp om nog eens met de kodak aan de slag te gaan.

Kloksgewijs: de paardenbloem, de euphorbia, de darmera peltata aan de vijver, de paarse judaspenning, daslook, een rood elfenbloempje, de donkere geranium, de adderwortel die zich met mijn goedkeuring enorm aan het verspreiden is en de éénbes die tot mijn verbazing goed standhoudt. Een mooie en welriekende bloeier momenteel is ook de inheemse vogelkers (prunus padus-niet op deze foto).

hoe goed ken je muggenbeet?

In navolging van zovele anderen en omdat een geitenhoedster het zo mooi gesuggereerd heeft: de grote muggenbeetquiz. 10 vragen met slechts 1 goed antwoord. For amusement only.

ik hou daar niet van

Spirit heet voortaan Vlaams Progressieven. Wakker liggen doe ik er niet van maar toch wil ik gezegd hebben dat ik wat moeite heb met zo'n breeddekkende naam: het heeft veel weg van recuperatie.

Veel mensen zijn Vlaams en progressief maar kiezen voor een andere partij: groen! of sp.a bijvoorbeeld. Toch lijkt het nu dat gewezen Spirit claimt ook hen te vertegenwoordigen en zelfs meent namens hen te kunnen spreken. En daar gromt Muggenbeet een beetje van.

Bovendien mist chairlady Bettina de sierende bescheidenheid :"Wij zijn de progressiefsten van de progressieven en de enige progressieve van de Vlaamse partijen" (De Morgen online). Ahum ahum ahum. Ik vind dat niet sympathiek, mensen die van de daken schreeuwen dat ze de beste zijn. Voor de rest even goede vrienden.

bitch!

Vorige week heb ik een halve dag in een dagkliniek gelegen. In een bed met een armbandje aan. Een hersenscan, een ruggenmergpunctie en nogmaals bloed getrokken uit mijn rechterarm. En dat allemaal omdat een besmette teek mij ooit zou gebeten hebben.

En bij dat bloed trekken is het weeral misgelopen. Ik zei nog tegen dat jong verpleegstertje: 'ge lijkt me zo'n type dat er genoegen in schept om mannen pijn te doen'... een mens moet toch iets zeggen. "Hoort hem zalle", zei ze, met een blik alsof ze liever gehoord had om er even te komen bijliggen.

Ik voelde het meteen: ze zat goed fout...zeer dat dat deed. En ze bleef maar bloed aftappen alsof ze 10 kilo bloedworst wou draaien. Nu een week later voel ik het nog. Ze heeft uiteraard de naald veel te deep gestoken en waarschijnlijk mijn ader doorprikt. Een serieuse blauwe plakkaat -zuigplekachtig- in mijn armplooi en een rode rand, wat wijst op een ontsteking. De tekenbeet was er volstrekt niks tegen!

Terwijl ik dit allemaal aan jullie kondig maak, is die van ons een tube Hirudoid gaan halen bij de apothekeres en heb ik voor de eerste keer dat zalfje uitgesmeerd op mijn verpleegsterwonde. Vrouwen aan wie ik dit verhaal vertelde, denken dat dat wit bitchke dat expres gedaan heeft. Het zou me niet verbazen. Ik ben wellicht gewoon het zoveelste slachtoffer van wat we gewoonlijk 'sado-vrouwen' noemen. De doorsnee vrouw,zeg maar.

Tijdens mijn lijden denk ik zo: wat heeft de schepper bezield om op het eind van zijn krachten, in een moment van fantasiearmoede en zinsverbijstering, met onze rib nog een zondige Eva op de wereld te zetten?

korte onderbreking

In afwachting van het nieuwe programma, eerst reclame.

NOG EVEN GEDULD!

blijft Muggenbeet?

18 mensen lieten ondertussen weten dat ze willen dat Muggenbeet blijft bestaan. Samen vormen zij het voorlopig 'reddingscomité' (vervangt de vroegere linklijst). Ik houd mijn woord: als er dertig lezers mij een duwtje geven (via comment of mail), vlieg ik er terug in. Beloofd is beloofd. Maar zover zijn we nog niet.

groetjes, muggenbeet

afscheid

Dit was het dan. U was een ongelofelijk fijn publiek. Muggenbeet zal jullie nooit vergeten.

Google earth slaapt

Zicht op 'de brug' van Millau

Je gaat mij niet horen beweren dat Google earth een onding is. Voor mensen die een beetje geïnteresseerd zijn in aardrijkskunde zal het wel een plezant speelgoedje zijn. Af en toe, bijvoorbeeld op dagen dat het regent -en dat komt soms voor- speel ik er ook mee. "Zoek je vakantieplekje" heet mijn spel. Ik probeer dan een aantal mooie of bijzondere locaties van een voorbije vakantie te herinneren en dan probeer ik die plaats zo snel mogelijk in het vizier van mijn satelliet te krijgen.

Zonet ging ik op zoek naar de indrukwekkende brug van Millau. In december 2004 werd de brug ingewijd en de familie Muggenbeet reed er op augustus 2007 over op weg naar Agos-Vidalos in de Pyreneeën.

Ik las dat je tegenwoordig moet opletten als ge in je eigen tuin in uw blootje loopt of als je op een platdak je buurvrouw alle hoeken van de kamer laat zien -wat gezien de locatie nogal moeilijk is- want "iedereen kan je bezig zien op Google earth"! Als dat waar is, dan moet mijn brug van Millau toch ook wel SUPER in beeld te zien zijn. Het ding is bijna 2,5 kilometer lang!

Maar ik vond niks. Bekijk de foto hierboven maar eens. Volgens Google earth staat de brug nog in de steigers. Djezus! Slapen die satellieten van Google dan? Draaien die maar eens om de tien jaar rond de aarde? Zoiets vind ik dus zwak en bedroevend.

Anderzijds is het -always look on the bright side of life- ook goed nieuws . Wat dacht je van een topless meeting in Tessenderlo? Uw laptop, beste blogsters, moogt ge meebrengen... als je begrijpt wat ik bedoel.

het stokje uit Aalst

"Welk boek vindt u dat Leterme moet lezen? Laat ik er een stokje van maken", zei Tinne Van der Straeten en ze gooide het naar enkele maten waaronder haar vriendin Els. Els Keytsman staat al lange tijd in mijn blogroll en wederzijds. En je ziet het al aankomen, de slimste vrouw van Aalst gooide het stokje naar mij door en ze deed dat zo lief en charmant ("en muggenbeet schrijft zo grappig dat het niet anders kan dat hij af en toe een boek leest") dat ik op mijn beurt niet anders kon dan mij te buigen over Letermes gat... in zijn cultuur. Gelukkig is het dat maar.

Maar laat me eerst iets duidelijk stellen: muggenbeet begint af en toe aan een boek maar krijgt ze nooit uitgelezen. Ik ben van het type lezer "zegt wat ge te zeggen hebt en liefst in maximum 10 bladzijden". Als dat niet lukt voel ik me aan het lijntje gehouden en ik heb wel wat anders te doen. Versta me niet verkeerd: prachtig hoor wanneer iemand zijn taal mooi beheerst en wonderlijke zinnen kan brouwen maar mij kriebelt dat narcistisch geknutsel niet tenzij het niet te lang duurt zoals bij de cursiefjes van Johan Anthierens of als er iets pruimsappigs te beleven valt zoals in het erudiet proefschrift van student Stijvekleut.

Het stokje dan. Ik ben zonet even langs onze boekenrekken gelopen (my god wie gaat dat hier ooit allemaal lezen?) en ik heb er een stapeltje uitgekozen zonder er evenwel veel bij na te denken. Dit is het resultaat:

De premier mag er zelf drie uitkiezen zolang hij ze na het lezen maar terugbezorgt. Cadeautjes geef ik liever aan toffe mensen. Bovendien heb ik zo het vermoeden dat Leterme van dat tsjevenslag is dat denkt dat er toch niks meer te leren valt tenzij de paus nog eens een middeleeeuwse en van de pot gerukte encycliek uit zijn mouw schudt. ... Rustig Muggenbeet, rustig jongeman!

Het stokje even naar mijn hand zettend beoog ik met mijn boekenpakketje bij de premier drie dingen:

1. Ik vind dat Yves er de laatste tijd slecht uitziet: grijs, asgrauw, lijkerig. Hij mist doorbloeding. Daarom zou ik hem wat 'prikkellectuur' voorschotelen. Het minder bekende "Eens op een mooie avond" van L.P.Boon bijvoorbeeld of het ontnuchterende Hite rapport waaruit blijkt dat vrouwen vooral zichzelf bedienen of als hij meer de sm-tour wil opgaan, de dikke kluif 'je rechten als vrouw' van L. Versluys waarmee vrouwen opgeleid worden tot mannenterroristes.

2. Yves en met hem de ganse zwik cdenveërs missen naar mijn mening toch ook wel de basiskennis ecologisch inzicht. Ze leuteren er wel over maar puntje-bij-paaltje vinden ze heel die milieureglementering maar bullshit. Daarom: "De ogen van de panda" van E. Vermeersch of van Houcke's "Werken is niet leuk" dat inbeukt op onze arbeidsmoraal (als we maar werk hebben, de rest telt niet) of het Brundtland-rapport, toch nog steeds één van de basiswerken op het vlak van duurzame ontwikkeling.

Maar het liefst van al zou ik hebben dat Yves kiest voor "Apen, een hommage". In het geval van Dewinter of Annemans hoeft er geen uitleg bij maar uiteindelijk zijn wij toch maar geëvolueerde apen, beesten met een kostuum aan. En net zoals er dierensoorten uitsterven door de aantasting van hun specifieke biotoop, zijn we zelf ook goed op weg om onze eigen soort uit te roeien. Zou Leterme dat al doorhebben?

3. Tenslotte (en ik maar schrijven dat het vooral kort moet zijn), heb ik nog een goed sprookjesboek of een moppenboekje. Er bestaan goede sprookjes, Leterme I is een slecht sprookje. Tenzij hij door de heks opgegeten wordt. Maar Yves blijft maar doorschrijven ook al is het een flutverhaal dat met haken en ogen aan mekaar hangt.

Dat moppenboekje mag hij aan de bedroefde Inge Vervotte geven. Als ik een jonge vrouw was, zou ik NOOIT bij zo'n stel saaie lullen willen behoren want wie bij de hond slaapt, krijgt zijn vlooien. En dan gaat het lief lopen natuurlijk en zit Inge op droog zaad. Ken je die mop al, Inge, van die vrouw die elke dag een verse komkommer ging kopen? Een hete zalle!

Een communiefeest wenkt, dus: wie het stokje wense, rape het op! Voor de komkommer moet je elders zijn :-)

(BTW: Jos Vandeloo's 'vrouwen' en 'het gevaar' liggen er maar bij omdat ze in combinatie een verborgen boodschap voor de lezer bevatten.)

Drie minuten sex volstaan

De wetenschap begint me hoe langer hoe meer gelijk te geven. Eerder deed ik op deze blog een oproep om het vluggertje te rehabiliteren als standaard seksuele omgangsvorm, vandaag schrijft het Nieuwsblad dat "drie minuten seks genoeg is".

Ik ga er nu niet verder over uitwijden want op Ketnet is er een mooie tekenfilm bezig. Maar in 't kort komt het hier op neer: bij de man moet gewoon de druk van de ketel en bij de vrouwen begint te lange penetratie gewoon pijn te doen. Maar het beste blijft natuurlijk dat we die vunzigheid en vettigheid overlaten aan de dieren. Geef mij maar een goed boek.

SOS muggenbeet

ten huize muggenbeet

Als een donkerder beeldscherm telt als klimaatreducer, dan heb ik ook nog een energiebesparingstip die niet misstaat op het internet.

Als je patatten kookt, snijdt de grote exemplaren dan altijd door. Hoe kleiner de stukken, hoe sneller ze gaar zijn. En heb je toevallig je sojaburgers -dieren eten we hier niet op omdat we zelf ook niet graag zouden worden opgevreten- vergeten uit de diepvriezer te halen, draai dan het deksel om en leg je burgers hierop (zie foto). Tegen de patatten klaar zijn, zijn ze mooi ontdooid. Zet gerust het vuur ook een 5-tal minuten eerder af. De restwarmte volstaat om de patatten hapklaar te maken.

Graag gedaan.

zomaar

omdat jullie het blijven zien zitten om hier te passeren :)

het leven is niet simpel

pizzahut, lief klein konijntje, ... het wordt me soms te veel. Kan er echt niemand die debilisering stoppen? Een beetje tegengif!

lentebloemen gepiept

(op klikken voor grotere foto)

Stel je voor dat onze planeet enkel zou bewoond worden door vrouwen en dat jij als enige man daar tussen gegooid werd... geef toe, we zouden de eerste trein richting Uranus nemen en ons daar in het diepste woud ingraven. Even op adem komen van het gedacht....

Gelukkig is het in het echt niet zo slecht gesteld. Neem nu de pissebedden of die verschrikkelijke geelgerande watertor of de vraatzuchtige libellenlarven. Zij maken het leven nog een beetje draaglijk. En natuurlijk zijn daar ook nog de mooie lentebloemen waarmee ik vandaag een praatje sloeg: (met de klok mee) gele smeerwortel, het blauwe druifje, de ribes, de magnolia stellata, de rode helleborus orientalis, de wolfsmelk, het amandelboompje, de wilde zoete kers en de sierappel in 't midden.

Het was nog koud voor de tijd van het jaar, zeiden ze en ze wensten me voorts nog veel sterkte.

Benny Hill was beter

In mei komt de kwakzalvende, zelfverrijkende, uit zijn hol klappende en gedebiliseerde Benny Hinn naar het sportpaleis van Antwerpen. Hinn is een zogenaamde 'gebedsgenezer' maar laat ons maar duidelijk en openlijk stellen dat hij een parasiet is, een worm die vet wordt van andermans ellende. Ter illustratie: "zo ontvangt zijn organisatie bijna 100 miljoen euro aan giften zonder dat er enige controle op zou zijn. Het bezit van een privé-vliegtuig en een huis van 8.5 miljoen dollar wordt hem door velen kwalijk genomen." (wikipedia)

Daar hoort wel een toepasselijk liedje bij en voor de rest mag hij met zijn limousine en zonnebril de Schelde in bonjouren.

wroeten in de tuin

voor de tuinleken: dat ding met één wiel is een kruiwagen

Ook al is het deugddoend zonnetje alweer niet van de partij toch moest ik tijdens deze vakantie nog een tuinklusje uitvoeren. Vlakbij het terras had ik enkele jaren geleden een vijftal mooie asters gepland als 'vaste plant'. Mooi genoeg maar te agressief. In een mum van tijd verstikte hij de andere planten en ontwikkelde hij een stevig tapijt van wortels waar je bij 'bodembedekkers' alleen maar kunt van dromen.

Met de riek er dus alles uitgezwierd met de staartmezen als toeschouwers. Het astertje elders geplant want iets weggooien kan ik niet. Het vrijgekomen plantvak vervolgens met nieuwe plantjes aangekleed. Slechts voor 15 euro nieuwe plantjes aangekocht (geranium en thalictrum), de rest is allemaal scheurmateriaal of elders tussen uitgehaald (waar ze niet de aandacht kregen die ze verdienen) : een groepje leverbloempjes, een aantal cephalaria's giganteae, de paarse phlomis tuberosa, wat monnikskappen en als pronkstuk een cornus florida rubra.

Afwachten wat dat gaat geven. Maar als het wat tegenvalt, tja, dan verplanten we 't alweer. Eens twee of drie keren per jaar wat werken in de tuin, is niet te veel. Voor de rest hoef ik niet veel meer uit te richten. De ecologische tuin is reeds zodanig ontwikkeld dat hij volledig zijn plan kan en mag trekken. 't Is vooral nog genieten en bewonderen.

facebook leidt tot moord

Mijn vrouwde scheurde het artikeltje uit De Morgen van gisteren en gaf het aan mij, de facebookuser.

"Een Saoedische vrouw zou zijn vermoord door haar vader omdat ze op Facebook chatte. De vrouw zou zijn geslagen en doodgeschoten nadat werd ontdekt dat ze een conversatie voerde met een onbekende man."

"Ali Al-Maliki, een Saoedische geestelijke noemt Facebook een 'vrijgeleide voor lustgevoelens'. Volgens hem moet tegen dit soort sites worden opgetreden om sociale onvrede tegen te gaan. Anders spenderen ze meer tijd op het internet dan aan eten."

Dat laatste klopt natuurlijk maar lustgevoelens op Facebook? Aangebrande links altijd welkom, uiteraard enkel voor wetenschappelijke doeleinden.:-)

nabeschouwing op WW

Als menswetenschapper las ik de verschillende bijdrages van onze vrouwelijke bloggers tijdens W...Week eerder empirisch. Mijn slotbeschouwing is subjectief en gaat niet op voor alle blogsters. Veralgemenen is van alle tijden.

1. Onze blogsters leiden een erg saai leven. Ik zou niet met ze willen wisselen.
2. Onze blogsters lachen zelden. Humor is als een klein pietje, niet meteen hun ding.
3. Nochtans, voortgaand op de publicaties, zijn onze blogsters geslachtsloos. De SM-rechter zou zeggen: 'laat ons alles maar meteen dichtnaaien, het dient toch voor niks.
4. Onze blogsters leuteren er maar op los, precies alsof de WW niet van harte was, zoiets als spruitjes met haar op.
5. Onze blogsters waren na 3 dagen al volledig uitgeblust, ze kropen naar de eindmeet en smeken om een blogDAG.
6. Onze blogsters moesten het onderspit delven: de bloggers waren snediger, tegendraadser, origineler als hun zwakkere soortgenotes.
7. Onze blogsters zijn aan de luie kant en doen alsof ze multitasken: de puinhoop binnen moet niet te overzien zijn.
8. Er zijn er zelfs die erdoor definitief stoppen. Het zal heeel plezant geweest zijn?
9. Onze blogsters houden niet van mekaar: weinig interactie, weinig lovende dingen over mekaar. Het blijven vrouwen.
10. Onze blogsters houden niet van engagement. Liever schoenen en kleedjes kopen dan de wereld verbeteren. Nochtans zou het met meer vrouwen (in de politiek) allemaal beter gaan. Ik geloof het niet meer.
11. Toch een fijn initiatief, alleen een beetje jammer dat het online gekomen is. Volgende keer een zaal huren? ... ik wil wel modereren.

De goede, grappige blogsters heb ik onthouden en zullen regelmatig -tegen hun zin, weliswaar- een bezoekje ontvangen.

bommentapijt boven Tessenderlo