stille waters hebben natte dromen

de Wax, de nieuwe bijlage van de Morgen

(Het voordeel van lange artikels is dat niemand ze leest. Dan kan je wat schunnigere praat verkopen. Wat volgt, is een lang artikel.)

Alhoewel ik met een hele tros vrouwen rond de tafel zat, bleek ik de enigste levende ziel te zijn die de Wax, de nieuwe bijlage van De Morgen, kende en gelezen had. 'Niet alleen voor vrouwen' stond er op de front. Dat was wel duidelijk het geval.

En zo kwam het dat het gesprek handelde over ontharingen allerhande. En ze vroegen weer de pieten uit mijn neus. Wat ik, als groot en gerenommeerd 'wijvenkenner', vond over de vereiste naaktheid van de hedendaagse vrouw. Of ik ook niet vond dat de porno-industrie haar criteria te zeer had kunnen doordrukken.

Ik had liever even doorgeboomd over de nieuwe aanplantingen in het schoolgroen maar dat soort stammen, sapstroom en gewas boeit mijn vrouwelijke collega's niet. Er moet stoeizweet in het spel zijn en haar op staan of net geen haar. Wel, antwoordde ik voorzichtig, ieder vrouw doet daarmee wat ze wil. Het zijn mijn zaken niet en het interesseert me geen zak. Dat stemde ze tevreden (goedkeurende blikken) ... tot ik mijn afgebroken antwoord volledig maakte... 'ik vind alles goed, hars of scheermes, zolang het maar heel erg pijn doet' (tot God gericht met daar-heb-je-hem-weer-blikken).

Wat een sadist zijt gij! Ge moest het zelf eens laten doen, dan zoudt ge dit en dat. Hét moment om er nog een schepje bovenop te doen. "Ik kan me perfect in beelden dat het pijn doet maar het is ook dom om zoiets door een vrouwelijke schoonheidsspecialiste te laten uitvoeren. Hier zijn mannenhanden voor nodig. De mijne bijvoorbeeld. Ik garandeer u dat, als ik haartje per haartje met een pincet mag uitrukken, jullie schreeuwen van genot en eisen dat ik doordoe ook al staat er geen sprietje meer op." Blikken nog hoger naar de hemel gericht en neen-geschud op alle banken. J. leidde vliegensvlug een ander onderwerp in, wat me niet deerde want over vrouwenzaken praat ik niet graag. Trouwens, de schofttijd was toch voorbij.

Bij het naar buitgengaan riep een jonge vrouwelijke collega mij. Ze zat de hele tijd meters van ons af, doodstil, goed verdoken achter de computer en surfend naar het absolute niks (volgens één van mijn collega's mag ze niet meer aan dezelfde tafel gaan zitten als de mijne: verbod van haar man !). "Mugje", fezelde ze, "kom eens even". Ze bloosde en fluisterde "je hebt gelijk, ik zou er eindeloos van genieten. Ik heb een pincetje, heb jij de tijd?"

Ik wist niet wat ik hoorde. Vooral omdat zij het was die dit zei. Stille waters hebben blijkbaar natte dromen. "En? Voor wanneer?" gaf ze niet af. "Eh, deze avond, na het laatste lesuur achter de kopiemachines in de G11, is dat goed voor jou?" vroeg ik -een beetje van mijn lood zijnde- om iets te vragen. Zichtbaar opgewonden en krols als een kat antwoordde ze: "het is niet goed, het is uitstekend.... en wil je me aub erg hard pijn doen én vooral daar, jeweetwel, ... please?" (Had ik mijn achterwerk niet opzij getrokken, ze had er ingeknepen en haar flamoes geurde zodanig dat het netwerk terplekke uitviel.) Ik knikte zo alsof het leek dat ik instemde maar eigenlijk dacht ik er het mijne van.

Na het laatste lesuur zag ik ze de trap oplopen. Ze keek even bij me binnen en vervolgde met snelle tred het zondige pad. Haar tasje in de linkerhand. De leuning in de rechter.

Jammer voor haar -en misschien ook voor jullie- maar uiteraard ben ik gewoon huiswaarts gereden. Ik ben gelukkig getrouwd en met dat soort vrouwelijke afwijkingen wil ik liever niet in aanraking komen. Onlangs las ik in de Flair nog een vraag van een lezeres hoe ze ook een spuitorgasme kon krijgen ("haar vriend keek er zo naar uit") en ik had mijn regenjas niet bij. Neen, dat risico kon ik niet lopen.

Voor de grap heb ik wel onze technieker naar boven gestuurd. Hij is niet meer getrouwd en dan mag dat. "Op de kopies staat altijd een haartje afgedrukt", zei ik. "Vermoedelijk onder de glasplaat terechtgekomen", vulde ik aan met een binnenpretje. Met een schroevendraaier en een nog droge vod vertrok hij richting G11. Nietsvermoedend.

Ik verwacht zo meteen een mailtje met "eikel". De vierde deze maand.