extreem-rechtse blik op de wereld

Met het erfstuk van Karel Dillen op de neus is de extreem-rechtse koers van het Belang verzekerd. Dochter Marijke keek en zag dat het goed was.

rumterrasje in opbouw

Van de verplichte brugdag heb ik vandaag gebruik gemaakt om te starten met het 'rum-terrasje': de grond is gelijkgemaakt, de buitenrand heb ik gemetst met van die zware blokken die me eerder een verschot hebben gekost en tussen de vijver en het terras is een plantzone voorzien zodat grootbladerige planten deels op het terras en deels in de vijver kunnen overhangen.

Morgen probeer ik de klinkers te leggen (blauw-grijze, hopend dat het uitzicht wat gelijkt op de waterspiegel) zodat nog deze week het terrasje kan benut worden. Ik mag me evenwel niet forceren want woensdag is er op school 'sportdag'. Ik ga deelnemen aan het tafeltennistornooi zodat ik me eens kan meten aan de sportieve kwaliteiten van de mannen van de eerste graad. Ik moet me zeker weren want anders kan ik het nog een gans schooljaar horen op de speelplaats dat ik een loser ben.

zappa op holland 2 was wow

Merci aan de programmamakers van 'het uur van de wolf' op Nederland 2 voor de tweedelige documentaire "Frank Zappa, A pioneer of the future of music" van Frank Scheffer. Gelukkig was ik zo helder van geest om beide uitzendingen op mijn oude video op te nemen want als grote fan van Zappa's muziek is deze film toch een hebbeding. Hoe zou het toch komen dat je voor dit soort films altijd moet uitwijken naar een Hollandse zender?

"Frank Zappa, A Pioneer of the future of Music Part 1 & II bestaat uit archiefmateriaal en interviews met mensen die nauw met Zappa hebben samengewerkt en door hem zijn geinspireerd. Het archiefmateriaal is voor een groot deel afkomstig uit The Vault, het immense, voor een deel nog onontsloten archief, waarin alles is opgeslagen wat Zappa zelf heeft vastgelegd of heeft laten vastleggen: performances, studio-optredens, experimenten, familiegebeurtenissen, ontmoetingen, eigen speelfilms en alles waar zijn oog verder op viel en hem intereseerde. Ook opgenomen zijn delen uit de eerdere films van Frank Scheffer en uit de film die Roelof Kiers in 1971 voor de VPRO over en met Zappa maakte.

Part I is een hernieuwde kennismaking met Frank Zappa, zijn muziek, en de zeventiger jaren, de tijd van de performances, van de freaks enerzijds en de bloemenkinderen anderzijds. Aan het woord komen onder anderen Gail Zappa (zijn vrouw) en medewerkers aan vermaarde Mothers of Invention zoals George Duke, Ian Underwood, Mark Volman en Bruce Fowler.

Part II (dat deze avond te zien was - Muggenbeet), gaat nader in op de invloed van Frank Zappa op de muziekwereld. Musici als Steve Vai, Terry Bozzio en Napoleon Murphy Brock vertellen over hun samenwerking met Zappa. Composities van Frank Zappa wordt tegenwoordig op concertpodia gespeeld. Niet alleen door het Ensemble Contemporain, maar ook door het Teheran Symphony Orcherstra uit Iran. Beiden zijn in deze aflevering te zien, net als Dweezil Zappa, die tegenwoordig optreedt met werk van zijn vader." (geplukt van deze website)

12 jaar voor Loes

Terwijl heel wat collega-bloggers vol spanning wachten op hun eerste boreling, vieren we hier in Tessenderlo vandaag de 12de verjaardag van Loes, onze oudste. Proficiat Loes.

Nog twee uurtjes en ik kruip de keuken in om de vele gasten (een 25-tal) op het verjaardagsfeest een apetijtelijk gerecht voor te schotelen. Maar eerst nog efkes de tuin in. De geur van de seringen en de meiklokjes blijft onweerstaanbaar. Volgens mij de heerlijkste parfum uit de natuur.

65 jaar De Ramp

Vandaag is het precies 65 jaar geleden dat Tessenderlo Chemie de lucht invloog, een gebeurtenis die beter bekend staat als De Ramp van Tessenderlo (klik op foto voor groter formaat). 189 mensen vonden de dood en nog eens 900 werden er gewond. De oorzaak was een berg ammoniumnitraat die tot ontploffing kwam. Zekerheid over de precieze omstandigheden is er nog steeds niet. Er zijn verschillende versies, van sabotage (de oorlog was bezig) tot een stommiteit van arbeiders die aangekoekte ammoniumnitraat met dynamiet wilden los schieten.

Doordat de fabriek ook in die tijd vlakbij het centrum van Tessenderlo lag, waren er heel wat burgerslachtoffers waaronder heel wat scholieren van de vlakbij gelegen vakschool van de Broeders van Liefde. Moesten de mensen en de overheid uit de ramp de les geleerd hebben dat dat soort fabrieken niet thuishoren in of naast een dorpskern dan had alles nog een beetje zin gehad. Maar na wat drukkingswerk van een groepje kortzichtige middenstanders die vreesden voor hun portefeuille als de fabriek naar het Albertkanaal zou verhuizen (wat een heel wat betere ruimtelijke ordening zou opleveren én tevens de voorkeur droeg van de toenmalige burgemeester Dr. Clerckx), werd T.C. opnieuw in het centrum ingeplant.

Ammoniumnitraat wordt er niet meer geproduceerd of opgeslagen maar ondertussen komt er een hele rits aan andere gevaarlijke, ontplofbare en giftige producten (monovinylchloride, benzeen, dichloorethaan, chloor, monochloorazijnzuur, ...) uit de pijplijn. De aanwezigheid van de chloortak van Tessenderlo Chemie in Tessenderlo Centrum (Schoonhees) blijft onverzoenbaar met het voorzorgsprincipe en de basisbeginsels van een goede ruimtelijke ordening. Ook vandaag is er geen beschermingszone tussen de fabriek en de heropgebouwde Technische School en het Pius X-college.

Dat de politici hardleers zijn en meer gevoelig zijn voor het lobbywerk van Tessenderlo Chemie dan wel voor een hele stapel argumenten die pleit voor de afbouw van de chloorchemie bleek onlangs nog toen gewezen minister Ludo Sannen (toen Agalev, nu SP-a) een vergunning uitschreef voor de verdubbeling van de chloorproductie. Dit op nauwelijks 100 meter van een woonwijk (Dennenhof) en de eerder voornoemde vakschool. "Een kerstgeschenk voor TC" kopten de kranten...maar de milieubeweging en de militanten van de groene partij, waar Sannen ondertussen -gelukkig maar- is opgehoepeld, kregen een mes in de rug.

De aanwezigheid van Seveso-bedrijven in de tuin van de Looienaars blijft een reële bedreiging voor de veiligheid van de inwoners.

tussenstand

Zover sta ik ondertussen met onze zwemvijver. De aanplanting rondom en in de waterzone moet nog volledig gebeuren. Ook het rumterrasje en het laddertje moeten nog geplaatst worden. En dan...het leukste moment... vullen met water wat, zoals de meesten wel weten, niet onbelangrijk is bij een vijver. Anders heb je gewoon een gat. Hier kan je ook wel plezier mee maken maar 't is toch anders.

Linksboven de moeraszone, in 't midden het zwemgedeelte met waterlelies en rechtsonder de filterzone met het pompgedeelte.

blauwe regen

De blauwe regen aan de oostergevel van ons huis (klik op foto voor groter formaat) is nu op zijn mooist. Twee weken eerder dan andere jaren maar daar hoor jij mij niet over klagen. Het koppeltje mussen dat onder de nokpan haar nestje heeft gebouwd kan zich geen mooiere aanvliegroute toewensen. Zelf vind ik het ook één van de 'hoogtepunten' in onze voortuin. 

In de wilde tuin achter het huis bloeit nog een drietal blauwe regens. Eén ervan mag volgend jaar -op zijn Claude Monets- zijn takken spreiden rond de vijver. In de schaduw ervan heb ik al een terrasje in gedachten waar ik samen met mijn beste vrienden kan genieten van enkele glaasjes rum en een tas met hete verse koffie. Nog enkele weken goed doorwerken en de uitnodigingen kunnen de deur uit. Nu mijn vrouw nog overtuigen om voor ons serveuse te spelen. Echte mannen worden graag gediend.

mijn Hulk-ervaring

Sporten is goed voor de ontwikkeling van de spieren. Daar kan ik sinds gisterenavond over meespreken. Nadat ik door omstandigheden zondagmiddag met één van mijn lievelingslangebroeken aan het lopen was geslagen, had ik gisteren wel zin om een partijtje te pingpongen. Opnieuw met dezelfde lange zomerbroek vermits de korte broek thuis was gebleven.

Na een half uurtje stevig pingpongen tegen een toekomstige c-speler, die me eerlijkheidshalve met weinig moeite van het kastje naar de muur stuurt, merkte de dochter op dat ik bijna zonder broek aan het spelen was. Ongemerkt, waarschijnlijk bij een goddelijke save waarbij mijn dijspieren zich op zijn Hulks opgespannen hebben, moeten zowel mijn linker- als rechterpijp opgengescheurd zijn zodat enkel de rits het geheel bij mekaar hield.

Gelukkig kan ik de training beëindigen wanneer ik dit wil. Ik ben dan maar in stilte afgedropen. Met een stevige tred ben ik 200 meter verder, met de pingpongpalet op een strategische plaats en de dochter voorop, de auto gaan opzoeken. Het vallen van de avond kwam erg gelegen.

nog een leuk beestje

Nee, ik kom niet terug aandraven met die engerling. Dit is een nieuw leuk beestje. Vandaag gekregen van de Michel, onze biologieleerkracht en ook een natuurliefhebber. Je zou het niet geloven maar deze 'rups' wordt een mot. Jawel, deze armband met de scherpe kaakjes, is de rups van de wilgenhoutvlinder, een nachtvlinder uit de houtboordersfamilie.

Die naam van houtboorder heeft het beest echt niet gestolen. Eén van de rupsen, duidelijk de grootste uit de hoop, was er in korte tijd in geslaagd om een gat te boren in het plastieken doosje dat als tijdelijk onderkomen moest dienen. In mijn handen en op mijn arm bleek het diertje erg lief (zie foto). Het ideaal beestje om per ongeluk achter een open bloesje te laten vallen. Mjamjam.

meest sexy politicus

Kris Peeters, de man die zich om god weet welke reden ook minister van milieu mag noemen, is door de kijkers van actua-TV verkozen tot meest sexy politicus. Bweurk, mijn maag keert dan om want wat is er sexy aan die pipo? Het moet zijn dat zijn uitstraling zich ergens onder de gordel bevindt, een soort langewapperig beest dat gelukkig nog nooit buiten the darkrooms het daglicht zag. Hopelijk lopen de echte verkiezingen beter af. Peeters sexy? Laat me niet lachen.

muggenbeet meets dana winner

Er werd vandaag in Holland ergens een wielerkoerske gereden en er zal ook wel ergens ten velde een matchke pottekestamp gesjot zijn, hét sportevenement van de dag was evenwel de Lentecross van de lagere school van de Broeders van liefde te Tessenderlo. Er was niet alleen de hete zon maar ook de speciale gaste Dana Winner, Chantal voor de vrienden. Zij kwam al de lopertjes die het podium mochten beklimmen, een eremedaille om de nek hangen. Zij deed dat heel charmant en met een glimlach als ware het een B.V.. Chantal heeft zelfs nog meegelopen, jawel. Zo oog in oog valt ze trouwens reuze mee, al kust ze nogal timide.

Totaal onvoorbereid en helemaal ongepland heb ik op deze prestigieuze lentecross mijn wederoptreden gestalte gegeven. 10 dagen lang lag ik buiten strijd met een verschrikkelijk verschot maar de oproep van de speaker aan alle ouders en grotere kinderen om mee te lopen met de tombolarace, viel bij mij niet in dovemansoren ook al zijn deze bij Chantals liedjes eerder een zegen dan een vloek.

Met lange broek en zonder loopschoenen -alle bloggers zullen wel een vijsje los hebben zeker?- heb ik 5 volle rondes in de zengende hitte meegelopen hopend te kunnen teren op de ergens opgeslagen conditie van de start to run. Het aanwezige rode kruis had bij mijn verschijning aan de start hun motor al meteen stationair laten draaien. Maar dat was helemaal niet nodig. Blijkbaar weten ze daar niet dat ik 30 jaar geleden, toen Winner nog Vanlee heette en amper twaalf jaar jong was, nog een prima sporter was. Een echte 'winner' naar wie later nog de Vlaamse zangeres van 'ik mis je adem (1999)' zou worden genoemd.

Of mijn verschijning nu eerder heroïsch dan wel hilarisch is geweest, laat ik over aan de vele supporters. Feit is wel dat Het Lot mijn inspanning naar waarde wist te schatten en mij bedacht met een schone prijs: een modieuze wijnfleshouder in écht pseudodesign. Toch beter dan niks.

ik ben uniek

't Is te zeggen, volgens de jonge, niet onaardige kapster die gisteren, na anderhalf jaar, mijn haren nog eens gekortwiekt heeft, is ze iemand zoals mij nog nooit tegengekomen. En ze had het dan niet over de halve emmer wilde haren die ze bijeen kon borstelen, ook niet over mijn "geweldige" uitstraling waar geen enkele schotelvod kan aan tippen maar wél over mijn oren. Nu heb ik een heleboel geweldige organen waar je boeken kan over vol schrijven maar waarom begint ze over mijn oren?

Wel, het kapstertje beweert dat mijn één oor flexibeler is dan het andere. Het ene oor plooit gemakkelijk naar achter terwijl het andere oor eerder knokerig is en dus moeilijker naar achter geplooid kan worden.

Ik wist dat er zoals mij geen twee rondliepen en, ziedaar, mijn vermoeden werd bevestigd. Ik ben uniek. "Zo zal iedereen wel zijn gebrek hebben", repliceerde ik het kapstertje. Daar ook het vlijmscherpe scheermes voor mijn nekharen bij de hand lag, ben ik er niet dieper durven op ingaan niettegenstaande ergens diep ingaan mij normaal geen angst inboezemt. Maar geloof me, ook bij haar vond ik toch enige verschillen tussen wat ik links zag en wat er rechts te zien was.

elfenbloem

Getrokken op een moment dat ik nog bukken kon.

pijnlijk verschot

Het mag dan gisteren de warmste 13 april ooit geweest zijn, voor mij was het vooral één van de pijnlijkste uit mijn leven. Bij het heffen van zowat de veertigste boordsteen (30 kg. elk) schoot het verschot in mijn onderrug. Ik voelde het meteen... uitgeteld voor minstens een week. Zo'n verschot kan je nog het best omschrijven als acute tandpijn in de rug. Precies een zenuw waar met een naald wordt ingestoken en dan flink gepeuterd. Een kreunend wrak is wat er van me overblijft.

De meest banale dingen, van kleren aandoen tot naar het toilet gaan, worden ware kalvarietochten. In het bed gaan liggen, helpt geen moer. Ik heb het geprobeerd maar de vrouw des huizes moest mijn benen op de matras heffen, zelf lukte het me niet. Je in de sofa laten vallen, dat gaat ook nog, maar er terug uitkomen hola!

Omdat de pijn niet te verduren was -vergelijk het met gynaecologisch geknipt worden zonder verdoving maar dan veel erger- heb ik mezelf, voor het slapen gaan, een dubbele dosis generische Brufen (800 mg) toegediend. Vanaf toen was het redelijk te doen al bleek deze morgen de pijnstiller reeds uitgewerkt. De brievenbus leek mijlenver.

Toen ik nog in de bouw zat heb ik het ook één keer voorgehad. Na een ganse dag beton scheppen kon ik plots zelfs mijn truweel niet meer van de grond geraapt krijgen. Toen heb ik ook 2 weken thuis hersteld. Overmorgen evenwel, word ik terug op mijn werk verwacht. Het zal wel lukken maar van de vele paleiselijke trappen krijg ik nu al 't uitbrekend zweet.

Bij lumbago, het geleerde woord voor 't verschot, raadt men aan zo snel mogelijk terug in beweging te komen. Bedrust vertraagt de genezing. Dit gaan we ook proberen maar het moet draaglijk blijven. Uit ervaring weet ik dat de pijn nu via de billen en de benen wegtrekt. Iedere dag zal het nu, beetje bij beetje, beter gaan. Medelij hoeft niet. Bijkomend knipwerk ook niet.

en nu samen

Live Earth

Live Earth is a monumental music event that will bring together more than 2 billion people to combat the climate crisis. Live Earth's 24 hours of music across 7 continents will deliver a call to action and the solutions needed to answer the call. Live Earth marks the beginning of a multi-year campaign to move individuals, corporations and governments to take action. Live Earth is joining with The Climate Group, Stop Climate Chaos and The Alliance for Climate Protection on this effort.Exclusive online media partner MSN is helping Live Earth reach people in every corner of the globe.

The concerts will be streamed live on 7/7/07 at LiveEarth.MSN.com.

wat een niveau!

Onze bruine rakker Jurgen Verstrepen heeft ook een blog. Zoals strontvliegen zich verlekkeren aan een koeientaart, zo trekt Jurgens blog ook de meest gore en rechts van de pot gerukte stakkers aan in zijn commentafdeling. Vermits Jurgen koketteert met zijn 'freedom of speech' heeft hij blijkbaar geen enkele zin om deze 'bijdrages van lezers' iets of wat te modereren. Tja... en dan krijg je dit te lezen:

"Waarom neuken die bruin apen zoveel , te eerste die bruin matrones zijn een kweekstation en brengt goed op , centen van de staat , bedoel van onsen als ge veel jong hebt kunt ge een krot kopen of een mercedes buske met gordijnen om met die zeug rond te rijden, en vakantie richting marroko, ook met alles uit belgie wat lekkers is,want daar is armoe troef en dan terug met drugs uit marokko en met winst verkopen hier, hun jong leuren er mee in belgie..."
Geplaatst door: josken 11 april 2007 om 21:28

Als je zoiets in je blog laat staan dan help je deze onzin en mensonterende praat verspreiden. En... ben je meeverantwoordelijk. Punt. Geweldige meerwaarde, die bruine 'freedom of speech'! Wat een niveau!

als de kapper dood is

Hoe zie je eruit als 'je kapper dood is', als je gaat slapen met natte haren, als je veel te vroeg opstaat, als je de foto niet digitaal opwaardeert en als je onweerstaanbare jaren al een tijdje opgesoupeerd zijn? 't Is de binnenkant die telt, zal ik maar zeggen zeker?

dag van de aarde

Op zondag 22 april 2007 zetten milieu- en natuurverenigingen in Vlaanderen weer hun deuren open tijdens de Dag van de Aarde. Thema dit jaar is ‘landbouw en biobrandstoffen’. De milieubeweging werkt hiervoor mee met de Vlaamse Noord-Zuidbeweging in het kader van Landbouw2015. Die campagne komt op voor duurzame landbouw en het recht op voedsel voor iedereen. Het thema ‘biobrandstoffen’ past daar perfect in. Meer informatie hier.

inspectie-muisje

Hugh Hefner heeft gisteren reeds een muisje uit zijn ranch op inspectie gestuurd (zie foto). Alle plooien en gaten worden deskundig geinspecteerd op schimmels en andere ziektes. Nu nog hopen op een positief verslag en de inwijding van onze zwemvijver wordt gegarandeerd een feest. Hoeveel playmates er precies gaan komen, zal ik later laten weten. Wat nu al vaststaat, is dat we ons over de temperatuur van het water geen zorgen hoeven te maken. Het gaat er stomen!

joepie

De ganse dag heb ik gisteren gekruid om de 10m³ lavasteentjes in mijn biofilter te krijgen. Zover zijn we weeral. Maar ik was niet de enige die gisteren aan 't zweten en aan 't zwoegen was. Voor mijn deur liepen, slenterden en waggelden verschillende groepen ksj'ers voorbij die de Joepie aan het beleven waren. 's Avonds werden ze door mijn vrouw gespot in Tervant (Beringen) en ook in Niel bij As was er een zwerm aangekomen. Bij mijn jongste broer in Meeuwen sliep er eveneens een groep ksj'ers. Blijkbaar is dit jaar Limburg het decor van de Joepie.

Deze Joepie, waar ik zelf ook meermaals mijn blaren heb bijeengewandeld, is een vierdaagse trektocht voor jongeren van 14 tot 16. Met behulp van de visgraat, foto's, opgehangen pijltjes, een rebus, een stafkaart en meer van die ludieke hulpmiddelen komen tientallen groepen vanuit alle windstreken uiteindelijk aan in stad X. Iedere avond moeten de jongeren zelf een overnachting zoeken. Dit kan bij een boer zijn, in een schooltje, bij een lokale jeugdvereniging maar ook in de garage van een gastvrije inwoner. Als ze geluk hebben, en de Looise KSA is het meermaals overkomen, dan wacht er 's morgens een gedekte tafel met spek en eieren.

De Joepie is gewoonweg dé belevenis voor iedere ksj'er. Ook voor mezelf behoren de Joepie's en de Jeetee's (de Limburgse variant) tot de hoogtepunten van mijn leven. Hoewel het bijna dertig jaar geleden is, weet ik er nog bijna alles van. De meisjes van Alken en Stevoort bvb. -amai waren dat hete stoofkes zeg-, hoe we de bewegwijzering al eens omdraaiden, de spagetti die helemaal plat kookte, de steden X Mechelen en Deinze, het mooie Schellebelle als vertrekplaats, de ochtendlijke verzorging van de pijnlijke voeten, het opbellen van de noodtelefoon omdat we kilometers fout waren gelopen maar gelukkig in vogelvlucht richting aankomst, de zware rugzakken, de fuifjes 's avonds, ... .

Hmmm, ik krijg er terug zin in. Waren dat tijden.

perenbloesem

Wie lust er geen lekkere, sappige peer, rijp geplukt van de boom? Mijn 'dubbele flip' (Beurre de Merode, hoogstam) vlakbij de brievenbus, staat momenteel prachtig in de bloei. De bevruchte bloesems zullen zich straks, langzaamaan, omvormen tot een handvolle lekkere peer. En als de oogst wat magertjes is, geen gejammer, want alleen al voor de weelderige bloei zou je een perenboom in je tuin planten. Zou de postbode er af en toe één binnenspelen?

het eerste water

v.l.n.r.: Sara, Loes, Heleen en Jo

Nog een weekje vakantie. Een zestal vrije dagen rest me om flink door te werken aan ons 'project'. Morgen komt er een ganse vrachtwagen met lavasteentjes, zo'n 10m³, die de basis vormen van onze biologische waterfilter. Donderdag komt er een andere vrachtwagen met de boordstenen en de klinkers voor het terrasje. Op het einde van de week zou er een grote stap voorwaarts moeten gezet zijn.

Vandaag werd ook de bodem van het zwemgedeelte reeds voorzien van wat water zodat de folie aangetrokken kan worden. De kinderen waren uiteraard vragende partij om deze klus te klaren. Tijdens het werk waren er vrolijke lenteliedjes te over van een groenling, de tjiftjaf en onze vaste gast, de zwartkop. Ook zij zullen ongetwijfeld pootje komen baden in het moerasgedeelte.

klokkenwerpsels

Om 8 uur deze morgen vertrok de speurtocht naar alle eitjes en paashazen die de klokken naar beneden hadden gegooid. Hoe ze dat ieder jaar weer doen, zo zonder stukken en brokken, is me een raadsel. Je zou denken dat er ergens een geheime truk bestaat. Misschien gooien de klokken helemaal niks naar beneden maar klimmen er paashazen via touwladdertjes uit de klokken naar beneden en zijn zij het die onze kinderen blij maken.

Ook interessant, zeker in dit Kyoto-al-wat-de-klok-slaat-periode, is de vraag op welke energiebron die klokken van Rome nu eigenlijk vliegen. Alvast geen verbrandingsmotoren...maar wat dan wel? Trekt de paus ergens aan een onzichtbaar koordje of windt hij, als opwindend figuur bij uitstek, een veertje op? Hier schuilt, dunkt me, het ware ei van Columbus.

Het was overigens erg frisjes deze morgen om 6 uur.

afscheid

In de vroege morgen is mijn schoonzus overleden. De kleinste kinderen van de vier proberen we bij ons thuis zo goed mogelijk op te vangen. Terwijl ze spelen met onze kinderen kunnen ze hun gedachten wat laten rusten.

Kristien, mijn vrouw, helpt met het adresseren van de overlijdensberichten. Dit is heel wat werk want onze familie alleen al telt bijna 200 leden. Zelf verzet ik mijn zinnen door in de tuin verder te werken aan mijn zwemvijver. Het is mijn manier om wat gebeurd is te verwerken.

Morgen probeer ik met enkele sterke mannen de loodzware rubberfolie (200 kg) te plaatsen. Het moeilijkste deel van al. 't Wordt gegarandeerd zwoegen en zweten. Plooien en bulten moeten zo veel mogelijk vermeden worden. Probeer dat maar eens bij ronde vormen!

Gek genoeg voelt het aan alsof deze moeilijke karwei op het ideale moment komt. Binnenin zit er heel wat woede en ergernis maar ook gigabundels energie die deze weken niet aangesproken konden worden. t 'Is alsof ik wil laten zien dat "ze" ons deze keer niet klein krijgen. Dat we wél iets kunnen bereiken als we er onze schouders samen onder zetten.

Mijn schoonzus kan helaas het resultaat niet meer zien. Maar als haar kinderen er weldra samen met die van mij gaan induiken en vast en zeker veel lol zullen beleven, dan denk ik wel dat ze er heel blij mee zou geweest zijn.

Het lijden is voorbij, schoonzus. Nog een goede en zorgeloze reis.

moet dit nu?

Zo'n anderhalf jaar geleden heb ik eens aan de familietafel geopperd dat onze familie, niettegenstaande we een grote familie hebben, toch opvallend van het noodlot gespaard bleven. Dit had ik beter niet gezegd. Eerst een neef langs vaderkant die zijn gevecht met een woekerende hersentumor niet kon winnen. Heel recent nog, een neef langs moederkant die besloot om zelf uit het leven te stappen. En of dit nog niet genoeg is op zo'n korte tijd, ligt momenteel mijn schoonzus op sterven. Moet dit nu?

Ook deze keer blijkt er niks aan te doen. Bestralingen allerhande, chemo's op een rij én met de beste kankerspecialisten rondom haar. De kanker werd een tijdje in bedwang gehouden maar uiteindelijk bleek er geen houden meer aan. De vrouw van mijn jongere broer, net in de veertig en moeder van 4 jonge snaken, blijkt een DES-dochter te zijn.

Diëthylstilbestrol (DES) werd vroeger voorgeschreven aan zwangere vrouwen die eerder een of meer miskramen hadden gehad, in de hoop dat dit de kans op herhaling zou verminderen. Bij een deel van de toen geboren dochters blijkt er zich een kanker te kunnen ontwikkelen die erg moeilijk of niet te behandelen is. Mijn schoonzus, tevens de meter van onze Jo, heeft de brute pech dat zij één van hen is. Er is geen ontkomen meer aan, hoe onrechtvaardig en hoe pijnlijk ook. Helpen kan niet meer.

Het valt onze familie heel zwaar. We doen wat we kunnen voor de kinderen. Maar hun moeder redden, kunnen we niet. We moeten het noodlot aanvaarden, heet dat dan. Maar zoiets aanvaarden, wie kan dat?