Pagina's

2 april 2007

moet dit nu?

Zo'n anderhalf jaar geleden heb ik eens aan de familietafel geopperd dat onze familie, niettegenstaande we een grote familie hebben, toch opvallend van het noodlot gespaard bleven. Dit had ik beter niet gezegd. Eerst een neef langs vaderkant die zijn gevecht met een woekerende hersentumor niet kon winnen. Heel recent nog, een neef langs moederkant die besloot om zelf uit het leven te stappen. En of dit nog niet genoeg is op zo'n korte tijd, ligt momenteel mijn schoonzus op sterven. Moet dit nu?

Ook deze keer blijkt er niks aan te doen. Bestralingen allerhande, chemo's op een rij én met de beste kankerspecialisten rondom haar. De kanker werd een tijdje in bedwang gehouden maar uiteindelijk bleek er geen houden meer aan. De vrouw van mijn jongere broer, net in de veertig en moeder van 4 jonge snaken, blijkt een DES-dochter te zijn.

Diëthylstilbestrol (DES) werd vroeger voorgeschreven aan zwangere vrouwen die eerder een of meer miskramen hadden gehad, in de hoop dat dit de kans op herhaling zou verminderen. Bij een deel van de toen geboren dochters blijkt er zich een kanker te kunnen ontwikkelen die erg moeilijk of niet te behandelen is. Mijn schoonzus, tevens de meter van onze Jo, heeft de brute pech dat zij één van hen is. Er is geen ontkomen meer aan, hoe onrechtvaardig en hoe pijnlijk ook. Helpen kan niet meer.

Het valt onze familie heel zwaar. We doen wat we kunnen voor de kinderen. Maar hun moeder redden, kunnen we niet. We moeten het noodlot aanvaarden, heet dat dan. Maar zoiets aanvaarden, wie kan dat?

6 opmerkingen:

  1. Het is een machteloosheid die zeer opstandig maakt en woede veroorzaakt. Ik wens alle betrokkenen heel veel sterkte toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik word hier heel erg stil van. Veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit is heel spijtig om te horen. Ik weet niet goed wat zeggen omdat ik er zelf nog geen ervaring mee heb, maar in ieder geval veel sterkte toegewenst aan je hele familie.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Moeilijk de juiste woorden te vinden. Ik kan jou en je gezin enkel enorm veel sterkte en troost toewensen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Kop op, man! Hoe moeilijk ook...

    BeantwoordenVerwijderen

Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.