pijnlijk verschot

Het mag dan gisteren de warmste 13 april ooit geweest zijn, voor mij was het vooral één van de pijnlijkste uit mijn leven. Bij het heffen van zowat de veertigste boordsteen (30 kg. elk) schoot het verschot in mijn onderrug. Ik voelde het meteen... uitgeteld voor minstens een week. Zo'n verschot kan je nog het best omschrijven als acute tandpijn in de rug. Precies een zenuw waar met een naald wordt ingestoken en dan flink gepeuterd. Een kreunend wrak is wat er van me overblijft.

De meest banale dingen, van kleren aandoen tot naar het toilet gaan, worden ware kalvarietochten. In het bed gaan liggen, helpt geen moer. Ik heb het geprobeerd maar de vrouw des huizes moest mijn benen op de matras heffen, zelf lukte het me niet. Je in de sofa laten vallen, dat gaat ook nog, maar er terug uitkomen hola!

Omdat de pijn niet te verduren was -vergelijk het met gynaecologisch geknipt worden zonder verdoving maar dan veel erger- heb ik mezelf, voor het slapen gaan, een dubbele dosis generische Brufen (800 mg) toegediend. Vanaf toen was het redelijk te doen al bleek deze morgen de pijnstiller reeds uitgewerkt. De brievenbus leek mijlenver.

Toen ik nog in de bouw zat heb ik het ook één keer voorgehad. Na een ganse dag beton scheppen kon ik plots zelfs mijn truweel niet meer van de grond geraapt krijgen. Toen heb ik ook 2 weken thuis hersteld. Overmorgen evenwel, word ik terug op mijn werk verwacht. Het zal wel lukken maar van de vele paleiselijke trappen krijg ik nu al 't uitbrekend zweet.

Bij lumbago, het geleerde woord voor 't verschot, raadt men aan zo snel mogelijk terug in beweging te komen. Bedrust vertraagt de genezing. Dit gaan we ook proberen maar het moet draaglijk blijven. Uit ervaring weet ik dat de pijn nu via de billen en de benen wegtrekt. Iedere dag zal het nu, beetje bij beetje, beter gaan. Medelij hoeft niet. Bijkomend knipwerk ook niet.