op naar 2020

Beste wensen voor 2020

Het is een uitzonderlijk zachte laatste dag van het jaar. Op dit moment lopen de kinderen van het dorp van deur tot deur. Ze zingen een kort nieuwjaarsliedje, openen hun snoepzak en krijgen van de inwoners wat lekkers en hup, op naar de volgende deur.

In mijn kindertijd liepen in onze straat enkele honderden kinderen, vaak bibberend van de kou ondanks de warme mutsen en sjaals. Hier en daar werd je binnengeroepen om even aan de warme stoof gaan te zitten en wat warme chocolademelk te drinken. De 'verworven snoepbuit' stelde niet zo heel veel voor: koekjes met suikerglazuur, koetjesreep, nicnacjes, mandarijnen en appelsienen, heel soms een halve of een hele frank. Simpele dingen maar - en daar was het om te doen - vooral heeeeel veel. Zo zwaar was de zak dat ik dacht 'dit krijg ik nooit op' ... maar de zak was rapper leeg dan gedacht. Goed voor de tandjes was het zeker niet.

Tegenwoordig geven de mensen, als ze er nog voor thuis blijven, totaal andere dingen en dat heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat er nog nauwelijks kinderen op de been zijn. Jaar op jaar minder en minder zangertjes. Het lijkt erop dat de kinderen van tegenwoordig niet meer uitkijken naar een gevulde snoepzak. De kasten thuis puilen vaak zo al uit van chocolade, chipszakken, ijsjes, wafels en noem maar op. Nieuwjaarzingen valt ook zo slecht. De sint en kerstman zijn nog maar pas de deur uit.

Als ze dan toch nog willen stappen en "zingen", dan sparen ze hun energie voor in de namiddag. Dan kunnen ze in het tijdelijk verkeersvrij gemaakte centrum van het dorp hun slag slaan. Alle huizen tegen mekaar. Nauwelijks een poot te verzetten. Op een halfuur zingen ze hier meer bij mekaar dan op 2 uur slenteren in een langgerekte straat als de onze. Tradities hebben plaatsgemaakt voor een nuchtere, economische berekening. Zelfs de kleuters van tegenwoordig kunnen al een kosten-batenanalyse maken.

Ook sociale vervreemding heeft er mee te maken. Excuses hiervoor, de softie-zeurpiet in mij wordt even wakker. Gaan zingen? Een nieuwjaar wensen? Bij wie? Mensen kennen mekaar niet meer. De voordeur dient niet meer om open te doen maar om de anderen buiten te houden.

Toch houd ik me eraan om jullie allemaal een vredevol en gezond 2020 te wensen. Geniet van je familie en al het schoons rondom je. Blijf het opnemen voor de zwaksten en de kostbare dingen zonder stem: de natuur, de dieren en het leefmilieu. Laat je voordeur zijn werk doen. Ze sluit maar kan ook open.