natuur in de stad Diest

Ik had ook in de auto kunnen wachten tot de examens van de jongste voorbij waren maar ik verkoos om de 2 uren zinvol in te vullen door te gaan wandelen langs de opengelegde 'Demer' en door het Citadelbos van Diest. De Diestenaren hebben het getroffen met het Citadelbos want daar valt toch het een en 't ander te zien. Dan heb ik het niet alleen over de prachtige bakstenen citadel of het door de para's achtergelaten trainingsparcours maar zeker ook over het indrukwekkende beukenbos en het uitgestrekte weiland vol met grote ratelaar. 

Aan de Zichemsepoort, aan de achterkant van de citadel,  zijn ze nog volop bezig met de afwerking van de bedding voor de 'Demer' die daar de stad terug verlaat richting Zichem, Testelt en Aarschot. Metsers bekleden de betonnen keermuren met zwarte facadestenen. Aan park Cerckel en het ziekenhuis kan je al zien hoe het eindresultaat er dient uit te zien.

Het is ook hier dat het eerste natuurherstel plaatsvindt. Ik heb er een tijdje geinventariseerd wat er zoal te zien was, al was het nog maar oppervlakkig, en ik heb toch enkele interessante dingen gezien. Vreemd genoeg zat er al vis op het water, 4 kopvoorns met name. 'Vreemd' omdat het water helemaal niet verbonden is met de echte Demer. Vanwaar komen die vissen dan? 2 abnormale grote groene kikkers lagen in hetzelfde water te zonnen. Via Hyla ben ik te weten gekomen dat het de Europese meerkikker is, de grootste van onze groene kikkers. Wilde eenden en waterhoenen met jongen vertoefden er ook.

Waar water is, zijn ook libellen. Heel wat koppeltjes azuurwaterjuffers legden hun eitjes onder waterplanten of tussen het kroos. Terwijl ik dit schouwspel gadesloeg, zoemde een mannetje van de keizerslibel voorbij. Rond mijn voeten zochten heel wat hommeltjes naar nectar in de klaverrijke graskant.

Tussen het ziekenhuis en de Ezeldijk bevindt zich een klein bos met grootse bomen. Net als in het citadelbos groeien ook hier kanjers van beuken. Eiken, wat esdoornen en taxus vervolledigen het bos maar dé blikvanger is voor mij de plataan met zijn betoverend mooie stam. De groeven en de knotsen lijken vulkanisch van oorsprong. Stappend op het houten pad bekijk ik de stenen wanden om te zien of er zich al wat groen genesteld heeft. Klimop groeit er, enkele partijtjes muurleeuwenbek en een trosvlier. Ook hier vliegen lichtblauwe azuurwaterjuffers over het ondiepe water.

Het laatste stuk is niet toegankelijk. Hier bouwen ze vele nieuwe wooneenheden met de charme van de Demer als een van de verkoopsargumenten. Wie de Omer Vanaudenhovenlaan oversteekt, op de plaats waar de opengelegde Demer begint (nabij het Begijnhof), kan zijn ogen goed de kost geven aan het indrukwekkende sluizencomplex. Wie er zijn kopje bijhoudt, zal ook vaststellen dat een stevige keermuur de echte Demer belet om naar de stad te vloeien. Het met nagelkruid begroeide gewelf (Saspoort) waaronder de Demer vroeger de stad instroomde, staat zo goed als droog. Het beetje water dat je ziet, loopt van de stad weg en is afkomstig van de Begijnenbeek.

Dit sluizencomplex is één van de mooiste locaties in Diest tesamen met de Schaffense Poort en Fort Leopold. Door de bakstenen constructie lopen een aantal gangetjes die vrij toegankelijk zijn. Je kan er de kracht van de Demer zien en horen  en - wie weet - mét mij betreuren dat deze forse rivier niet de kans krijgt om zijn oude, historische  loop te heroveren. De Begijnenbeek is in vergelijking met de echte Demer maar een 'mietje'. Haar debiet doet me denken aan een slaapverwekkend slakkengangetje terwijl die van de Demer respect afdwingt. 'Sloop die keermuur toch' denk ik soms maar is die pure, wilde natuur nog wel welkom in een stad? 

Parkrestant vlakbij Begijnhof en Begijnenbeek

(Op waarnemingen punt be kan je de ingevoerde natuurwaarnemingen voor de stad Diest terugvinden.)