boswandeling

 Het herfstspektakel trekt zich op gang.

Voor natuurliefhebbers dient zich een mooie kleurrijke en sfeervolle periode aan. De herfstverkleuring van het bos is ingetreden en dat laat de romanticus in mij niet passeren zonder er met volle teugen van te genieten. Daarom trok ik gisteren nogmaals mijn wandelschoenen aan om de Asdonk-Dassenaardewandeling over te doen, dit maal in tegenovergestelde richting en met de vrouw erbij. Herfst staat voor mij gelijk aan bostijd, de modder en de diepe plassen, de vallende bladeren, de geur van rottend hout, het speuren naar paddenstoelen, het rood van het Amerikaanse eikenblad, het gekwetter van de staartmezen en het gehuil van de buizerd en af en toe een eikel die op je kop valt. Het mooiste seizoen om in te verdwalen.

Dreven in Dassenaerde

De wandeling brengt je door het westelijke gedeelte van de Vallei van de Drie Beken en je passeert natuurgebieden die door het Agentschap Natuur en Bos en Natuurpunt worden beheerd. Het meest verrassend zijn de vele imposante dreven in het gebied. De boomklever hoor je op verscheidene plaatsen en bij een groep sparren vloog een groepje kruisbekken op. We vonden een intacte grote parasolzwam, een opvallende verschijning, niet zozeer door zijn kleuren maar wel door zijn grootte en de tijgerprint van de ranke steel. Het is onze grootste plaatsjeszwam en het exemplaar dat boven de netels uitstak, zal dicht bij de 40 cm  geweest zijn. 

De komende dagen gaan de kleuren van het bos nog mooier worden. Het nodigt me alvast uit om de eigen tuin links te laten liggen en mijn blik op de wondere wereld te werpen. Grote stukken van onze gemeente zijn mismeesterd en definitief om zeep geholpen maar het gebied Dassenaerde-Asdonk is voorlopig nog uit het vizier van de verhardings-en verkavelingsmachinerie gebleven. Het bos mag hier nog bos zijn. Een bospad mag er bij momenten nog moeilijk toegankelijk zijn. Op het ritme van de seizoenen.

Als het geregend heeft, zijn er plassen. Prachtig.

Geef mij maar de modder en het slijk. Een mens hoort zich nederig te schikken naar het bos en niet omgekeerd. Steenpuin en gemalen beton: respectloos en hoe vaak niet het begin van een beweging die niet eindigt? Als een schimmel, niet te stoppen. Toch droog en proper? Och, sodemieter op.