kleurrijk leven

bloemencollage van enkele planten die momenteel bloeien

Het moet momenteel zowat het hoogtepunt zijn van kleurenpracht in de tuin. Heel veel vaste planten en bloemende struiken tonen wat ze in hun mars hebben om voor hun nageslacht te zorgen. Want daarvoor dienen bloemen vooral: het lokken van allerlei insecten die voor de bestuiving zorgen. Ze doen dat door hun bijzondere kleuren, hun geuren of zelfs door zich voor te doen als insect. Het resultaat van al dat gewriemel en op- en af vliegen is levenskrachtig zaad dat het voortbestaan van de soort moet verzekeren.

Het is dankzij het vernuft van de planten dat wij kunnen genieten van zoveel verschillende kleuren, bloemvormen en geuren in onze tuin. Waarvoor dank. Bij nieuw aangeschafte planten  is het altijd spannend afwachten wat het gaat worden. Klopt de foto op het kaartje wel? Zijn de slakken er echt zot van? Zijn de donkere aders in de kroonbladen echt zo mooi getekend? Zijn er veel of eerder weinig bloemen? Past die plant wel op die plek of kan ik hem beter elders zetten? ....  Als er al correcties nodig zijn dan neem ik meestal op dit moment die beslissing. Maar meestal is het vooral genieten en het verbaasd zijn dat aan de orde is. En af en toe wat water geven, zeker bij pas aangeplante exemplaren.

een leliehaantje dat op de Fritillaria persica zat

Ook voor het speuren naar en leren kennen van insecten zijn het hoogdagen. Als er veel bloemen zijn, zijn er ook veel insecten. Behalve vlinders en (wilde) bijen en hommels kruipt er een heel leger aan rare beesten door de tuin. Sommigen daarvan zien de tuiniers niet graag komen, anderen worden daan weer met veel liefde bejegend. Voor zover dat kan, probeer ik elk beestje zijn recht op leven te respecteren. Biodiversiteit is inclusief de lelijke scharminkels. De ecologische tuiniers onder jullie zullen het beamen, dankzij de tuin leer je de schepsels der natuur kennen. Je ziet iets en je wilt weten wat dat ding is. De tuin als plezante school.

Hierboven zie je een knalrood leleihaantje dat op mijn ene Fritillaria persica zat. Ze waren met twee en ze pasten allebei dezelfde tactiek toe. Als ik te kortbij kwam, lieten ze zich op de grond vallen en bleven daar roerloos liggen. Na de obligate foto -want hiermee zoek ik de beestjes in mijn boeken op- heb ik het leliehaantje teruggezet, al lees ik dat dood doen (in alle varianten)  de normale reflex is van menig tuinierder.

In de collage (bovenste foto) heb ik enkele bijzondere bloemen verzameld die momenteel in bloei staan. Je herkent de rode Knautia macedonica die 2 weken later dan normaal opengekomen is. Voor de Cornus kousa's is het een bijzonder goed bloemenjaar, net als bij de Rhododendrons trouwens: enorm veel bloemen, zeker honderd aan een struik. Sinds vorig jaar hebben we ook terug lupines in de tuin staan. Ouderwets volgens de enen, onmisbaar volgens de anderen. Ik vind het adembenemende mooie planten: wat een sierlijke bladeren en wat een bloeiwijze! En als ik een slak was zou ik er nog aan toevoegen: 'en lekker dat dat is!'

de Sinocalycanthus chinensis

Links van de blauwe lupine (en hierboven in't groot) staat een speciaal geval. Ik kocht deze heester op de plantendag van Bokrijk. Het is een Sinocalycanthus chinensis. Familie van de bekende wijndop (of meloenboompje of specerijstruik), de Calycanthus. Houd deze plantenfamilie in de gaten want er gaan volgens mij schoon dingen op de markt komen. In Hex doken de eerste kruisingen op: met grotere rode bloemen, zelfs met witte (lemoen?) bloemen. Moest er in Hex geen 55 euro voor gevraagd zijn, stond hij nu in de tuin. Echt mooi. Tenslotte zie je nog een blauwe Geranium die ik recent aankocht. Helaas, mea culpa, heb ik het bijhorend kaartje weggegooid zonder het aandachtig te lezen. De precieze naam moet ik schuldig blijven maar dat doet niets af van haar schoonheid. Namen en een dagje ouder worden ... het gaat niet goed samen. 

Update: intussen heb ik achterhaald dat het gaat om de Geranium x magnificum 'Blue Blood'.