gespreksonderwerpen

VELT, de organisator van het voorbije ecotuinenweekend, loopt op wolken want het bezoekersaantal heeft het record gebroken. Er wordt nog steeds geteld hoeveel bezoekers er nu heel precies één of meerdere ecotuinen bezochten maar het zijn er meer dan de 22.000 zoals een ruwe optelsom opleverde. De regen die uitbleef zit daar zeker voor iets tussen maar toch kunnen we er niet naast kijken dat er iets wezenlijks aan 't gebeuren is: al maar meer mensen willen ecologische tuinieren, zelf hun groenten telen of de biodiversiteit in eigen tuin vergroten. We kunnen gerust stellen dat er een aanzwellende terug-naar-de-natuur-beweging op gang is gekomen. Dat doet me plezier want vergeet niet dat Monsanto en Co er alles aan doen om deze beweging marginaal te houden.

de veldkapel met beplanting

Met 400 mensen die onze ecologische siertuin - neen, nog steeds geen moestuin hier - bezochten droeg ook Tessenderlo bij tot dit succesvol weekend. Ondertussen zijn zowat alle commentaren verzameld (Facebook, blog, mondeling, via de ouders,....) en hieruit kan ik afleiden dat naast de zwemvijver, de meer recente toevoegingen in de tuin in de smaak vielen. "In vergelijking met het opentuinenweekend van 2 jaar geleden is de tuin nog mooier geworden", is iets dat we meerdere malen te horen kregen. 

Lezers van deze blog hebben de jongste projecten van dichtbij kunnen volgen. De ecoduct (het bruggetje met het varken in de volksmond), het met klimplanten aangeklede prieeltje op de speelweide, het nieuwe avondterras waar de vleermuizen komen jagen, de inkomhal met antieke cementtegels en de bouw van de veldkapel zijn hiervan zowat de voornaamste creaties. De natuurminnende bezoekers vonden het allemaal knap gedaan en, zo te horen, gaan de mouwen her en der opgerold worden om iets gelijkaardigs uit de grond te stampen. De werken aan een brug zijn intussen bij de geburen opgestart.

Bij heel wat mensen, van alle leeftijden, was de veldkapel met het mariabeeldje uit Peer het gespreksonderwerp van het weekend. Waarom een veldkapel? Waarom links een schuine helling en rechts een plat stuk? Waar ik dat schoon beeldje vond? Het groene colaglas in het dak? Staat de haan vast op dat dak? Alle vragen beantwoordde ik zo goed mogelijk. De essentie van dit project is dat ik op de gewezen trampolinestek een origineel, verticaal tuinornament wilde bouwen waarrond ik me dan kon uitleven met een wat eigenzinnige beplanting. Wie had ooit gedacht dat ik Lobelia's en Diascia's in een terracotta bloembak zou gebruiken? Zelfs ik niet maar tegen deze kapel werkt dat perfect.

Geum 'Lady Stratheden'

Bovendien kon ik de bezoekers met de veldkapel tonen dat je op een half jaar tijd - ouder is hetgeen je op de bovenste foto ziet niet - uit het volstrekte niets tot een mooi resultaat kan komen. Op die enkele vierkante meters grond kan je daarenboven een enorme biodiversiteit realiseren. Kleine percelen kan je immers even boeiend maken als grote.  

In oppervlakte stelt het stukje tuin rond moedertje Maria niet veel voor maar de mengeling aan wilde en gecultiveerde planten zorgt ervoor dat er elke dag wel iets te beleven valt. De hoogste blikvanger is uiteraard de kapel zelf. Daarnaast zorgen een gele magnolia (Daphne), een Cornus kousa 'China Girl' en een rode vlier voor de hogere elementen. Op borsthoogte groeien o.m. een Clematis recta 'Purpurea', een grote klis (met die bolletjes met weerhaken die in je kleren blijven hangen), Cephalaria gigantea, een vlinderstruik en Veronicastrum. Hiertussen groeien wilde klaprozen, Echinacea's, komkommerkruid, Asters, herfstanemonen, varens, bergkorenbloemen, de gele Geum 'Lady Stratheden', Zeeuwe knoopjes, kruisdistels, kogeldistels en Salvia's.

Helemaal beneden, net boven de grond, vind je dan nog het klein hoefblad, muurleeuwebek, blauwe druifjes, kleinblijvende Campanula's, sterhyacinten en spontane zaailingen zoals de echte koekoeksbloem en veel wilde viooltjes. 

Clematis recta 'Purpurea' in  tegenlicht

Vreemd genoeg kreeg ik over al deze bloemen en struiken nauwelijks vragen. Het moet zijn dat de bezoekers in de ban waren van Maria's uitstraling - de vroegere eigenares had het me nog gezegd: je zult merken dat dit beeldje toch iets met je doet - of dat ze totaal van slag waren om zoiets in mijn tuin aan te treffen. Om dit gespreksonderwerp af te ronden zal ik nog eens herhalen wat ik tijdens het weekend zo vaak heb verteld. Mijn inspiratie moet je zeker niet in het religieuze gaan zoeken. Wel is het zo dat ik op wandelingen altijd gefascineerd ben door (veld)kapelletjes. Ik maak er foto's van, ik kijk hoe ze gebouwd werden, ik loer welke beeldje er in staat, hoe mooi het versierd is (of verwaarloosd is) en ik hoop telkens dat deze attractieve landschapselementen beschermd worden. 

Op een dag nam ik het besluit: ik wil mijn eigen veldkapel. Als tuinornament. Wat ik elders mooi vind, zal in mijn eigen tuin ook wel niet misstaan. Het risico dat Tessenderlo op termijn Scherpenheuvel in de vergetelhoek zal drummen neem ik erbij. Maar dat zal dan wel volledig buiten mijn wil gebeuren.