allemaal beestjes

Een geslaagde vorm van mimicry (zich voordoen als een ander beest): de wespenboktor die relatief veilig door het leven kan gaan dankzij zijn gelijkenis op een wesp. Hier kruipt hij op het blad van een Cephalaria gigantea.

wespenbok

Camouflage heeft als doel onopgemerkt te blijven. Vandaar dat je heel goed moet loeren om het beest op deze ontluikende kogeldistel te ontdekken. Pas op de laptop zag ik dat er op de bloem een insect zat. En wat voor iets raars! Het is de nimf van een sprinkhaan: de struiksprinkhaan. Nog een aantal keren vervellen en de volwassen sprinkhaan is klaar.

nimf van struiksprinkhaan

Met de kleuren van de Belgische tricolore viel deze kleine hommel meteen op in de blauwe Geranium: de weidehommel. Een kleintje maar ook een schoontje. De meeste hommels die ik hier zie zijn akkerhommels maar af en toe verschijnen er ook andere soorten. Sinds ik een goede determinatiekaart heb gedownload, lukt het juist benoemen al wat vlotter. 

een weidehommel

Heel veel leven in de krentenboompjes. Papa merel werkt zich al dagen uit de naad om zijn kroost vol te proppen met de rijpende vruchten ervan. Wanneer we op het terras een bordje met de overschot van spirelli plaatsen, wijzigt hij het menu. Later merk ik het drietal op in de kersenbomen. De weinige rode kersen worden door de papa geplukt en in de mond gestopt van zijn immer hongerige twee jongen. Helaas krijgen deze de kersen niet doorgeslikt zoals ze met de krenten geleerd hebben. De kunst om de dikke kersen beetje bij beetje op te eten, zit nog niet in de snavel. Mama merel is nergens te bespeuren. Wellicht zit zij al op een nieuw nest te broeden waardoor de papa er nu alleen voor staat. Hij doet dat goed.

spirelli krijgt de voorkeur op krenten