functioneel onverzorgd

Ik heb het deze dagen weer ontelbare keren moeten horen: "je bent zo'n knappe vent moest ge u tenminste wat verzorgen en wat opzetten". Verzorgen en opzetten, daar bedoelen ze dan mee dat ik mijn haar nog eens moet laten knippen, mijn baard moet scheren en mijn very casual kledij (trainingbroek en greenpeace-Tshirt) op feestjes best achterwege laat.

Vrouwen houden blijkbaar van gladde mannen en ik ben dezer dagen een erg stekelige beer en dat vloekt. Aan hun ogen te zien zouden ze me zo graag eens aaien maar -Wat Jammer- als ge mijn aaibaarheidsfactor in het aantal vingers zou uitdrukken, ja, dan moogt ge al jaren in de zagerij gewerkt hebben. Geen geaai en geen gestreel dus. Dat wordt weer dromen van Brad Prit, die gast waar die niemandalletjes van tegenwoordig zo gaan van plakken.

Maar zoals alles heeft ook mijn beren-verschijning zijn eigen historiek. Sinds ik gehoord heb van een collega dat het heeeel erg pijn kan doen als ge met de verkeerde wapens vecht (hij was zijn balzak te lijf gegaan met de epilady, zo'n trillende veer, van zijn aanhoudster) ben ik altijd wat terughoudend als het op gladmaken aankomt. Al moet ik er eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat ik ook niet helemaal verstoken ben van het lieverluidanmoedenken.

Maar de belangrijkste reden van mijn wildebeesterij is eigenlijk -naai je broekzakken al maar dicht- dat het een "functionele onverzorgdheid" is. Een mannelijke strategie tegen de vrouwelijke opdringerij en losbandigheid die, zoals jullie als vermoedelijke participanten niet ontgaan zal zijn, in deze jonge nieuwe eeuw zo aan een opmars bezig zijn. Ik vind het -echt waar- zo'n geruststellende gedachte dat vrouwen me in mijn huidige presentatie volkomen links laten liggen, dat ik door hen eens niet met de ogen uitgekleed wordt of dat ik in hun maniakale fantasieën eens niet naakt en vastgebonden op hun bed vertoef maar totaal bevrijd en opgelucht de beerput kan leegmaken.

Ja, ik haat aandacht van vrouwen. Er is zo vaak een vijs los bij hen. Vrouwen, venijn en hysterie... de nieuwe heilige drievuldigheid. Rok: de korste weg naar je ondergang. En als je al deze ellende kan voorkomen door je fysiek en vestimentair te verwaarlozen dan zoudt ge toch zot zijn moest ge 't niet doen.

Toen ik dit had uitgelegd aan mijn vrouw, dat mijn huidige verschijning als het ware een soort gezinsverzekering is, een stuwdam tegen een tsunami van verkeerde vrouwen, zag ik dat ze vrede nam met haar lief beertje. Met gelukzalige oogjes borg ze de epilady terug in het floeren zakje en moest mijn baard niet zo prikken, had ze me ongetwijfeld een dikke kus gegeven, met tong en al erbij. Functioneel onverzorgd zijn, is dan ook een heel plausibele uitleg.