Een bericht in de mailbox van Muggenbeet, van de Colruyt. Klantgerichte reclame heet zoiets denk ik. "Speelpret verzekerd", tot daar ben ik nog mee en heel geïnteresseerd maar (wtf) kan ik aanvangen met een nieuwe Barbiepop?
© Ludo Rutten - Blogger sinds 2004 - muggenbeet [at] gmail.com - BE Tessenderlo - Ecotuin 31 are.
28 februari 2009
27 februari 2009
omschakeling komt eraan
foto ecopower, bewapening voor betonnen voet windmolen
Ecopower liet me vandaag weten dat zij vanaf 1 juni e.k. onze energieleverancier zal zijn. De omschakeling wordt dan een feit. Ik had het liever sneller gehad maar het huidig contract diende te worden nageleefd.
"Vanaf 1 oktober 2008 is de prijs voor elektriciteit van ecopower 0,17 euro per kilowattuur. In deze prijs is alles vervat: vaste kosten, btw, alle wettelijke bijdragen, door de overheid toegestane kortingen en de kosten voor het vervoer van de elektriciteit."
Wat belangrijker is, is dat de door Ecopower geleverde stroom 100% groene stroom is. Volgens de nieuwste Greenpeace-rangschikking is Ecopower samen met Wase Wind veruit de beste op de Vlaamse markt.
de nieuwe rangschikking van groen naar rood
(merk op: een aantal nepgroene leveranciers)
Het enige wat me nu nog rest, is de aankoop van een Ecopower-aandeel. Dit is verplicht maar behoort tot de gangbare praktijk in de coöperatieve gedachte. Eén aandeel kost 250 euro. Naast mijn beperkte aandelen bij de Triodos Bank en een symbolisch aandeel van het Vredeshuis in Florennes -dat ondertussen ter ziele is gegaan- is Triodos het derde 'bedrijfje' waarin ik mijn geld beleg. Ik heb hierbij nog nooit een slecht gevoel gehad. Duurzame beleggingen crashen niet.
26 februari 2009
foto's van de bamboe-oorlog
25 februari 2009
vrouwen en fitness
En ik die dacht dat fitness gewoon een gluur en begluurbedoening was waar de mannetjes trachten te imponeren en de vrouwtjes proberen te verleiden. Niets van, zegt het Laatste Nieuws, het is erger dan dat. Blijkbaar zit het mannetjesdier er maar van jan-lul bij.
vorstschade
de terracotta pot is vorstbestendig, zeiden ze.
Maar niet alleen een aantal potten moest eraan geloven deze winter. Ook volgende planten zien er erg slecht uit: clematis armandii (stond nochtans beschut), rozemarijnstruik, de struikmalva, verschillende soorten riet en een groep escallonia's. De inheemse struiken en bloemen zien er allemaal in orde uit.
De nieuwe toverhazelaars zijn ondertussen aangeplant. Dat was een karweitje van niks. Iets anders is dat riet, een erg woekerende soort van drie, vier meter hoog dat ik volledig ga rooien. Al verscheidene uren ben ik in de weer geweest en het schiet goed op. Toch zal ik er ook morgen de ganse dag zoet mee zijn. 't Is verschrikkelijk arbeidsintensief en heel gevaarlijk voor de steel van de schup. Mijn armspieren zijn zo goed als lam en mijn handen staan vol littekens met hier en daar een wonde.
Maar het komt goed en de vrijgekomen ruimte geeft me weer kans om nieuwe ideeën uit te voeren. Vermits het stukje grond reikt tot aan de moeraspoel zal het iets in de trend worden van een veldje koninginnekruid met op het drogere stuk een moerbei als solitair. Deze moerbei staat al een jaar of vier, vijf ergens te wachten tot ik een geschikt plekje zou vinden. Deze week is het eindelijk zo ver. Boompke blij, mannetje blij.
'bospoeperij'
Sinds de serie Van Vlees en Bloed is de term "bospoeper" niet meer uit de volksmond weg te denken. In Retie is er zelfs zoveel interesse naar dé plek waar dat Hollands wicht aan de takken van de bomen hing, dat er een uitgestippelde wandelroute in het Prinsenpark komt. Misschien is de tijd voor de officiele instanties nu rijp om het bordje, dat reeds jaren geleden uit mijn zieke geest ontsproot, ook effectief in te voeren? Van mij mag het. Het is tenslotte toch maar een hobby als een ander.
update 15.56u. : Woestijnvis verbiedt wandelroute. Zou het kunnen dat ze sollen willen zien?
update 15.56u. : Woestijnvis verbiedt wandelroute. Zou het kunnen dat ze sollen willen zien?
24 februari 2009
Limburgs bedreigd
Eén van mijn favoriete websites is die van het Belang van Limburg. Nogal wiedes want Tessenderlo ligt in Limburg... maar vergis u niet: in Tessenderlo praten we geen Limburgs maar écht Loewejs. Evenwel, wat voor het Limburgs geldt, gaat ook op voor het Loewejs. Mea culpa, want ten huize muggenbeet praten we altijd Algemeen Nederlands ook al ken ik het Loewejs nog heel goed (met dank aan mijn ouders, de KSA, het straatsjotten,....).
Wak eigelek wilde zegge is dak de nief website vant Belang wel schoewen vin. En die vanne gazet van antwerpe ok ma das logis want die wenne op dezelfde plak gemakt. Ze mahke veul gebrahwek van blaaf en wit en da toewent (tuint?) hiejel properkes. Faceboek is a bikke tzelfde en misschin hemme ze daar tidee gepikt. De iejeste site mee die kleure en letters diek zoewe zag was die van de bond beter leefmiljeu. Da wit en blaaf past goe biejen ent leest goe. Misschin dak oewet menne blog ok zoewe maak. Assik is tijd hem, gennekettis probere.
(de doffe a en e weet ik niet hoe te typen)
23 februari 2009
ik kon niet wachten
5 minuten geleden gekocht en nu al op Muggenbeet
Ik kan soms erg ongeduldig zijn. Deze middag blogde ik nog dat ik zinnens was om een gele toverhazelaar te kopen en rond drie uur was ik niet meer te houden. Hongerigheid, lustgevoel en voldoening... tuinliefhebbers kennen het wel.
Bij één van mijn plantenleveraars zette ik mijn neus onder een viertal geelbloemige toverhazelaars: de Westersteede, de Arnold Promise (is hier ooit zielig ten onder gegaan maar mijn vader heeft een prachtige struik), de Pallida en de Hamamelis japonica Arborea. Onder het goedkeurend oog van die van ons werden het uiteindelijk de Pallida (zie foto) en de Westersteede. Beiden geuren prima. De lichtgele Pallida wordt vaak genoemd als 'de beste cultivar' en de Westersteede schenkt je ook in de herfst een mooie rode bladverkleuring.
Morgen gaan ze de grond in (2 x 19 euro) en kunnen ze hun schraal stammetje van net 1 meter laten uitgroeien tot een flinke struik van 2,5 meter tot 3 meter. Winterhardheid is geen enkel probleem. Waar je wel moet opletten, is dat je jaarlijks de wilde loten van de onderstam -alle cultivars worden geënt- goed wegsnoeit. Doe je dat niet, dan kan uw cultivar had afleggen tegen de sterkere wilde plant waarop er geënt werd.
Bij deze is het tuinseizoen ten huize Muggenbeet officieel geopend.
gluren en snuiven
vandaag getrokken, één van mijn 4 rode toverhazelaars
Vier rode hamamelissen staan er in mijn tuin. Eén ervan (zie foto) kocht ik eens op een onbewaakt moment en daardoor is de precieze naam me ontgaan. De rode kleur is duidelijker fletser dan die van de Diane en de oranje schakering van de Jelena is niet aanwezig. Eigenlijk valt de bloemkleur wat tegen maar de herfstverkleuring van de bladeren is dan weer magnifiek.
Rood is mooi maar deze winter heb ik toch besloten om er minstens één gele bij te zetten -wellicht de 'pallida'- om een donker hoekje op te lichten. Als ik me haast kan ik er deze week nog een mooie gaan uitkiezen in een tuincentrum. Misschien dat ik dan ook bovenvermeld exemplaar tegen het lijf loop en voortaan correct kan determineren.
Het valt me vandaag op dat de bloemen van mijn toverhazelaars nog in verrassend goede staat zijn en dat de heerlijke geur nog weelderig wordt verspreid. Ik vind het een echte aanrader voor iedere tuin en als je deze struik gezelschap geeft van een kamperfoelie, wat enkelbloemige seringen en meiklokjes dan krijg je een bedwelmende natuurlijke tuin waar parfum niet tegenop kan.
VTM op de carpooling
De ecologische voetafdruk van al die pingpong-verplaatsingen ligt ongetwijfeld heel hoog. Toch doen we ons best om zoveel mogelijk te carpoolen. Vermits Diest helemaal in het Oosten van de provincie Vlaams-Brabant ligt en zowat alle verplaatsingen richting Leuven-Brussel-Gent zijn, maken we veelvuldig gebruik van de carpoolparking van Scherpenheuvel, vlakbij de af-en oprit van Tielt-Winge. Gisterenavond hadden we gezelschap van de VTM, meer bepaald van hun zendwagen, met zo'n antenne op. Wat doet de VTM op zo'n godverlaten uithoek?
De vraag kreeg dezelfde avond nog een luguber antwoord. Meer bepaald op het Nieuws en vandaag in alle kranten.
De vraag kreeg dezelfde avond nog een luguber antwoord. Meer bepaald op het Nieuws en vandaag in alle kranten.
"Het gaat om een man waarvan we de identiteit nog niet kennen, noch het tijdstip van overlijden. Het lichaam bevond zich niet in een verre staat van ontbinding. De wetsgeneesheer trof in het plastic pak een menselijke romp en ledematen aan die van mekaar gescheiden waren. De stoffelijke resten worden nu naar een mortuarium gevoerd voor verder onderzoek naar de identiteit en doodsoorzaak."
22 februari 2009
Kims freejazz
Kim in De Morgen van 18 februari 2009
Als ik er naar durf kijken, moet ik lachen. Kim is geweldig. Zijn humor loopt zo parallel met de mijne dat ik met bijna al zijn cartoons in een deuk(je) lig. Het loont echt de moeite om zijn werk beter te leren kennen, moest dat nog nodig zijn. Je kan De Morgen kopen, een andere mogelijkheid is dat via je facebook lid wordt van Kim Duchateau's groep die hij zelf als "diverse opwellingen van onzin en aanverwanten" omschrijft. Momenteel zijn er reeds 204 leden maar hé, waar wacht je op om de volgende te zijn?
Diest naar de halve finale in superliga
De eerste ploeg van onze club PW Diest heeft zich vrijdagavond geplaatst voor de halve finale in de superliga. Merchez, Sung en Dupuis klopten Kobelco met 6-1. Voor een verslagje kan je terecht op de blog van onze club.
21 februari 2009
al doende klost men kapot
Ik ben een volbloed selfmademan. Als ik denk dat ik iets zelf kan repareren, dan doe ik het ook. Volgens die van ons kan het wel héél lang aanslepen eer ik in gang schiet maar hoedanook, ooit komt er beweging in. Mijn specialiteit is werken met stenen, zand, cement en hout. Hier kan niet veel meer mis gaan. Anders is het gesteld als ik me waag aan huishoudtoestellen.
De elektriciteit -zekeringen, bekabeling, de knopkes- dat valt nog mee, maar owee als het de elektronica en mechanica betreft. Al doende leert men, wordt wel eens gezegd. Dat klopt. Maar al doende klost men kapot, is toch treffender uitgedrukt. Ik wil de balans na zoveel jaren eigenlijk niet maken maar als ik de baten van mijn ingebeelde deskundigheid aftrek van de kosten, de apparaten die na uren diagnose en remedie uiteindelijk toch op de schroothoop belandden, dan heb ik nog een behoorlijke overschot waarmee menig vakmanschap zou kunnen bekostigd worden. Vergeef me radio, cassettespeler, cd-speler, platenspeler, versterker, lichtorgeltje.
Maar ervaringsgewijs leren vergt nu eenmaal veel verloren tijd, stukken en brokken. En toch...
er was een tijd dat ik na uren prutsen kon besluiten dat 1) mijn soldeerbout dan toch heet geworden was, 2) dat er plots een deel vijzen op overschot waren en 3) een nieuw toestel eigenlijk toch beter stond in ons interieur maar ondertussen krijg ik toch al een en 't ander gefikst.
Een ietwat elektrieker lacht met deze prestatie maar voor een opvoeder meen ik toch dat het kan tellen: de openaf-knop van de TV vervangen (soldeerwerk op printplaat), de mechaniek van de openaf-knop van de droogkast hersteld (ellendig verenwerk), een gelijkrichtcel met 4 diodes ineen geknutseld, een zekeringskast in de tuin geïnstalleerd (voor de vijverpomp) en vandaag heb ik de knop van de tijdsklok van de droogkast vervangen. Twee uur deed ik er over (naar schatting acht keer zo lang als een stielman), hier en daar zijn er wat onbenulligheden afgebroken (maar tape houdt ook) en ook heb ik -alweer- vijzen op overschot. Maar de boel draait en er komt vanachter warme lucht uit. Zelfs het vuur in het stopcontact blijft uit.
Ik vind dat niet slecht. Hopelijk kloppen de boekskes ("vrouwen zijn wild van klussers") en word ik daar straks nu voor beloond. Wat dacht u van iets met tape, vuur, warme lucht, een hete soldeerbout en acht keer zo lang? Of moet ik dat overlaten aan een stielman?
19 februari 2009
huldiging
De stad Diest huldigde deze avond zijn sportverdiensten 2008. Dat gebeurde in aanwezigheid van de kersverse wereldkampioen veldrijden Niels Albert. Hij mocht de trofee van sportprestatie 2008 uitreiken aan een jonge gast met de rare kampioenencombinatie karate-hengelsport. Ook onze tafeltennisclub, PW Diest, kon met meerdere kampioenen naar voren treden.
Ik was het bijna vergeten maar ook schrijver dezes werd in 2008 provinciaal kampioen. Ik nam de huldiging van Diest dan ook met graagte in ontvangst. Als aandenken ontvingen alle kampioenen een mooie badhanddoek met "kampioenenhuldiging Stad Diest" erop.
17 februari 2009
zuidpoolexpeditie nu al megasucces
15 februari 2009
kunst met ijs
"zonnestralen" in het ijs.
De zwemvijver is nog steeds bedekt met een laagje ijs. Het voortdurend smelten-vriezen heeft momentel een mooi kunstwerkje opgeleverd. Hoe het precies in zijn werk ging, daar heb ik geen flauw benul van maar er kwam geen mensenhand aan te pas. De natuur als kunstenaar. Heel vaak ongeëvenaard.
14 februari 2009
Rare vogel
Terwijl de oudste dochter wat partijtjes afwerkte in de Minihal van Kortenberg, genoot ik van het mooie weer om in de buurt van de sporthal een wandeling te maken naar de Oude Abdij van Kortenberg.
maretakken bij de vleet
Onderweg viel me meteen de overvloed aan maretakken op. Bij ons, in Tessenderlo, is een maretak (mistletoe) een zeldzaamheid maar hier in de Leuvense leemstreek vind je maretakken bij de vleet. Diegenen die ik zag, groeiden allemaal in populieren.
de abdij van Kortenberg
De Oude Abdij van Kortenberg ligt helemaal verscholen in het groen. Het park is zeker de moeite waard omdat er een aantal kanjers van bomen staan. Op een veldje sneeuwklokjes na trof ik vandaag evenwel niets in bloei aan.
Deze Benedictinessenabdij van Kortenberg is door de Vlaamse overheid erkend als beschermd monument. De abdij, die gesticht werd in 1095, is voornamelijk bekend van het ‘Charter van Kortenberg’. Momenteel zijn de gebouwen van de abdij van Kortenberg eigendom van het bisdom Mechelen/Vlaams-Brabant. Door de vzw ‘Oude Abdij Kortenberg’ wordt ze uitgebaat als bezinnings- en seminariecentrum.
Bij de wandeling terug naar de sporthal hoorde ik een raar vogelgeluid dat ik enkel ken van in de dierentuin. Ik had de vogel snel in de gaten en net toen ik in de rapte een foto had genomen, vloog hij in een oud spechtengat (vermoed ik) dat uitgehouwen was in een zieke, afstervende populier.
rare vogel: een halsbandparkiet
De groene lawaaimaker met rode bek bleek een halsbandparkiet te zijn. Deze vogel is een holenbroeder zoals onze specht. 't Is voor het eerst dat ik met eigen ogen deze exoot spotte in de vrije natuur. Maar het fenomeen is al veel langer gekend. Sommigen spreken reeds van een echte plaag.
Oorspronkelijk komt deze vogel voor in India en Afrika, maar omdat het zo'n schoon beest is, werd deze parkiet over gans de wereld opgesloten in kooien. Mensen hebben altijd graag gestoeft. Maar omdat een kooi ook maar stom is, verkozen veel van deze halsbandparkieten om te ontsnappen. Hierdoor, maar ook door vrijwillige loslatingen, fladderen deze beesten ondertussen rond op zowat alle continenten.
Momenteel wordt onderzocht in welke mate deze uitheemse vogel onze eigen holenbroeders zoals de boomklever en grote bonte specht verdringt.
eventjes op en af
Tafeltennis is een plezante sport. Maar als je competitie speelt moet je je soms wel verplaatsen naar een andere club. En dat is echt van moeten want als je dat niet doet, dan verlies je je match. Onze club, PW Diest, ligt in een godvergeten uithoekje van de provincie Vlaams-Brabant. Een prachtig stadje, daar niks van... maar als je dan moet spelen tegen Lembeek bij Halle -zoals gisterenavond- dan betekent dat een verplaatsing van 110 kilometer énkel. Dan betekent dat om 6 uur vertrekken, een uur lang rondcirkelen op de grote ring van Brussel (de RO) en net op tijd om 8 uur bij de 'tegenstrevers' aankomen. Vier matchkes spelen, iets drinken en ju, terug de auto in en via het gebruikelijke ommetje langs de club je bed inkruipen om bijna 2 uur 's nachts. Mensen staan daar niet stil. Ze denken: pingpong, dat is wat tegen een balletje kloppen. Vergeet het: ping pong, dat is de wereld verkennen, van sporthal tot kiekenkot, dat is zweet en file, dat is man bijt hond, ontspanning en stress², winnen en verliezen, lachen en blijten. Ping pong is een levensstijl, niets voor normale mensen.
11 februari 2009
zappa plays zappa wint Grammy
Zappa plays Zappa met onder meer Dweezil Zappa, Steve Vai, Napoleon Murphy Brock en Sheila Gonzales heeft een Grammy Award gewonnen voor hun uitvoering van Peaches En Regalia. De originele Peaches en Regalia verscheen reeds in 1969 op één van Zappa's betere werken 'Hot Rats'.
In 1988 won Frank Zappa zelf ook al een Grammy Award in dezelfde categorie Best Rock Instrumental Performance voor zijn instrumentale LP 'Jazz from Hell'.
pralines
We hadden het nog zo tegen de gedupeerden gezegd: wij geven niet af, we blijven achter de jas zoeken. Maar hoe vaak hoor je niet zo'n gratuite praat? Je zag het mens dan ook denken 'hier wimpelen ze me weer mooi af!' Maar als onze dienst zoiets zegt, dan menen we het ook.
En kijk. Donderdag gepikt en maandag konden we de bestolen leerling en zijn moeder de ontvreemde jas terug bezorgen. Alles nog intact behalve het etiket met de naam, dat werd eruit gerukt. Het heeft ons uren zoekwerk gekost maar uiteindelijk legden we alle puzzelstukjes samen en konden we, met de belangrijke hulp van het slachtoffer, het boefje bij zijn kraag pakken. Wij content en de bestolen leerling ook.
Meestal gaan de prestaties van onze dienst in alle stilte voorbij. Als er een schouderklopje komt dan is het omdat we 't zelf geven. Deze keer niet. De-mama-van vond dat we zo goed ons best hadden gedaan dat daar wel een doos pralines bijhoorde. En een kaartje. Plezant is dat. Pure waardering. Zelfs het jonge boefje was vol lof over ons speurwerk. "Mag ik niet naar een andere school?" vroeg hij beleefd. "Jongen toch, waarom vraagt ge dat?". "Op deze school wordt veel te veel opgelost... in andere scholen laten ze jongens als mij tenminste gerust".
Een jongen met nog veel plannen, da's duidelijk.
update: de pralines worden momenteel uitgedeeld aan leerlingen die een goede daad verrichten.
En kijk. Donderdag gepikt en maandag konden we de bestolen leerling en zijn moeder de ontvreemde jas terug bezorgen. Alles nog intact behalve het etiket met de naam, dat werd eruit gerukt. Het heeft ons uren zoekwerk gekost maar uiteindelijk legden we alle puzzelstukjes samen en konden we, met de belangrijke hulp van het slachtoffer, het boefje bij zijn kraag pakken. Wij content en de bestolen leerling ook.
Meestal gaan de prestaties van onze dienst in alle stilte voorbij. Als er een schouderklopje komt dan is het omdat we 't zelf geven. Deze keer niet. De-mama-van vond dat we zo goed ons best hadden gedaan dat daar wel een doos pralines bijhoorde. En een kaartje. Plezant is dat. Pure waardering. Zelfs het jonge boefje was vol lof over ons speurwerk. "Mag ik niet naar een andere school?" vroeg hij beleefd. "Jongen toch, waarom vraagt ge dat?". "Op deze school wordt veel te veel opgelost... in andere scholen laten ze jongens als mij tenminste gerust".
Een jongen met nog veel plannen, da's duidelijk.
update: de pralines worden momenteel uitgedeeld aan leerlingen die een goede daad verrichten.
4 februari 2009
een toffe lerarenkamer
In de nieuwe Klasse, het maandblad voor onderwijs in Vlaanderen, staan 10 tips voor een 'toffe lerarenkamer'. Tip 3 onderschrijf ik volledig:
"Laat niet alleen de klagers en de zagers aan het woord. Creëer kansen voor positieve gesprekken. Veel lachen helpt!"
Abonneren op:
Posts (Atom)