onze pluviometer

Ik vroeg wat schertsend aan de kinderen of ze nog wisten wat er uit de lucht gevallen kwam. Regen natuurlijk, me daarbij tegelijk voor onnozel verklarend. 't Was niet meer dan een manier om ze duidelijk te maken dat het heeeeel lang geleden was dat het nog eens behoorlijk geregend had. Iets wat voor de natuur best regelmatig gebeurt want zonder water geen leven. Men durft dat wel eens te vergeten dat water even belangrijk is als de bodem waarin alles groeit. Gelukkig is er Frank, de weerman, die tegenwoordig het 'slecht' weer aan de man brengt als een zegen voor de natuur. Een beetje opvoeding tussen de statistieken door kan geen kwaad.

Hier hebben we zo onze eigen manieren om te kijken of het de moeite waard was wat er uit de hemel is komen te vallen. De vele emmers die rondslingeren, is de bodem wat nat of staat er wel degelijk water in? Of de vijvers, is het niveau zichtbaar gestegen of is het water gewoon wat natter geworden? Onze beste pluviometer ziet er evenwel zo uit:

de trampoline achteraan in de tuin

Aan de mate van doorbuiging van de afgedekte trampoline kan ik aflezen of de gevallen regen van tel is geweest of niet. Van bovenaf gezien, ziet het er zo uit:

Moest ik een freak zijn, zou ik de oppervlakte van de trampoline kunnen opmeten, vervolgens de plas water in emmers laten overvloeien en zo de neerslag per vierkante meter kunnen berekenen, maar daar houd ik me niet mee bezig. Een beetje getikt ben ik wel, anders zou ik niet bloggen, maar de vijzen staan hier boven nog behoorlijk op een rijtje, anders zou ik bijvoorbeeld ook tomaten kweken of bananenbomen planten.

Het volstaat voor mij dat het nog eens 'goed' en betekenisvol heeft geregend en dat alle planten van de tuin, in het bijzonder hetgeen pas in de grond werd gestoken, heel tevreden zullen zijn. Gedaan met emmers sleuren. Dat intussen mijn met stuifmeel overladen auto ook een beurt kreeg, is mooi meegenomen. De regen is de enigste carwash die mijn auto kent.