Bij het herbeluisteren van Frank Zappa's Trance-Fusion heeft Bowling on Charen me weeral volledig ingepakt. In mijn cd-beoordeling van januari 2011 was dat blijkbaar ook het geval want ook toen schreef ik dat het 2de nummer (Bowling on Charen) mijn 'lievelingsnummer' was. Deze gitaarsolo dateert van oktober 1977 en werd voor deze compilatie geplukt uit een live-performance van Wild Love (Sheik Yerbouti) in The Palladium NYC. De muziek van Frank Zappa betekent nog steeds heel veel in mijn leven. In de wat moeilijkere dagen sleurt hij me terug uit het dal en op de gewone dagen kan de muziek me heel euforisch stemmen. Het is voor mij, samen met de natuur, het noodzakelijk tegengewicht voor de alledaagse rotzooi waarmee ik willens nillens té veel geconfronteerd word. De muziek van Frank Zappa verdient het om constant in herinnering te brengen. Vandaar ....
Update: zonet na beluistering gekocht op 't internet: een live-registratie van 1972 en postuum uitgebracht op mijn verjaardag in 2007 --- Zappa: Wazoo. Een geweldige aanwinst voor mijn collectie. Bij ontvangst hierover meer.
1979. (of was het 1980). Vorst Nationaal. Een muisstil publiek alsof het een klassiek concert betrof. De Maestro controleerde en dirigeerde zijn Mothers met subtiele hoofd- en handbewegingen. Zijn gorilla keek uit naar verborgen audio- en videoapparatuur. Genot puur! Pure perfectie!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je Zappa ook goed vind. Ik vind de 70'er jaren ongeëvenaard: van hot rats tot shut up 'n play your guitar is voor mij des hemels. Heb hem gelukkig ook een aantal malen live gezien, ondermeer de allerlaatste keer in 't Gents kuipke.
BeantwoordenVerwijderen