ter nagedachtenis

Zicht op Leuven

Precies een jaar geleden overleed Hilde. Haar vriend en onze vriend Ben organiseerde daarom een herdenkingswandeling met afsluitend een samenzijn met koffie, broodjes en gebak. Dit fijn initiatief bracht ons gisteren in het Leuvense voor een flinke wandeling door Lubbeek, Kessel-Lo en Linden. Ben had voor een prachtig parcours gezorgd waardoor we door indrukwekkende bossen, diepe holle wegen en over enkele flink uit de kluiten gewassen getuigenheuvels (ijzerzandstenen relicten) stapten. Het was er veel mooier dan ik verwacht had.

stappen richting Gasthuisbos

Onze eerste halte was de parkbegraafplaats 'Diestseveld' waar er bloemen werden neergelegd bij Hilde. Van hieruit wandelden we naar het Gasthuisbos waarbij we onderweg in de verte Leuven zagen liggen. Dat het Hageland de Kempen niet zijn, bleek al snel aan onze schoenen en het geschuif en geglij. De leem in de bodem zorgt ervoor dat heel wat wandelpaden bij regenval een glibberige, kleverige bovenlaag krijgen. Klein bier voor de groten onder ons maar de allerkleinsten moesten zo nu en dan wel wat geholpen worden. Bij aankomst werden de meeste schoenen dan ook uitgetrokken vooraleer aan te schuiven aan de deugddoende spijs en drank.

voetafdrukken in de kleverige leem

De Lubbeekse hollewegen waren de volgende verrassing. Breder dan in Loksbergen, gekasseid en misschien niet zo hoog maar toch evenzeer indrukwekkend. Nogal logisch dat in Lubbeek ook een hollewegenwandeling is uitgewerkt (met vertrek aan de kerk van Pellenberg). De Zavelstraat is zo'n holleweg waar we door wandelden. De blootliggende blokken ijzerzandsteen zijn zeer bezienswaardig. Het Regionaal Landschap Noord Hageland heeft er in 2000 een beheersplan opgestart waarbij ondermeer de geërodeerde bermen worden hersteld en kale flanken opnieuw beplant worden. In 2015 zou deze belangrijke klus moeten geklaard zijn. Het is heel goed dat deze idyllische plekjes beschermd en bewaard worden. Er is in het verleden al te veel verkaveld, dichtgestort en vernield.

Holleweg op het parcours met straffe ijzerzandstenen flanken

Via het Rozenpad, een smal weggetje met het karakter van die vele teloorgegane kerkpaden in Vlaanderen, staken we de grote baan tussen Diest en Leuven over. Vlakbij de kerk van Linden bevindt zich het Lindenbos waardoor een mooi avontuurlijk wandelpad slingert. Er staan kanjers van beuken. De dode onder hen zijn gastheer van opvallende echte tonderzwammen. Het informatiebord aan de rand van dit 35 ha groot bos meldt dat het bos beheerd wordt door de Dienst Waters en Bossen, een instantie die volgens mij toch al zo'n 30 jaar niet meer bestaat. Het is dan ook een oud bos.

klimmen in het Lindenbos tussen de tonderzwammen

Na zo'n 3 uur wandelen arriveerden we bij Ben thuis waar we rijkelijk bediend werden met allerlei bieren, koffie, sandwiches en lekkere taarten. Met 40 à 50 wandelaars waren we toch, maar voor de logistieke steun was dat geen probleem. Op vraag van Ben, volledig in de geest van Hilde's idealisme, kon er een financiële bijdrage gegeven worden dat vervolgens aan Poverello doorgeschonken wordt. Ze bestaan nog, warme mensen met een doorgoed hart.