De tuin 'klaarleggen' voor het komende lenteoffensief, dat doen we pas na de winter. Hierdoor loont het ook in de donkere en koude maanden de moeite om je bloemenborders van dichtbij te bekijken. In heel wat bloemrestanten schuilt er klein grut dat er hun winterslaap houdt, sommige zaaddozen voorzien vogels van eten (sijzen op teunisbloemen bvb.) en heel vaak zijn de verdorde bloemen gewoon mooi om zien.
Ze misstaan helemaal niet tussen eventuele winterbloeiers zoals de winterjasmijn, Viburnum bodnantense, helleborussen en toverhazelaars. Echt mooi om eens in detail te bestuderen zijn de hortensia's. Het is niet voor niks dat tuindames en bloemenbinders deze bloemen binnenshuis laten drogen om er allerlei knappe stukken mee te maken. In onze droge tuin staan vooral pluimhortensia's waarvan de natuurlijk gedroogde bloemblaadjes bruin verkleuren. Het weefsel van deze bloemen verpulvert gaandeweg waardoor er enkel nog de 'nervatuur' - het miniscule inwendige geraamte van de bloem - overblijft.
Omdat de pluimhortensia op eenjarig hout zijn bloemen vormt, snoei ik hem in de lente tot de gewenste hoogte terug. Het snoeisel, inclusief de mooie bloemresten, belanden dan op de composthoop of tussen de hortensia's zelf om uiteindelijk als humus de bodem van vers biologisch 'voedsel' te voorzien.
Uitgedroogde H. paniculata bloemen zijn inderdaad een feest voor het oog. HIer blijven ze ook staan
BeantwoordenVerwijderen