Een betonnen paal met een gleuf en met enkele ijzeren baartjes verstevigde platen, meer heeft de scheppende Vlaming niet nodig om zijn droom-low-cost-constructie uit de grond te stampen. Afscheidingsmuren, geitenstallen, opberghokken, kolenkoten tot heelder kleedhokjes voor patattenveldvoetballers zagen het daglicht dankzij de conceptuele kracht van deze oersimpele bouwelementen.
Voor de fijne afwerkers onder ons kan gezorgd worden voor platen met een schuine hoek en platen met vensteropeningen, die vanuit budgettaire overwegingen vaak niet gedicht worden. Waarom zouden we ook? Zonder glas valt het licht ook wel binnen. Asbestverwerker Eternit had/heeft overigens een quasi monopolie om de schaapjes op het droge te houden. Waterdichte vijzen dankzij rondelles met ingewerkt stukje vetband geven insijpelend water geen kans. Research op topniveau!
Toch moeten we de bouwheer in dit geval proficat wensen voor zijn uitstekende keuze van de inplantingsplaats. De biobouwers van vandaag zouden het niet beter kunnen. Mooi ingeschoven in de beboste duinflank wordt de koude noorderwind volledig schaakmat gezet. Dat scheelt een graad of twee. De stralende zon kan tegelijkertijd voluit van deze knusse optrek een gezellige en warme thuis maken. Nog enkele potten met knalrode Pelargoniums of Salvia's en de mensen van het Unesco-werelderfgoed zouden hun vingers aflikken van opwinding.
Nog zo'n schoon hok, Ludo. En 't gaat jaaaaren mee ;-)
BeantwoordenVerwijderen't Is kunst, zeg ik u!
BeantwoordenVerwijderenOf wacht, nee, ik bedoelde kut.
Als het nu maar een aardig kleurtje had, of wat slimme kleurtjes door elkaar...
BeantwoordenVerwijderenBeter nog: heerlijk overwoekerd met klimmers.
Bij ons staan er zo meters als afscheiding tussen de verschillende tuinen. Dat is erfgoed jong:-)
BeantwoordenVerwijderenDat heet nu toch duurzaam bouwen, het gaat jaren mee!
BeantwoordenVerwijderen