Bij het thuiskomen van de vrijdagse koffie en taart bij mijn ouders werden we verwelkomd door een schone lucht met felle gele en rode kleuren. Ik zei tegen de 2 inzittende kinderen: "zie wat een schoon lucht!". "Ga er dan maar een foto van trekken voor op uwe blog" repliceerde de zoon. "Dat ga ik doen", zei ik en er volgde iets dat op hoongelach geleek.
Zo gaat dat hier, denk maar niet dat de kinderen des huizes van mening zijn dat hunne ouwe ergens verstand van heeft of enig talent bezit. Of dat er aangemoedigd of gestimuleerd wordt. Als ik hun blikken en commentaren interpreteer dan moet ik in hun ogen zoiets zijn als een coureur die bij elke westrijd aan de startmeet blijft verschijnen, ook al eindigt hij telkens opnieuw als rode lantaarn of in de bezemwagen. Een redelijk hopeloos geval dus. Kinderen!
Ze zijn intussen wat groot om ze terug te steken van waar ze komen.
Ik weet het, terugstoppen is zoals die vrouw die ge als vent ooit meekrijgt. Bij aflevering is die garantie meteen opgebruikt :) :)
BeantwoordenVerwijderenLangs de andere kant weet ik uit ervaring, van mijn eigen kinderen als naar je eigen ouders destijds, dat ze in je bijzijn nogal nonchalant kunnen doen (want dat hoort zo), maar tegenover buitenstaanders fier zijn op wat je doet.
Lach dus op het moment eens goed maar weet dat ze uiteindelijk wel naar je opkijken :)
Ik heb zoiets van: des te feller mijn rode lantaarn schijnt, des te beter de opdracht slaagt, iedere dag weer :) :)
haha, hoe grappig ben je toch Ludo!
BeantwoordenVerwijderenen awel, da's echt ne schone foto van een prachtige avond!
Ge weet wel: 'Laat de kinderen tot mij komen.' ;-)
BeantwoordenVerwijderenZelf had hij er geen.
Goed om weten Hilde dat je me grappig vindt. Bij mijn weten zijn jullie nu al met zijn 2, mezelf niet mee gerekend. Een verdubbeling dus, niet slecht! :)
BeantwoordenVerwijderenIk herken de situatie helemaal Ludo. en kinderen... Ik zeg altijd dat het perfect normaal is dat je je kinderen iedere dag wilt wurgen, maar echt tot de daad overgaan is niet normaal.
BeantwoordenVerwijderenJe niet laten doen, Ludo. En blijven gaan voor wat die geënthousiasmeerde foto's betreft.
BeantwoordenVerwijderenMooie sfeer, Ludo! Zowel op de foto als in de living van je ouders. :-)
BeantwoordenVerwijderenEn zolang je je kinderen geen 'kids' noemt ben je goed bezig ;-)
De optimale waardering voor je projecten vind je meestal niet bij je nazaten, hoewel, als ze bij anderen over je praten, kan dat nog wel eens meevallen.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik voel altijd medeleven, vooral voor ouders met pubers. Mijn herinneringen aan die periode zijn nog levendig.
Wij zijn nu vrijgesteld van opvoedingsperikelen, wat een rust :-)