de Italiaanse aronskelk in bloei (Arum italicum)
Behalve deze prachtige bloeiwijze en de giftige bessen heeft de Italiaanse aronskelk nog iets moois in petto. In het najaar en de winter zijn de tropisch aandoende, wit gemarmerde bladeren aan de beurt om je aandacht te trekken. Samen vormen de bladeren, de bloeikolf met schutblad en de giftige bessen één van de meest interessante levenscycli in onze tuin.
Van de Italiaanse aronskelk heb ik twee groepen in onze tuin staan. Ze moeten zo'n 10 jaar oud zijn en ze breiden zich zonder mensenhulp gestaag uit. Van een strenge winter hebben ze geen last. De aronsklek staat hier in de halfschaduw in een ietwat lemige grond, aangevoerde aanvulgrond vanuit Scherpenheuvel in mijn geval. In de zomer droogt deze grond redelijk uit en ook daarvan hebben de planten geen last. Duidelijk geen moeilijk geval, al verwacht je van een "aronskelk" in volle grond toch meer zorgen dan plezier. Helemaal niet dus!
Halfschaduw en lemige grond, tja... Vorig jaar een paar bollen van deze soort geplant, maar het resultaat is redelijk zielig. Geen bloeistengel en aangevreten blad. Mijn wat zure grond niet zo geschikt?
BeantwoordenVerwijderenOf gewoon geduld hebben. misschien moet de bol zich settelen.
Ze zijn prachtig en door jouw beschrijving hoop ik dat ze het met de tijd gaan doen.
Ik had afgelopen najaar vijf bollen geplant, waarvan er vier bovenkwamen. Van die vier zijn er twee door de slakken weggevreten.
BeantwoordenVerwijderenEn de overige twee... ik vrees dat die afgelopen woensdag onder de aarde verdwenen zijn die uitgegraven werd.
Maar misschien moet ik toch nog eens opnieuw proberen, en wat van de uitgegraven grond in het plantgat mengen (klei weliswaar, geen leem).