Een sierlijke witte Siberische lis aan de vijverrand houdt een groepje echte koekoeksbloem gezelschap. Eenvoudiger kan haast niet. Het is van zo'n schoonheid dat je je afvraagt waarom zovelen op jacht gaan naar 'cultivars van rariteiten' en hiervoor stukken van mensen betalen terwijl dit prachtig samenspel zo voor het grijpen ligt.
Naar mijn mening wordt schoonheid té vaak opgezocht in catalogi en té weinig in de natuur. Nochtans blijft de natuur rondom ons het grote voorbeeld. Een betere leerschool in succesvolle plantencombinaties ga je nergens vinden. De voorbije winterschade heeft ook mij opnieuw wakker geschud. Alle bijzonderheden die ik het voorbije jaar op de kop wist te tikken, van Zuiderse charme tot Japanse elegantie, hebben het loodje gelegd. Het strafste van al is dat ik van tevoren wist dat het tere planten waren en dat overwintering een heel onzekere zaak zou zijn... en toch heb ik dat oogstrelend plantgoed -tegen mijn groen Fingerspitzengefühl in- aangekocht.
Ik neem aan dat iedereen wel eens zondigt tegen zijn eigen principes. Ik zou het toch eens moeten afleren want zeldzaamheden die uiteindelijk tussen de patattenschillen op de composthoop belanden, verschaffen weinig tuinplezier. 't Is zoals geneteld worden maar dan aan de binnenkant van je lijf.
Als één ding ieder jaar weer duidelijk wordt, is het toch dat de mooiste stukken van mijn tuin gekleurd worden door wilde bloemen van hier en planten die vroeger de boerentuinen opfleurden. Voor velen ordinair en siertuin-onwaardig maar in feite betrouwbaar, dankbaar en gracieus door hun eenvoud.
Mooi! Wij hebben ze in't blauw. Lijkt wel sterk op de iris. Of is dat hetzelfde?
BeantwoordenVerwijderende Latijnse -wetenschappelijke- naam is ... Iris sibirica :)
BeantwoordenVerwijderenPrachtige foto! Kan je ook wat uitzoomen? Ik ben benieuwd geworden naar het geheel!
BeantwoordenVerwijderenIk heb me er inderdaad vaak om verwonderd hoe het algemeen voorkomen van een plant meteen maakt dat ze met argwaan bekeken wordt. Hoeveel mensen zijn er niet, die élke orchidee - ook de wilde - prachtig vinden, behalve de 'ordinaire' brede wespenorchis (die hier en daar zelfs 'onkruid' genoemd wordt).
BeantwoordenVerwijderenEn probeer je eens een wereld voor te stellen waarin paardebloemen héél moeilijk te kweken waren... Ik ben er zeker van dat er grof geld voor werd betaald, want kijk er eens onbevooroordeeld naar: een prachtige bloem, fantastisch mooi vruchtpluis, en als zelfs dat vruchtpluis verdwenen is houd je rood-paarse 'trommelstokjes' over. Zovéél waar voor je geld!
Zo bekijk ik het ook annetanne, over de paardenbloem heb ik ooit een stukje geschreven 'zoek het niet te ver' http://muggenbeet.blogspot.com/2010/05/zoek-het-niet-te-ver.html
BeantwoordenVerwijderenIk ben het helemaal met je eens, het moeten niet altijd de meest speciale soorten zijn! Mooi plaatje!
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar, dit stukje. Bijzondere, mooie soorten uitzoeken in de catalogus of bij de kweker en dan zien dat ze een kommervol bestaan gaan leiden / lijden.
BeantwoordenVerwijderenTerwijl het sterkere, wildere spul feest viert!
Prachtige iris op de foto.
De reden voor de zonde is simpel hé: het is gewoon zo mooi.Die ene variëteit, dat kleur, een extra hoge variant... Ik hou mezelf eraan geen Japanse dingen ofzo te kopen, maar bijvoorbeeld wel gecultiveerde varianten van 'bij ons' (soorten ooievaarsbek, sommige rozen, drie kleuren zonnehoedje, enz.) Heel vaak veranderen die kleuren in de loop van de tijd terug naar de basiskleur, of blijkt de dubbelbloemige het jaar daarop een enkelvoudige bloeiwijze te zijn geworden. Ach ja, dat is dan maar zo. Af en toe een beetje zondigen lijkt me heel gezond. En je laten meeslepen door schoonheid volstrekt normaal.
BeantwoordenVerwijderenIk beken, ik zondig. Ik probeer wel geen invasieve exoten te kopen (dus geen Amelanchier in mijn tuin, ook geen vlinderstruik). Ik zoek ook naar vaak zeldzame gecultiveerde varianten wanneer die sterker zijn en gezonder groeien als de meer bekende, of wanneer die mooier zijn. De meeste exoten in mijn tuin zijn uitstekende nectarplanten (en dat is ook de reden van aanschaf). Ik probeer wel voldoende inheems plantgoed te integreren.
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat zelfs niet zondigen. Het blijft tenslotte een tuin, en geen natuurreservaat. Dus hier en daar een exootje tussen moet kunnen, zolang de beestjes maar aan hun trekken kunnen komen bij het nodige inheems groeisel.
BeantwoordenVerwijderenIk deel Barts mening volmondig.
BeantwoordenVerwijderen