schorpioenvlieg

Zoals veel tuiniers plegen te doen, ging ook ik deze morgen met een tas verse koffie in de hand door ons geleeg. Terwijl ik naar de openkomende wilde roosjes staarde, die zich door de beukenhaag een weg naar het licht slingeren, kreeg ik in de mot dat er een grote groep schorpioenvliegen in de weer was. Dankzij het schorpioenachtig paringsorgaan aan het achterlijf van het mannetje is de determinatie van dit insect echt wel gemakkelijk.

mannetje van de schorpioenvlieg

De lange sprieten, de gevlekte vleugels en de verlengde snuit waarmee naast meeldauw ook veroverde insecten naar binnen gespeeld worden, zijn drie andere opvallende kenmerken. De borst en de 6 poten doen me denken aan de gelijkaardige stevige onderbouw van de libellen en juffers. Dit is niet de enigste gelijkenis, ook de schorpioenvlieg gebruik de 'tang ' op zijn achterlijf om het vrouwtje vast te houden bij de paring, iets wat we kennen van het zogenaamde paringswiel bij de waterjuffers.

Terwijl de juffers al enkele weken actief zijn -de rode hebben ondertussen gezelschap gekregen van een tiental blauwe- heb ik vandaag ook de eerste libel aan de vijver opgemerkt. Het warme weer is klaarblijkelijk hét signaal aan de larven om op een uit het water stekende stengel te kruipen en er de oude huid te verlaten als imago. Dit mooie insectenschouwspel wordt nog aangevuld met prachtige wespen en zelfs een kanjer van een hoornaar. Ik ben fan van deze beesten. Al telt deze fanclub bijzonder weinig leden. Zijn er onder jullie nog?