jeugdig en fris

Op Allerheiligen ben ik op bevel van mijn vrouw mee gaan winkelen in Weert. Ze wil dat ik er jeugdig en fris uitzie, een beetje gelijk de voetballers van Standaard. Een nieuw pullovertje, een hemd en een winterjas, aan dat soort dingen had ze gedacht. Zowat alle klerenwinkels zijn we binnen geweest maar de weinige stukken die me aanstonden waren ondanks de iksenendeellen zodanig krap aan mekaar gestikt dat enkel overlevenden van Auschwitz de knopjes dicht kregen. Niets voor mijn gespierd lichaam dus. Trouwens, de mode van dit jaar is bijzonder jannetterig.

Voorlopig blijf ik dus maar als een ongehoornde oeros door het leven wandelen. Niet jeugdig maar wel af en toe gewassen. Toch was Weert niet compleet een fiasco. De imposante kerk moet je zeker eens gaan bewonderen en ook in de wandelstraten zijn er koddige gevels te vinden. Echt veel karakter heeft de stad echter niet. Twee "winkels" springen er evenwel uit: de Weertse wereldwinkel (gehuisvest in een zeer tof pand) en het dagcentrum Daelzicht waar mensen met een verstandelijke beperking unieke werkjes van klei kneden en afbakken. Dankzij hen gingen we niet met lege handen naar huis:

kip uit de wereldwinkel

gebakken vis met puitogen

Vanuit Weert reden we via het witte stadje Thorn, vlakbij Kessenich, naar huis. We wandelden er wat rond zonder te beseffen dat het parcours Weert-Thorn, vorig jaar op Koninginnedag, ook door koningin Beatrix en haar familiaal gevolg werd afgelegd. En hadden we het wel geweten, had het ons nog geen kl.... geïnteresseerd. Los daarvan is Thorn zeker een halte waard. Ook voor mensen die niet meer jeugdig en fris zijn. Het lijkt op een groot uitgevallen begijnhof met zowat een zelfde intimistische sfeer. Aanschouw de witte gevels, met dank aan de Franse bezetters, maar kijk vooral ook onder je voeten. De bestrating met Maaskasseien is echt heel bijzonder. 

Klerenwinkels hebben we er niet gezien. Dat klein sprankeltje hoop van mijn  wederhelft kon Thorn niet inlossen.