Heptacodium gekocht van verjaardagsgeld

als de bloemen verdwenen zijn, verkleuren de kelkbladen mooi paars

Nog nooit hebben mijn ouders nagelaten om me bij mijn verjaardag een verjaardagskaart te geven. Ook dit jaar passeerde de 30ste oktober niet zonder envelop met kaart. Het prentje op de kaart is meestal erg klassiek maar blijkbaar zijn de winkels niet verlegen om hun bestofte stock te blijven verkopen. Je zult 't evenwel met me eens zijn dat het het gebaar is, dat telt.

Naar jaarlijks ritueel zat er ook dit jaar, tussen de dichtgeplooide kaart, een bruin geldbriefje. In plaats van het in de 'grote pot' te steken, kocht ik er in een kwekerij hosta's en een Heptacodium miconoides van. Zo is het verjaardagsgeld prima geïnvesteerd en heb ik er nog jaren veel kijk- en ruikplezier van. Die Heptadinges kende ik tot gisteren ook niet. Hij viel me in de kwekerij evenwel meteen op, niet zozeer door het toch wel apart prijskaartje, maar wel door de combinatie van  bijzondere paarse 'bloemen' en geurige witte bloemen.

Opzoekwerk deed me snel mijn vergissing inzien. De witte geurige bloemen zijn de echte bloemen en ze blijven tot begin oktober (dit jaar blijkbaar tot in november) aan de struik wat van de winterharde Heptacodium toch een bijzondere meerwaarde voor de tuin maakt. Die paarse bloemen blijken de kelkbladen te zijn die na de bloei opvallend paars verkleuren (zie foto) en zo voor een tweede sierwaarde van deze struik zorgen. Ook mooi, vind ik, is de afschilferende bast. De herfstverkleuring van de kornoelje-achtige bladeren is bij mijn gekocht exemplaar nog niet ingetreden. Wie weet, zit ook daar nog een verrassing.