het goede doel

Gisteren zijn we voor het goede doel spaghetti gaan eten. In Heverlee nog wel. Niet meteen bij de deur, wat ons op het idee bracht om vooraf onze honger aan te wakkeren met een flinke wandeling in het Leuvense. Uit de nieuwe wandelgids van Natuurpunt kozen we de landschapswandeling Koebos.

De landschapswandeling vertrekt vlakbij het Pellenberg ziekenhuis

Er is een ruime en gratis parking (Leucina) aan de achterzijde van het kasteel de Maurissens. Dit kasteeltje bevindt zich aan de rechterzijde, juist voor het ziekenhuis. Hier vertrekken drie wandelingen waarvan wij de oranje route van 6 km kozen. We wandelden tegen de klok in wat ons meteen in  het Koebos bracht. De voorjaarsflora zou hier bijzonder mooi zijn met dotterbloemen, een tapijt van pinksterbloemen en goudveil. 

de maretak, een halfparasiet die zich graag in populieren nestelt

Tijdens onze herfstuitstap was hiervan niets meer te merken. Onze wandeling werd opgefleurd met reuzepaardenstaart, rozenbottels en tientallen zaaddragende maretakken. Deze halfparasiet zie je bij ons niet. In mijn jonge jaren wist ik er eentje staan in Liebroek maar de gastheer werd genadeloos neergelegd. In Pellenberg is de grond ook veel kalkrijker -wat je goed merkt aan de structuur van de modder- en daar houdt de maretak van. 

mooie vergezichten en natuurrijke struwelen

De koeboswandeling loopt gedeeltelijk over hetzelfde traject als de Hoogstepuntwandeling van Lubbeek. De naam zegt het zelf al, regelmatig krijg je mooie vergezichten omdat we ons hier op het hoogste punt van het Hageland bevinden. In de buurt van het schitterende Herendaelhof, een schitterende vierkantshoeve uit de 13de eeuw,  torent de Pellenberg toch zo'n 106 meter boven de zeespiegel uit. 

toch droge voeten ondanks de modder

Tijdens de wandeling passeer je soms een holle weg, dan weer mooie bossen waar men heel wat dood hout laat verrotten. Deze nieuwe kijk op bosbeheer is een goede zaak voor de biodiversiteit. Heel wat kleine beestjes helpen maar al te graag met het afbraakproces, de paddenstoelen vinden er een prima voedingsbodem en ook de spechten maken met plezier hun uitgehakt nest in een dode boom. Ook hier valt het op dat de Amerikaanse eik gerooid wordt. En de vrijwilligers van Natuurpunt zijn ook langs geweest, dat blijkt uit een 'typisch' gestapeld houtwalletje aan de rand van het bospad.

schitterende herstkleuren in het park

Bij je aankomst aan het kasteel de Maurissens zou het zonde zijn als je niet de tijd neemt om ook het bijhorende park te bewonderen. De kronkelende vijver weerspiegelt er niet alleen het nogal kunstelig gerenoveerd kasteel maar ook de mooie herfstkleuren van de omringende bomen. Bomenliefhebbers kunnen hier hun hartje ophalen. De roodpaarse gloed verraadt meteen de aanwezigheid van een groep Liquidambars. De roestbruine verkleuring van flink uit de kluit gewassen naaldbomen aan de vijverrand brengt ons meteen bij dat groepje bijzondere coniferen dat toch zijn naalden laat vallen, in dit geval de Taxodium distichum of moerascipres.

de kinderen op de imitatie-boomstambrug

Ik vond er ook kanjers van kastanjebomen, beuken, Cryptomeria japonica en Magnolia tripetale. Er zou ook een nogal monumentale papierberk staan maar deze ben ik niet tegengekomen. In ieder geval, de K.U.L. mag fier zijn dat het in het bezit is van zo'n prachtige collectie. Net na de tweede wereldoorlog werd het domein van de familie de Maurissens immers gekocht door de K.U.L.. Het kasteeltje (eerste versie dat afbrandde) dateert dan weer van 1916, wat een indicatie geeft voor de leeftijd van de grootste bomen in het park.

Na deze natuurwandeling smaakte de spaghetti ten voor dele van de Peruaanse straatkinderen eens zo goed. Met een frisse kop en goed gevulde maag gooide ik me tenslotte in de zetel voor de Inglourious Bastards op 2BE. Ik ben ergens halverwege in slaap gevallen en ik herinner me vooral de ongelofelijk storende onderbrekingen voor al die klotereclame. Op zo'n momenten zie ik mezelf ook in staat om, net als de bastards, aan het scalperen te slaan.