drakenvlieg

een bloedrode heidelibel wacht op een vrouwtje

Dragonfly, de Engelse benaming voor een libel klinkt toch fantastisch niet? Je mag er zeker van zijn dat vanuit het perspektief van pakweg een huisvlieg, zo'n drakenvlieg echt een monster is, een wrede rover. Zijn verre voorouders vlogen al rond zo'n 300 miljoen jaren geleden. Uit teruggevonden fossielen kan men afleiden dat ze een spanwijdte hadden van zo'n 75 cm ! Je zou van minder de bibber krijgen.

Tegenwoordig zijn de libellen maximum een 10 cm groot en heb je als mens niks te vrezen. Integendeel, mooiere schepsels zal je op aarde niet tegenkomen. De kleurenpracht, de metamarfose van larve tot libel, de grote facetogen met maar liefst 30.000 afzonderlijke oogjes, de vier onafhankelijke vleugels die voor een enorme wendbaarheid zorgen en een vliegsnelheid van zo'n 40 km per uur kunnen genereren, de paringsdaad waarbij het vrouwtje bij de nek wordt gegrepen en ze haar geslachtsorgaan behendig omhoog krult,... .

Het zal je dan ook niet verbazen dat één van mijn hobbies tegenwoordig de verkenning van het grote insectenrijk is. Was dit tijdens mijn puberale fase nog vooral gefocust op het rijk der vrouw, sinds mijn jaren van verstand en vooral ook levenswijsheid heeft deze eerder eentonige, saaie en altijd op de sukkel zijnde creatuur plaats moeten maken voor de heersers der schepsels, de insecten. Of de zespotige nu een sprinkhaan, een krekel, een gewone doodgraver of een libel is, als man voel je meteen dat hier de lamp brandt.

Je kan al raden hoe gelukkig ik gisteren weer was toen ik aan mijn moerasje een bloedrode heidelibel (zie foto) zag fladderen. Het beest werd regelmatig opgejaagd door een stel vuurjuffertjes, toch ging het regelmatig postvatten op een uitgebloeide iris alsof het wist dat ik scherp stond om er mooie foto's van te nemen. Het zijn prachtige foto's geworden. Ik kan me niet inbeelden dat P-magazine, Playboy of Hustler ooit dit niveau heeft bereikt. Fototechnisch wel, maar qua opwinding bedoel ik dan.