città, spiaggia, piazza, arrividerci

Blogpauze.

een gekke clematis Rüütel

de clematis Rüütel bloeit weelderig

Eén van onze nieuwe aanwinsten in de tuin draagt de bizarre naam clematis Rüütel, een roodbloemige bosrank. Behalve dat de plant weelderig bloeit, is er iets heel bijzonders aan de hand. Op onze plant staan drie verschillende bloemen (zie foto): sommige bloemen hebben slechts 4 bloembladen, anderen vijf en nog anderen dan weer zes. Niet dat het me stoort maar wat voor aardigheid is dit nu weer?

Dit is ook een kerk

het kerkje van Meldert, Lummen

Van de basiliek van Koekelberg naar de Sint-Willibrorduskerk van Meldert is maar een kleine stap. De ontmoetingsruimte van de Meldertse gelovigen is dan ook een bijzonder geval. Sinds 1971 is het erkend als beschermd monument, maar ondanks deze "bescherming" en ondanks de almachtigheid van God stortte op 7 juli 2006 een deel van het schip en de hele kerkentoren in.

Meer dan drie jaar later ging ik er gisteren eens poolshoogte nemen. Ik was benieuwd naar de vordering der werken. Maar het viel wat tegen. De brokstukken zijn opgeruimd en er is een omheining geplaatst maar voor de rest is er weinig veranderd. Op een kleurrijke vlinderstruik op de achtergevel na. Geheel naar de traditie der ambtelijke traagheid is er sprake van 2010 als start van de heropbouw, "ten vroegste" wel te verstaan.

koekelberg moet je gezien hebben

Onze tafeltennisclub van Diest mocht vier jeugdspelers voor een speel- en trainingsweekje naar Aarlen sturen. Vertrekplaats: het Noordstation in Brussel. 's Zondags best te doen met de wagen want er is nauwelijks enige drukte. Ook zijn er parkeerplaatsen zat in de buurt van de protserige Belgacomtoren, vlakbij het station.

Jo en zijn clubgenoten vertrekken naar Aarlen

Nadat we het sportieve viertal heelhuids in handen hadden gegeven van de reisbegeleiders, zou het zonde zijn om meteen terug naar Limburg te rijden. Ik had het plan opgevat om eerst de stijlvolle klokkentoren van het Noordstation eens grondig te bekijken. Tussen al die joekels van het noordkwartier valt hij nauwelijks op en krijgt hij zeker niet de aandacht die hij verdient. Toch is dit modernistisch bouwwerk meer dan het bekijken waard. Gentenaars herkennen er misschien hun Boekentoren in en Antwerpenaars hun Boerentoren en dat is niet toevallig. Het Art Deco-gevoel is ook hier duidelijk aanwezig. Ik vind het zonde dat deze elegante klokkentoren zo weggedrumd wordt. Met een pleintje errond zou het een juweeltje worden waar Brussel ongetwijfeld kon mee uitpakken. Helaas.

De wondermooie klokkentoren van het Noordstation

Je voelt het al aankomen, liefhebbers van de bouwkunsten, van het Noordstation reden we naar onze nationale trots van de Art Deco, de basiliek van Koekelberg. Nota bene: het grootste Art deco-gebouw ter wereld en -op vijf na- de langste kerk ter wereld. Gene prul dus.

Ik heb de basiliek al ettelijke malen zien staan -je kan er ook moeilijk naast kijken- maar het was gisteren toch de allereerste keer dat ik de 'Sacré Coeur' van Brussel bezocht. En of ik onder de indruk was!

De basiliek van Koekelberg verdient het om in de schijnwerpers te staan

Koning Leopold numero twee zag in Brussel ook graag zoiets staan als de Sacré-Coeur op de Montmarte van Parijs. In 1905 werd er begonnen met een neogotische constructie naar een ontwerp van Pieter Langerock. Na de eerste wereldoorlog werd er verder gebouwd aan de basiliek maar werd Langerocks ontwerp verlaten. De gotische bouwstijl viel niet langer in de smaak en -geheel naar de tijdsgeest- opteerde men voor een monumentale Art Deco-stijl, naar een ontwerp van Albert Van huffel.

Toen Van huffel in 1935 stierf, werd diens project verdergezet door Paul Rome. Alhoewel de basiliek al in 1951 ingewijd werd, kwam de voltooiing er pas in 1970. De basiliek is bij de generatie net voor de mijne dan ook meer gekend als "bouwwerf" dan als architectonisch kunstwerk. Maar een groot kunstwerk is de basiliek van Koekelberg zonder enige twijfel. Het verbaasde mij dan ook dat er zo weinig mensen/bezoekers te bespeuren waren. Op de Montmartre krioelt het altijd van het volk, op de heuvel van Koekelberg waren we met een tiental. Soms begrijp ik de mensheid niet.

Een Italiaans ijsje in het Elisabethpark

Iets meer volk in het Elisabethpark aan de voet van de basiliek. De twee dochters die meewaren hadden er een Italiaans ijskarretje opgemerkt en ze waren, zoals steeds, 'uitgehongerd'. Geen probleem, zelf nam ik ook een hoorntje met één bananenbal en het smaakte me wel. Thuisgekomen bestudeerde ik de overdreven vele foto's en verdiepte me in het metsel- en betonwerk van de basiliek. Het zou gepast zijn, bedenk ik, om in de kerk, naast de kruisjes van de overleden parochianen, foto's op te hangen van alle metsers die hier hun truweel hanteerden. Iets moois kunnen ontwerpen of tekenen, is niet iedereen gegeven maar de uitvoering ervan, dat is pas echte kunst.

gratis ijs

Enkele opgeraapte ijsbollen (foto: gastheer)

Op de nationale feestdag (eergisteren) waren we in Niel bij As te gast bij een collega van die van ons. Alles was in gereedschap gebracht om er een gezellig tuinfeest van te maken. Toen donkere wolken, dreigend dondergegrommel en regen ons deel waren, werd besloten om het feest binnenskamers verder te zetten.

We zaten nog net buiten te schuilen onder de tuinparaplu toen we getuige werden van een wonderlijk natuurfenomeen. Grote ijsbollen, van formaat net geen pingpongballen, vielen uit de lucht. Het waren er niet veel maar de inslagen ervan maakten toch indruk op ons. We raapten enkele van die bollen op en de gastheer trok er een foto van (zie boven).

Gelukkig geen schade, ook niet aan de auto's die buiten geparkeerd stonden. Minder geluk in Heusden en omstreken. Vanuit Niel bij As was goed te zien dat de kern van het 'onweer' aan ons voorbijgegaan was. Ook in Tessenderlo, waar we wonen, was van het ijsfenomeen en de bijhorende storm niets te merken geweest. Maar toch, zelfs op mijn gezegende leeftijd maakt zo'n gratis cocktail-ijs toch enige natuur-verwondering los.

"Met de opwarming van de aarde", verklaart onze weerman op de TV, "gaan we meer van dat krijgen ... maar voorlopig is er niets abnormaals aan de hand".

verken zelf de maan

Op 21 juli 1969, vandaag precies 40 jaar geleden, zette Neil Armstrong (om 02:56:15 UTC) als eerste mens voet op de maan met de legendarische woorden 'It's one small step for (a) man, one giant leap for mankind.. ' Vijftien minuten later volgde Edwin Aldrin terwijl Michael Collins aan boord bleef.

40 jaar na deze maanlanding van Apollo 11 kan je via Google Earth 5.0 nu zelf de maan gaan verkennen. De exploratiemogelijkheden zijn zeer divers, de foto's hebben een opvallend hoge resolutie en een aantal videobeelden werden nooit eerder vertoond. Het introductiefilmpje belooft niks dan goeds.

Goed om weten: wie onze astronaut Frank De Winne aan de slag wil zien als loodgieter (wie gooit er nu ook nog maandverband in het toilet???) komt hier niet aan zijn trekken. Burggraaf Frank was bij de eerste maanlanding 8 jaar. :)

goed gezegd Albert

Als het goed is, moet het ook gezegd worden. Tijdens zijn toespraak voor de nationale feestdag kwam de koning der Belgen verrassend raak uit de hoek. Zo hebben we het graag: niet zeveren maar to the point!

Enkele passages waarin ik me volledig kan vinden:

"De crisis is grotendeels toe te schrijven aan het gebrek aan ethiek. In de financiële sector zijn talrijke verantwoordelijken onder druk van de markten bezweken om op korte termijn almaar grotere winstmarges te verwezenlijken, meestal onrealistisch, en zonder verband met de reële economie...

Die collectieve en individuele gedragen, samen met onvoldoende controle over de financiële tussenpersonen, hebben een wereldwijde financiële crisis veroorzaakt waarvan de impact op de reële economie verstrekkend is. Miljoenen banen in de wereld worden vernietigd, en de crisis heeft in ontwikkelingslanden tot bovenmatige gevolgen geleid die de meest kwetsbare bevolkingsgroepen treffen. Pleiten voor de ontwikkeling van een ethiek op economisch en financieel vlak lijkt me dan ook zeer belangrijk...

De nood aan normen slaat ook op het geheel van de bezoldiging van managers. Laten we ons eraan herinneren dat het financiewezen de economie moet dienen, en deze de mens. Het is van belang tot die grondbeginselen terug te keren...

Benevens de financiële sector, kunnen wij ons ook nog vragen stellen over het toenemende materialisme in onze samenlevingen, en of we niet veel meer belang moeten hechten aan familiale waarden, aan solidariteit, aan gemoedelijkheid en aan respect voor de andere...

De wereld bereidt zich geleidelijk voor om de economie te doen heropleven, om de ontwikkeling te bevorderen van technologieën die het milieu niet belasten en om energie te besparen. Het is dan ook nodig in onze Gemeenschappen en Gewesten een bijzondere inspanning te leveren om dat kwaliteitsonderwijs en die aangepaste beroepsvorming waarover ik het zojuist had te behartigen."

Er lopen wereldvreemdere koningen rond op aarde. En ook presidenten. Albert den tweede is de slechtste nog niet, dat is zeker. Maar toch: koningschappen zijn niet meer van deze tijd. Maar als ze dan toch het woord nemen, laat ze dan iets zinnigs zeggen. Albert volbracht zijn taak met onderscheiding.

landkaartjes

het 'donker' landkaartje

We hebben weer een paar heerlijke dagen achter ons. De vele zonuren brachten een hele nieuwe zwerm vlinders tot leven. Op de paarse vlinderstruiken zag ik tot mijn verrassing een vijftal distelvlinders en een paar gehakkelde aurelia's zitten. Zoveel distelvlinders was erg lang geleden. In de achtertuin fladdert al een paar dagen een tweetal landkaartjes rond. Ze zijn erg schuw en laten zich niet gewillig fotograferen. Maar dat kan ook aan mij liggen. Er bestaan nog soorten die zich uit de voeten maken als ik in de buurt kom.

Die landkaartjes zijn heel interessante vlinders. De soort vertoont namelijk 'seizoensdimorfisme' wat betekent dat de bij ons voorkomende generaties totaal verschillend van kleur zijn. In het voorjaar zijn de landkaartjes hoofdzakelijk oranje met vele zwarte vlekken en hier en daar wat wit aan de vleugelbovenrand (vergelijkbaar met de kleuren van de distelvlinders), bij de zomervorm (zie foto) die thans rondvliegt, is de grondkleur zwart met onderaan een oranje band en in het midden een witte band.

Echt zeldzaam is deze vlinder niet maar voor mijn tuin is het toch een nieuwe soort. Ik sluit niet uit dat het iets met mijn waterpartijen te maken heeft omdat, volgens de boekjes, het landkaartje graag in vochtige bossen vertoeft.

het zwarte gat

Zittend op het terras met een dampende koffie lees ik in De Morgen: "Alle mogelijke doemscenario's hadden de SP.a-strategen uitgedokterd en in ieder scenario was er plaats voor eerste opvolger Ludo Sannen in het Vlaams Parlement. Helaas ontspon zich een rampscenario en viel hij toch uit de boot." De gewezen groene minister en gewezen rode fractieleider "weet geen raad met die onzekerheid en heeft nu een beangstigend gevoel voor het zwarte gat waar hij voor staat. Hij is bijzonder teleurgesteld."

Cynisme overvalt me. Die domme strategen toch! Hem zo met een kluitje in het riet sturen! Misschien dat een betere verkiezingsuitslag had geholpen? En wat meer bescheidenheid? Want is het niet al te voorbarig en hoogmoedig om nog voor de stembusgang te weten dat de Limburgse lijsttrekker sowieso minister wordt? En dat zijn voorgewarmd zeteltje dan vrijkomt?

Als er één zekerheid in de politiek is, dan is het dat je er altijd rekening moet mee houden dat het plots afgelopen kan zijn. Politici houden daarom best hun voeten op de grond. Laten eerst het volk spreken en dan de partijstrategen. Kennen alle vervoegingen van gebruik-maken-van en mis-bruiken. Verdiepen zich in witte konijnen en haasje over springen. Trainen zich in klimmen én vallen. Weten àlles van politieke vluchtelingen: met wat geluk worden ze aan boord gehesen maar als er teveel zijn, worden ze terug over boord gekieperd. Intelligentie is meegenomen, een goede bloedlijn is handiger.

"Bijzonder teleurgesteld"? Over de combinatie Sannen-teleurstelling weten we in Tessenderlo alles af. Als groene minister voor leefmilieu presteerde hij het om een nieuwe chloorfabriek in het centrum van onze gemeente te vergunnen. Tegen de milieubeweging in. Tegen het partijstandpunt in. Persberichten en groene eisen, die hij nota bene vaak zelf ondertekend had, deden er niet meer toe. Jarenlang actievoeren en dossieropbouw werden om zeep geholpen. Zijn eigen achterban, aan wie hij zijn eerste ticket richting Brussel te danken had, noemde hij plots "extremistisch". En of dat wij "teleurgesteld" waren. Woest. Nu nog.

Dan loopt hij, niet gespeend van enig opportunisme, over van de Limburgse groenen naar de sossen en wordt hij door de SP.a flink in de watten gelegd. Schijnbaar is er een afspraak: Sannen heeft levenslang recht op een parlementair zitje. Met iets anders wordt geen rekening gehouden. Zeker niet met het opvoeren van mevrouw Lieten die roet in het feestmaal komt gooien.

Smeert uw gat in met roet en ge krijgt een zwart gat. Sannen sukkelt er nu mee. Wat een luxeprobleem, denk ik dan. Na zoveel jaren parlementaire wedde kan je zo'n tegenstoot best verwerkt krijgen, niet? Ik ken mensen die het moeilijker hebben. En dan zwijg ik nog over de vele vangnetten: hij kan terug les gaan geven (over ethiek... wordt dat niet moeilijk?), hij kan kandideren voor Limburgse gouverneur, hij kan als Yzerbedevaarder eens gaan polsen bij de NVA en hij kan zelfs gaan solliciteren bij Tessenderlo Chemie, waar hij zeker een goede indruk heeft nagelaten. Met zijn talent moet hij directeur kunnen worden.

Voila, het is eruit. Terug genieten van de vakantie. Er zijn interessanter dingen in het leven.

update 29/7/09:Minister van sociale economie (Freya) doet wat ze moet doen m.n. opkomen voor de mensen die uit de boot vallen: Sannen wordt kabinetschef.

Aalborg-Skagen

De voettocht met Gelijke Tred is voor de oudste dochter erg goed meegevallen. De ouders hadden de dochter meer gemist dan andersom, en dan weet je dat die eerste vakantietrip zonder de ouw geslaagd was. Voor zover Loes zich kan herinneren, werden ze met de bus afgezet in Aalborg en was de eindbestemming Grenen, het meest Noordelijk punt van Jutland.

Loes en een vriendin aan het korenveld

Ook die van ons en ik hebben ooit nog op de camping van Aalborg overnacht om later dat magisch plekje in Grenen een bezoekje te brengen. Dat landtongetje waar het Skagerrak en het Kattegat samenvloeien, is een van de weinige toeristische trekpleisters in Denemarken. We vonden het zelf ook heel bijzonder. In België hebben we zoiets niet. Maar wij deden de trip wel met onze auto, te voet is het natuurlijk een ander paar mouwen. Flink van de dochter en haar vrienden en vriendinnen.

bootje op het Kattegat

Loes kreeg van ons een digitaal kodakske mee. Een goedkope Lenco (3,1 Megapixels) met een SD-kaart van 2 giga. Plaats zat en uiteindelijk kwam de dochter met zo'n 200 foto's en enkele filmpjes thuis. Fototechnisch niet geweldig, meer de sfeer van The Blair Witch Project. Toch hier en daar een geslaagde natuurfoto: van het Kattegat, van korenvelden vol blauwe korenbloemen, van paarden en van rode koeien. Tof om te zien dat de dochter oog had voor het omliggende landschap en de natuur. 't Is haar met de paplepel meegegeven zeker?

Het eindpunt, Grenen met het Kattegat en het Skagerrak.

Volgend jaar wil ze opnieuw meegaan. Het wildkamperen en de verre wandelingen zijn haar prima bevallen. Alleen de WC-aangelegenheden vielen tegen. Een toilet aangeboden krijgen door vriendelijke Denen, maar toch in de bosjes moeten gaan zitten is mijns inziens ook wel wat té principieel. En dat geldt ook voor het afslaan van een lekkere Deense maaltijd. Dat soort warme contacten heb ik altijd erg belangrijk gevonden. Op een Jeetee of een Joepie (wandelvierdaagsen van de KSA) waren dat net de momenten om in te kaderen. Maar goed, als dat de spelregels zijn dan zij het zo.

Toch, Loes heeft ervan genoten, sportief en sociaal was het een pracht 9-daagse. Gelijke Tred mag fier zijn op hun initiatief. Bedankt ook Kristien en Lo voor de prima begeleiding en het heelhuids terugbrengen van de dochter en Co.

lievelingsboenkeboenk

Website 'ontdekt' via Melancholia, waarvoor dank.

wetstraat-humor

11 juli: Vlaamse FEESTdag... en dan gooien ze zoiets op je bord!

Britney Spears in Antwerpen

exclusieve foto: Britney achter de schermen

Kom-kom-mertijd

Zomervakantie. Komkommertijd in de media. De banaalste zaken verschijnen plots in het nieuws. Alle plekken van de krant moeten worden gevuld. Voor de ene mens een reden om zich boos te maken -"hebben jullie niks anders te melden?", "is dit de Standaard of de Flair?"- voor mezelf een wonderbaarlijke periode waarin ik mijn medemens, en in het bijzonder de krantenredacteur, met al zijn zwaktes en fantasiën beter kan leren kennen. De voorbije week was een echte smulweek, de regeringsonderhandelingen dan wijselijk buiten beschouwing gelaten. Enkele belangwekkende nieuwsflitsen:


1. Een 80-jarige Kroaat krijgt een hartaanval toen hij oraal bevredigd werd door een straathoertje. Een de man had nog zo goed onderhandeld. Sterven voor 4,50 euro, het is niet iedereen gegeven.

2. She, de vrouwenafdeling van het Belang van Limburg, weet te melden dat een Russin een glazen bol van 14 kilo wist op te heffen met haar vagina. Ze heeft hiermee het record vaginaal gewichtheffen op haar naam geschreven. Tof.

3. Het Laatste Nieuws heeft het onderbroekje gezien van Hermelien uit Harry Potter oftewel Emma Watson. Het gebeurde allemaal toen ze wandelde op de rode loper en haar splitrok ineens en heel eventjes te veel prijsgaf. Een kinderhand is gauw gevuld.

4. De Standaard heeft een ware trend ontdekt. Sterren plakken hun tepels af om op te vallen. Het kan met ordinaire tape maar ook sterretjes zijn mogelijk. Geen gewone trend, weet de Standaard, maar een 'officiële trend'.

5. You, het hoekje van de lezeressen van het Laatste Nieuws, vat een nieuwe kontenstudie samen. Sam Amos, naar verluidt een Brits onderzoeker, stelt dat er zes soorten dameskonten bestaan en vergelijkt ze met een fruitsoort. Ieder fruit correspondeert met een bepaald karakter. De perzik bvb. valt te vertrouwen, deze dames zijn zeer eerlijk en open. Sam Amos is een rotte vis, dit type valt te wantrouwen en lult uit zijn nek.

6. Ook uit de You-stal: vrouwen boven de 45 jaar grijpen graag naar geile romans en Nederlandse moeders zijn nog even avontuurlijk in bed dan voor de geboorte van hun klein mannen.

7. Over 2 BV's, met name een platte vijg en een wandelende komkommer, wist De Standaard nog te berichten dat ze samen gezien zijn in de Efteling. Met klemtoon op 'samen' want ze zijn geen koppel. Géén koppel. Ook geen foto's of toch...

Morel en Vanhecke in de Efteling, duidelijk op een zijspoor beland.

dubbelzinnige reclame

Op mijn facebookpagina verschijnt -volledig buiten mijn wil- soms reclame waar mijn wenkbrauwen serieus van gaan fronsen. De reclame zou inhoudgerelateerd zijn: vaak linken naar datingsites waar verse en gewillige groene blaadjes aangeboden worden, tot daar aan toe, maar die reclame voor kuisvrouw.be gaat via een smal gangetje wel erg diep naar mijn onderbewustzijn. Hoe dat ze het weten! :)

Vandaag liever niet, beste kuisvrouw, i'm not in the mood.

Michael Jackson al gezien

Toen Elvis Presley al lang dood en begraven was, beweerden nog veel mensen dat ze wel degelijk de enige, echte Elvis in levende lijven hadden opgemerkt. Larie en apekool natuurlijk. Bij Michael Jackson kon het natuurlijk ook niet uitblijven. Eén groot verschil evenwel, de echte Michael leeft nog. Hij heeft zich gewoon verstopt achter een brievenbus, ergens in Belgisch Vlaams Brabant. Waar precies mag ik van Michael niet verklappen. En die afspraak wens ik te respecteren.

"everything allright" aldus Michael

(foto genomen op 8 juli 2009 met een Nokia N95)

kaarten Dream Theater besteld

Vorst Nationaal, zaterdag 17 oktober 2009
Dream Theater, Opeth, Unexpect en Bigelf

"Zonder twijfel dé metalgebeurtenis van het najaar. Dream Theater komt terug naar Europa in het kader van hun Progressive Nation Tour, die van september tot november 2009 loopt. Mike Portnoy, de beroemde drummer van de groep, maar eveneens de ontwerper van dit reizende festival, beslist na twee succesvolle edities in de States om het concept naar Europa te brengen. De liefhebbers van het genre kunnen zich in de handen wrijven. De kwaliteit druipt van de affiche, die gebaseerd is op criteria van verscheidenheid, originaliteit en muzikaliteit." (proximusgoformusic)

De kaarten zijn besteld en de zoon (12) gaat voor het eerst mee naar een groot concert. Kaarten zijn online te bestellen bij Sherpa.

update: Sherpa bezorgde de kaarten binnen de vier dagen. Goed zo. Dat is ooit anders geweest.

drakenvlieg

een bloedrode heidelibel wacht op een vrouwtje

Dragonfly, de Engelse benaming voor een libel klinkt toch fantastisch niet? Je mag er zeker van zijn dat vanuit het perspektief van pakweg een huisvlieg, zo'n drakenvlieg echt een monster is, een wrede rover. Zijn verre voorouders vlogen al rond zo'n 300 miljoen jaren geleden. Uit teruggevonden fossielen kan men afleiden dat ze een spanwijdte hadden van zo'n 75 cm ! Je zou van minder de bibber krijgen.

Tegenwoordig zijn de libellen maximum een 10 cm groot en heb je als mens niks te vrezen. Integendeel, mooiere schepsels zal je op aarde niet tegenkomen. De kleurenpracht, de metamarfose van larve tot libel, de grote facetogen met maar liefst 30.000 afzonderlijke oogjes, de vier onafhankelijke vleugels die voor een enorme wendbaarheid zorgen en een vliegsnelheid van zo'n 40 km per uur kunnen genereren, de paringsdaad waarbij het vrouwtje bij de nek wordt gegrepen en ze haar geslachtsorgaan behendig omhoog krult,... .

Het zal je dan ook niet verbazen dat één van mijn hobbies tegenwoordig de verkenning van het grote insectenrijk is. Was dit tijdens mijn puberale fase nog vooral gefocust op het rijk der vrouw, sinds mijn jaren van verstand en vooral ook levenswijsheid heeft deze eerder eentonige, saaie en altijd op de sukkel zijnde creatuur plaats moeten maken voor de heersers der schepsels, de insecten. Of de zespotige nu een sprinkhaan, een krekel, een gewone doodgraver of een libel is, als man voel je meteen dat hier de lamp brandt.

Je kan al raden hoe gelukkig ik gisteren weer was toen ik aan mijn moerasje een bloedrode heidelibel (zie foto) zag fladderen. Het beest werd regelmatig opgejaagd door een stel vuurjuffertjes, toch ging het regelmatig postvatten op een uitgebloeide iris alsof het wist dat ik scherp stond om er mooie foto's van te nemen. Het zijn prachtige foto's geworden. Ik kan me niet inbeelden dat P-magazine, Playboy of Hustler ooit dit niveau heeft bereikt. Fototechnisch wel, maar qua opwinding bedoel ik dan.

zo je wil

Sssttt. Morgen verjaart die van ons. Dan wordt ze weer even oud als ik. Moest je tijd zat hebben, kan je haar dan even via mail een verjaardagsgroet doen? Hou het bescheiden, wat dacht je van het volgende: "proficiat met je verjaardag en nog veel gelukkige jaren gewenst met de beste man ter wereld!". ;)

vleugellamme glazenmaker

In de kleine poel waaruit ik onlangs alle vis verwijderde, hangen tegen het pijlkruid heel wat achterbleven zongedroogde huiden van libellenlarven. Ik verzamelde er enkelen van zodat ik ze met de kinderen goed kon bestuderen. Mooi om zien zijn het gaatje onder de nek waardoor de libel zijn vrijheid tegemoet kroop, de rugzak waarin de vier vleugels zaten opgeplooid, de oogkarkassen en de zes poten, zoals bij alle insecten.

de achtergebleven huid van de larve

In de buurt van een van de larvenhuiden hangt een prachtige libel van bijna 10 cm groot. Honderd procent zeker ben ik niet (ik twijfel tegenwoordig aan alles en iedereen) maar ik vermoed dat het een vrouwtje van de prachtige blauwe glazenmaker is. Ze tuimelt in het water en kruipt moeizaam via een stengel terug op een blad van het pijlkruid. Het beest lijkt nog jong maar er komt maar geen vordering in het spreiden van de vleugels. Zelfs na uren zonnen niet. De zichtbare handicap schept wel fotogelegenheid maar veel liever had ik gehad dat de glazenmaker keigezond was en binnen enkele weken voor verse eitjes had gezorgd.

de verfomfaaide vleugels maken vliegen onmogelijk

Inzoomen op de foto maakt duidelijk dat alle vier de vleugels onbruikbaar zijn. Komt het door de tuimeling in het water (plakken ze aan mekaar?) of is het een geboorte-afwijking, ik weet het niet. Zeker is dat mijn libel gedoemd is om in mijn poel te blijven. Op 12 uur tijd is er niets van evolutie te zien. Er rest me niks dan afwachten. De meeste libellen sterven sowieso na een week of vier.

roven zonder vliegen zit er niet in

Normaal leggen glazenmakers grote afstanden af. Ze vangen in de vlucht insecten die ze smakelijk verorberen. Het is mijn libel niet gegeven. Er zijn lelijker plekken op aarde om te sterven, dat wel, maar waarom moest dit mij weer overkomen? En dat zo vlak na de dood van Michael Jackson?

gelijke tred

de drie dochters met links de oudste

Loes, de oudste van mijn nakomelingen, is een halfuurtje geleden vertrokken voor een negendaagse voettocht door Denemarken. Ze doet dat met een ganse bende waaronder veel leerlingen die vorig jaar 'afstudeerden' in de Step, de Freinetschool van Beringen. Het initiatief heet 'Gelijke Tred' en het wandeltempo wordt bepaald door de traagste deelnemer. Geslapen wordt er in tenten en geplast (en meer) in de natuur.

Voor zover ik goed gehoord heb, zou de aankomst voorzien zijn in Skagen, het noordelijkste punt van Jutland. Heel lang geleden was ik er samen met die van ons en ik herinner me vooral het landpunt Grenen waar het Kattegat en de Skagerrak samenkomen.

Ik hoop dat Loes, die voor het eerst zo lang zonder de familie is, haar prima amuseert en dat de groep onderweg geen tegenslagen kent.