een volle emmer

zelfgebakken frit begint met patatten snijden

Vraag aan 100 mannen wat hun lievelingsbezigheid in de keuken is, en 90 % zal een verhaal over de keukentafel ten berde brengen, je weet wel, van die vieze, aidsveroorzakende, dierlijke dingen. Ik niet. Ik ben abnormaal. Mijn lievelingsbezigheid in de keuken is patatten schillen.

Ik heb dat altijd heel graag gedaan. Het is iets dat blijven hangen is van het 'patatten jassen' op de ksa-kampen. We kregen daar een kom patatten en een dunschiller in de poten geduwd en -gezeten op een stoel- dienden we een reuzeketel tot aan de rand te vullen. De kookouders werkten de patatten vervolgens verder af en wij aten ze dan op. Gekookte aardappelen zijn immers eetbaar, dit louter meegevend voor de geeks.

Vrijwel meteen, herinner ik mij, gooide ik die dunschillers terug in de doos en pakte ik een echt patattenmes. Dunschillers zijn voor mietjes, zoals u allemaal weet, tenzij bij wortelen en asperges omdat daar de schil niet dun genoeg kan zijn. Snijden met een écht en scherp mes vond ik veel leuker en ik deed er vaak een verfijnd spelletje mee: de ganse patat in één keer schillen, zonder dat de schil brak. Die kunde heeft me achteraf in de sociaal school -dit is een hogeschool waar ze volgens de vox populi 'sociaal accidenten' kweken- nog veel street credibility opgeleverd want tijdens één van de vele compleet zinloze lessen won ik een wedstrijd 'voor de langste schil' tegen een-voor-het-huisvrouwschap-geboren studente. Als het zinloos was, kon ik wel eens uitblinken. 

Vandaag heb ik me, zoals je op de foto kunt zien, nog eens goed kunnen uitleven. Een ganse emmer patatten helemaal alleen mogen schillen. Niemand die me een patat ontfutselde. Alles voor mij alleen. En er dan nog fritjes van snijden ook! De hemel op aarde. Duizendmaal het genot van de keukentafel.

De Oekraïense grootmoeder van die van ons, 97 lentes jong, was vandaag mijn gaste en ze smulde van mijn bruingebakken fritten als was ze een jong veulen. Ze was er naar jaarlijkse gewoonte speciaal voor van Beringen gekomen. En ze blijft maar komen dus het zal haar zekers smaken. Dit jaar werden de zelfgesneden fritten opgediend met een communiekorfje gevuld met een eigen brouwsel dat bestaat uit fijngehakte ui, champignons, quorn met kippentextuur, prei, kaas en een witte gekruide saus. 

Kwijlen helpt niet, alles is op.

Ze vond het 'heel lekker'. Net als de schoonzus en de suikertante die ook mee aanschoven. Zoals zo vaak was restaurant Muggenbeet vandaag andermaal een gezellige en warme plek waar men gratis en voor niks zijn buikje rond kan eten.  Zelfs de afwas wordt er gedaan. En de WC is er proper. Net als de keukentafel.