21 december 2004

Het ene logo is het andere niet.


Eén van de truken waarmee je de mensen braaf kunt houden, is ze (zwijg)geld geven of hun vereniging subsidiëren. Zelf heb ik daar weinig of geen problemen mee zolang de verenigingen hun autonomie en 'freedom of speech' maar intact laten. De vereenzelviging met de geldschieter wordt mijns inziens wel té groot als je je eigen logo overboord gooit en deze vervangt door een wat zielige kopie van het bedrijf in kwestie. Bij het vroegere logo (een atleet in de clubkleuren blauw-geel) was het nog duidelijk dat atletiek de grote liefde van de vereniging was. Nu wordt de vereniging - en alle atleten erbij - in essentie opgeslorpt door het bedrijf. Het lijkt alsof de atletiekclub in de schoot van Tessenderlo Chemie werd opgericht zoals de voetbalclub van de L.V.M.. En dat is zeker niet het geval. Bovendien moet een goed logo stand kunnen houden wanneer men van hoofdsponsor verandert en dat is ook hier niet het geval. En wat met de atleten die én aan atletiek willen doen én een hart voor het milieu hebben? Is het voor hen niet moeilijk om "in hun baan te blijven" als lopend reclamebord van één van Vlaanderens vuilste?