zeedennen

Trio zeedennen in het Grote Netewoud

Op Wapenstilstand trok ik mijn wandelschoenen nog eens aan om samen met mijn vader door het Grote Netewoud te trekken. Vorige keer spotte ik daar 2 grote zilverreigers maar dat geluk overkwam me geen  tweede keer. Meer dan een koppeltje tafeleenden dat zich schuw had teruggetrokken onder wat struikgewas, zat er niet in. 

Op het einde van de wandeling, toen de inspanning voelbaar werd - mede door de vele modderstroken en het bijhorende geploeter - passeerden we langs het trio kromgebogen zeedennen dat vorige keer ook al mijn aandacht trok. Veel aandacht lijken ze me niet te krijgen, het zijn maar bomen of voor de al wat gevorderde oplettende wandelaars dennenbomen.  

Maar het zijn dus wel prachtige, scheefgegroeide zeedennen (Pinus pinaster) die het waard zijn om even halt te houden. Kijk naar die kromming en verdikking van de onderstammen! En die diepe groeven in de schors! En wat een mooie, intense kleuren hebben die plakkaten: van bronsgroen tot paars!  Hier en daar hebben de stammen zelfs de schittering van parelmoer. In een vorig artikel maakte ik de vergelijking met een gordeldier of het dak van Gaudi's Casa Battlo, wel ik zie de gelijkenis nog steeds. Zelfs zonder onderweg wat paddenstoelen te eten.

Hoe die zeedennen daar techtgekomen zijn, is me niet heel duidelijk. De grove den is hier de 'inheemse' soort. Hij komt in onze Kempense bossen heel veel voor, samen met de kaarsrechte zwarte den - veelal de Corsicaanse - die ten behoeve van de mijnbouw massaal aangeplant werd. De zeeden komt van nature voor aan de Middelandse Zee en moet dus geïmporteerd zijn met een bepaalde bedoeling. Omdat hij bij mijn weten ook voorkomt op de zandduinen in Gerhagen en in de Hollandse kuststrook zal hij allicht aangeplant zijn om deze zandduinen, opgebouwd uit mobiel geel stuifzand, vast te houden.

Ook voor de kinderen zijn zeedennen interessante bomen. Zo leren ze dat er ook reuze-dennenappels bestaan en heel lange, scherpe dennennaalden. Het plezante aan deze dennenappels is dat ze bij nat weer dichtgaan en bij droog weer zich terug openzetten. Een soort eco-barometer zeg maar.