daar ligt 12 jaar geschiedenis

Deze week heeft mijn PC finaal de geest gegeven

wat mij de mogelijkheid gaf die kast eens open te breken 

en de inwendige organen te dissecteren.

Na weken pruttelen is het over and out met onze PC. 12 jaar lang heeft hij ons ondersteund in onze professionele en amateuristische bezigheden. Goed gewerkt, dat mag gezegd worden. 12 jaar is een eeuwigheid in deze branche. Het was dé beste tot nu toe want onze vorige 2 PC's sukkelden door de enorm evoluerende softwareontwikkeling in een mum van tijd in een depressie. Ze zetten geen poot meer vooruit telkens als windows met een nieuw besturingsprogramma voor de dag kwam. Nochtans had de verkoper van nummer 1 nog zo gezegd '40Mb harde schijf, dat krijgt ge vanszjeleven niet vol'. Hiermee bedoelend, althans ik had het zo begrepen, dat als je deze computer koopt ben je je hele leven gerust. Zelfs de vakmensen wisten toen niet hoe snel het allemaal zou gaan. 

Het computertijdperk is een consumptietijdperk, een zichzelf aanzwengelende markt waarin je als consument niet altijd de vuist kan maken die je wil maken. Al komt het hoe langer hoe vaker in me op om al die blikken rommel uit mijn leven te bannen. Het komt er ooit van.

Maar een 4de PC kopen? Neen, dat hangt niet in de lucht. Ik behelp me intussen nog steeds met een Dell-laptop, ook uit de jaren stillekens, al mag hij zich gelukkig prijzen dat hij bij mij woont want op een ander was hij al lang het huis uitgekegeld. Mijn vrouw zegt dat soms ook. Over mij dan.

Om je enkele voorbeelden te geven met welk afdankertje ik op dit moment zit te typen: de scharnieren van het beeldscherm zijn kapot (zonder een boekensteun vanachter flapt dat ding naar beneden), er komt geen geluid meer uit (handig voor systeemmuziekjes, jammer voor Youtube en Deezer), de Enterknop hapert (heel hard duwen helpt), foto's van meer dan 2 Megabyte bewerken geeft vaak een blancoscherm (maar net niet lang genoeg om rustig een tas koffie gaan op te gieten), sinds een val van de tafel werkt hij niet meer op batterij maar enkel nog op netstroom en er ontbreken ook wat vijzen maar tape houdt alles voorlopig nog bij mekaar. Wat nog werkt, wordt hier niet weggegooid. Een ééninkomsgezin leeft vanzelf behoedzamer.

De 12 jaar geschiedenis ligt nu in een kartonnen doos. Het containerpark wenkt. De harde schijf en een nog bruikbare DVD-schrijver heb ik apart gelegd, net als 2 ventilatoren die -functioneel omgekeerd- bij wind of blazen stroom produceren. Doel ermee sluiten zit er niet in maar er valt wel iets ludieks mee te doen. De homo ludens in mij weet er wel raad mee. 

Een helikopter die me af en toe een lekkere koek komt aanbrengen, dat moet toch te maken zijn.