12 juli 2013

de hoparm

Was het een vrouwtje geweest, met die charmante hopbellen eraan, dan had ik dat immens kluwen van hopranken nog krediet kunnen geven. Maar voor een mannetje laat ik onze 4 meter hoge taxushaag die als gastheer fungeert, niet kapotgaan. Daarom besloot ik op een werkwillige morgen om de Humulus lupulus (hop)- bij ons het enigste familielid van de Cannabis sativa - grondig te verwijderen. Met wortel en al, voor zover dat dat gaat, want anders blijft hij jaar op jaar nieuwe scheuten zetten.

Een van mijn armen, na de karwei. De andere is er al niet veel beter aan toe.

Ik was er speciaal vroeg voor opgestaan want werken op een stikhete dag is niets meer voor mij. Omdat ik al wat ervaring heb met het verwijderen van hop had ik preventief een jasje aangetrokken. Die ruw behaarde ranken snijden door je vel en dat is geen lachertje. Het werk werd serieus bemoeilijkt door het feit dat de hop aan de achterkant van de haag groeide, aan de zijde van de buren waar nauwelijks ruimte is om te staan. Vaak heb ik er op mijn knieën bijgezeten en soms, wanneer de hop er ondanks mijn brute 'dierlijke' kracht niet uit te krijgen was, zat er niks anders op dan de omstrengelde taxustak weg te snoeien.

Om maar te zeggen dat het rapper gezegd dan gedaan is. Op de foto zie je het resultaat. Ondanks mijn voorzorgen ben ik alweer flink toegetakeld. Mijn handen daarentegen zijn letselvrij ook al heb ik zonder handschoenen gewerkt. De weerhaken geraken niet door de eeltlaag van mijn handpalmen maar dus wel door het dun velletje van de armen. 

De haag kan weer ademen. Volgend jaar moet ik er opnieuw op handen en voeten naar toe kruipen om de overgebleven wortels (die flink woekeren in goede aarde) en bijhorende verse scheuten te verwijderen. In de verfijnde keuken mag het dan al een delicatesse zijn, als een hop groeit op een plaats waar het niet gewild is, dan moet je met ander gerief aan de slag dan mes en vork. Ook al sterft de plant elk jaar bovengronds af, je laat hem beter niet klimmen in levend plantgoed dat je dierbaar is. Dat is mijn ervaring hier. 

De gehakkelde aurelia, die de hop als waardplant heeft, hoeft niet te verhuizen. In onze tuin groeit er nog hop waar hij zijn eitjes kwijt kan. Overal schieten jonge hopplanten uit de grond. Behalve via de wortel verovert deze plant ook terrein met rondvliegend kiemkrachtig zaad. Tijdig ingrijpen dus. De jonge plantjes zijn nog gemakkelijk en striemvrij te verwijderen maar dàt blijft niet lang duren. Ik kan je nog meegeven dat het inwrijven van de wonden met ontsmettingsalcohol erg pijnlijk is. Een gel met ontsmettende jodium is een alternatief. 


11 opmerkingen:

  1. Maar Ludo toch! Alcohol dient toch niet om wonden mee in te wrijven maar om de pijn te verdoven! Vooral onder de vorm van een westmalle tripel zeer efficiënt ;-)

    Hier staat ook zo'n foutief geparkeerde hop. Destijds geplant om het roestig hek te beklimmen, maar ondertussen heeft hij zich uitgebreid tot in de gemengde haag. Jaar na jaar peuter ik er de ranken van tussen (leuk hoor, met die hondsroos ertussen...) maar hij blijft terugkomen. Als het je lukt om 'm volledig weg te krijgen: hoedje af!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een hop wegkrijgen lukt enkel als je de dikke ondergrondse wortel volledig weet uit te graven. Niet gemakkelijk. Je tip van de tripel zal ik onthouden, haha. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij hebben hier ook een exemplaar dat jaar na jaar terug komt en de druivelaar probeert te wurgen. Een zaailing van de zeer ongelukkig geplaatste hop van de buren, (in een smalle buurtweg) die al menig fietser schrammen op gezicht en armen bezorgde.

    En santé als je aan de behandeling van de wonden begint hé! Verdoving is een must ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heeft iemand een idee of wortelbegrenzer ook functioneert bij hop?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @An: ik vermoed van wel al mag de kracht van een hopwortel niet onderschat worden: hier tilde hij de klinkers omhoog en loopt hij door het gazon verder en verder. Ik heb al wortels verwijderd die bijna een pols dik was.
    @Heidi: de foto is enkele dagen oud, de wondjes zijn intussen aan de beterhand. De korsten beginnen af te vallen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oei, ik wou een hop op het dak van onze schuur laten groeien. Ik denk dat ik iets anders ga zoeken...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @ An
    Een wortelbegrenzer heeft weinig zin bij hop aangezien de plant zich ook lustig uitzaait.

    @ Ludo
    Die verwondingen door hop zijn me bekend. Vorig jaar heb ik onze venijnigaard verwijderd, wortelgestel inclusief, en ik werd dientengevolge ook behoorlijk toegetakeld. Dit jaar is er - allez hop! - geen hop meer te bespeuren.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ai...heb het voorjaar hop geplant bij een blauwe regen

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ooit eens 14 dagen bezig geweest om een stukje grond van hop te ontdoen, met hulp van M.Zandeik en zijn freesmachine. Weliswaar in de winter, dus van de ranken hadden we niet zo'n last.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Nota aan mezelf : nooit hop in de Fruitberg aanplanten.
    voilà

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Blij weer wat bijgeleerd te hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.