Loes en de uitkijktoren
De toren wiebelt een beetje en wie hoogtevrees heeft, blijft er beter af. Temeer daar de wenteltrap erg smal is en er onderweg geen uitwijkplateau is om even opzij te gaan. Bij de vroegere betonnen toren (1969) kon dit wel. Vooral bij tegenliggers is dat vervelend. Vandaag beklom ik de toren nog eens, samen met de oudste dochter. De middagzon wierp een goed afgelijnde schaduw van de toren en ons beiden in het gele zand van de duin. Altijd mooi om er een foto van te maken.
links Loes en rechts van de vlag ik
(Interessant weetje: vlakbij deze toren staan een aantal zeedennen (Pinus pinaster). Hierdoor vind je op de grond heel grote dennenappels tot wel 20 cm lang. Bij nat weer sluiten deze kegels en bij droog weer gaan ze terug open.)
Toen ik in Zichem woonde ging ik daar ook wel eens naar toe met de kinderen. Die vonden dat toen trouwens wél écht spectaculair (voor een 6-8 jarige...)
BeantwoordenVerwijderenToen ik kind was konden we ons nog van de berg laten afrollen, er staan nu al lang paaltjes om het zand tegen te houden waardoor dit niet meer kan. Jammer.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige natuur! Het is precies alsof je in één of ander exotisch land bent.
BeantwoordenVerwijderenIk kan nu al met zekerheid zeggen dat ik met geen stokken op die toren te krijgen ben. Yep, hoogtevrees. En al zeker als dat ding dan ook nog 's wiebelt.
BeantwoordenVerwijderenMaar het zicht naar beneden is wel ten zeerste genietbaar.
Die schaduwfoto is leuk, en dat zand met die plaatjesstructuur geven daar een leuke extra "toetsé aan.
BeantwoordenVerwijderen