de teneur is gezet

Een fragment uit het werk van vandaag

Zo'n 7 uur snijden, puzzelen en kleven heb ik er vandaag al op zitten. Ik ben gestart met de muur waarop je kijkt als je douche betreedt. De muur in 't zicht, zoals ze zeggen. Het stuk dat buiten de eigenlijke natte ruimte valt, is zo goed als klaar. Natuurlijk moet ik de tegels wel nog proper maken en inwassen maar dat is voor later. Zoals je ziet, is de teneur al gezet. We werken met dezelfde tegels van Villeroy & Boch die we ook in het toilet verwerkten. De papegaaien uit de afgebroken douchemuur worden gerecycleerd, op vraag van de jongste dochter.

In de linker bovenhoek zie je een schuin gesneden tegel. Dit is de onderlijn van een hellend stuk (zo'n 60 cm hoog) dat radicaal breekt met de verticale en horizontale lijnen. Links van de papegaai werd een expres kapot geklopte blauwe tegel gekleefd. 3 x kloppen met de hamer en je bekomt een puzzel van 4 stukken met elegante voeg. Met een tegelsnijder bekom je nooit zo'n mooi resultaat. De plastieken kruisjes blijven bij de normale doe-het-zelver zitten wanneer er ingewassen wordt. Zo bekomt men overal dezelfde voegdikte. In mijn geval gaan ze eruit zodra de lijm wat opgesteven is. Ik gebruik ze enkel om te vermijden dat de stukken tegels tegen mekaar afzakken.

Slijpwerk komt er niet bij kijken. Dat scheelt qua lawaai en stof. De tegels worden op formaat gemaakt met de hamer en de tegelsnijder. Met een trektang worden hier en daar een storend hoekje weggeknipt. Omdat er geen bandwerk kan geleverd worden, voorzie ik elk stukje tegel apart van lijm. De normale praktijk is dat de tegellijm met een kam op de muren uitgesmeerd wordt.

Omdat ik zowel uitvoerder als eigenaar ben hoef ik niet bang te zijn voor een C4 of niet betaalde facturen. Moest je ooit voor derden een muur betegelen, begin dan niet zonder overleg op boven beschreven manier aan de werkzaamheden. In geen enkel geval kan ik, pleger van dit geweldig interessant stukje, verantwoordelijk gesteld worden voor eender welk debacle, noodzakelijke herstelwerken of echtelijke ruzies. Schoonheid is iets heel persoonlijks.

update 1/12/2012, een tweede detail uit de douchemozaïek:

van de papegaaien restten nog 2 stukken die niet bij elkaar pasten,

ze gaan er evenwel beiden in.

scheve inspiratie voor de douche

Zover ben ik al dat ik vandaag of morgen kan beginnen met het betegelen van onze doucheruimte. Omwille van natte muren van de aanpalende ruimtes zag ik me genoodzaakt om alles, maar dan ook écht alles uit te breken: tegels, douchedeur, douchebak en zelfs grote stukken plakkerij.

Zowat 2 maanden heb ik de kletsnatte muren laten drogen maar de voorbije dagen werd hier weer naarstig gewerkt met, uiteraard, regelmatig de nodige pauzes. De snelbouwmuren werden hier en daar gecementeerd en volledig bekleed met een waterdichte vezeldoek. De naden kregen er nog een smalle strook bovenop zoals voorgeschreven. Er zit een nieuwe douchekuip in en de oude afvoerpijp kon lekvrij hergebruikt worden. Maar nu dus het tegelwerk.

Net zoals op ons toilet wil ik iets speciaals doen ook al kost me dat veel, heel veel extra werk. Om me mentaal gerust te stellen dat er niks verkeerd is om af te wijken van de voorschriften en de algehele verwachtingen, heb ik mijn Hundertwasser-boeken en foto's er nog eens bijgehaald. Niet om klakkeloos te kopiëren maar als bron van fantasie.

De groene citadel van Maagdenburg

De foto's van onze trip naar het voormalig Oost-Duitse Maagdenburg, waar Hundertwasser "die Grüne Zitadelle" neerpootte, zijn niet alleen plezant om terug te bekijken maar ook bijzonder inspirerend in het kader van de werkzaamheden. We huurden er 2 kamers -dat heb je als je met zessen bent- wat ons toeliet de binnenafwerking te bestuderen. De slaapkamers zijn maar heel gewoontjes maar de sanitaire ruimtes zijn op zijn Hundertwassers betegeld. Kijk maar:

niet meteen wat gangbaar is....

De overheersende kleur is altijd wit. De rechte opgaande hoeken worden afgerond en met smalle stroken betegeld. De voegen lopen nooit waterpas omdat Hundertwasser het niet zo begrepen heeft op de rechte lijn. Af en toe breekt een gekleurde muurtegel de kleurenmonotonie. Door met een hamer op een tegel de kloppen, breekt deze in stukken waarna hij weer samengepuzzeld op de muur gekleefd wordt. De vloeren worden altijd golvend uitgevoerd. Ik vind het eindresultaat meestal schitterend. Af en toe -zoals de lavabo's van het station in Uelzen en de toiletten onder het wegrestaurant in Bad Fischau (Wenen-Graz)- valt het te druk uit of werd het te slordig uitgevoerd.

scheef maar toch inspirerend

De beide foto's hierboven kunnen dan al als heel speciaal ervaren worden maar voor Hundertwassers doen zijn de getoonde toiletten nog erg braafjes en kleurloos. Hundertwasser was dan ook niet betrokken, zelfs niet aanwezig bij de concrete uitvoering van de tegelwerken wegens al  overleden. Hij stierf immers op 19 februari 2000 terwijl de eerste steen van die Grüne Zitadelle gelegd werd op 19 maart 2004. 'Naar de geest van' is dan ook een betere omschrijving.

In Nieuw-Zeeland, meer bepaald in Kawakawa, bouwde hij wél zelf openbaar toiletten die wereldberoemd geworden zijn. Nergens ter wereld worden de toiletten zo dikwijls bezocht zonder gebruikt te worden. Het resultaat is dan ook formidabel. Je kunt 'kawakawa toilet' (je kunt horen waarvoor het dient) eens googelen of je kan mijn artikel over het WC-boek of 'een plaske waard' herlezen en je zal zien wat ik bedoel. 

Nu is het aan mij. 

Ramsj in de bib

Die van ons is vaste klant in de bib. Ze wist me te vertellen dat er momenteel een ramsj-verkoop van boeken en CD's doorgaat. Alle CD's aan 1 euro! Ik ben dan maar eens gaan loeren of het allemaal geen rommel was. Dingen die je nog niet voor niks in huis wilt. Viel me dat daar goed mee.

23 CD's voor 17 euro (korting inbegrepen)

Na een half uurtje snuisteren in de honderden CD's had ik er toch zo'n 23 opzij gelegd die ik de moeite vond (zie foto). De wereldmuziek (Mali, Ethiopië, Portugal, Brazilië,....) heb ik dan nog links laten liggen alhoewel je voor 1 euro nooit gefopt kunt zijn. Tussen de aankoop toch enkele toppers. Nochtans was hét criterium om tussen de 'rommelverkoop' te geraken het feit dat de bib ze aan geen hond krijgt uitgeleend. Dus moeten ze plaatsmaken voor nieuwe aankopen.

de mooiste CD-hoes is deze van de Finse Värttinä

Voor de prijs van één nieuwe CD heb ik mijn collectie uitgebreid met: Värttinä, Erkan Ogur (fretloze gitaar met o.m. Philip Catherine), Jazzviolist Didier Lockwood, David Linx-Diederik Wissels, Charlie Parker, Bill Frisell, Pat Metheny, Steve Lukather (met o.m. Steve Vai), Astor Piazolla, Joe Jackson, Jeff Healy, James Labrie (de zanger van Dream Theater), Circus Maximus, Joe Jackson live (met DVD), een verzamel-CD van Youssou N'Dour, .... en een paar stevige gokken, op goed geluk dus (Fish, Dirk Blanchart, Walter De Buck, Charles Trenet, de filmmuziek van War of the Worlds, Killing Joke, Tuxodemoon, the B-sides van Manic Street Preachers en songs from Yugoslavia -een land dat niet meer bestaat).

Zeker de moeite om eens naar de Looise Vismarkt/Rode Heide af te zakken. Voor wie iets voelt kriebelen: er ligt nog heel veel. Ook klassiek, al zag ik gisteren een gelukkig iemand met zo'n 40 CD's klassieke muziek huiswaarts gaan. Heel verstandig van die jongen.

(info Bib alhier)

resistent gen

Soms merk je aan de kleine dingen dat de kinderen wel degelijk van jou zijn.

Wars plantentip

Wie voor de eerste maal zijn ecologische tuin openstelt voor het publiek krijgt vooraf een bezoek van een VELT-medewerker. Hij of zij loopt dan eens door de tuin en babbelt wat met de eigenaar. De bedoeling is nogal evident: toetsen of het concept wel klopt en aansluit bij de VELT-ideeën. Secundair: vermijden dat mensen terechtkomen op plekken waar bij wijze van spreke de gifspuit klaar staat of -al even erg- waar de flora zich beperkt tot een mini-Versailles van buxussen.

Ik had het geluk de betreurde War Smeyers over de vloer te krijgen. Het klikte meteen met deze Molse pionier. Tijdens een tas koffie - het kan ook een glas wereldwinkel-fruitsap geweest zijn - bleek dat we, naast het ecologisch tuinieren, nog iets gemeen hadden: een nogal heftig en strijdlustig milieu-activisme. Voor mij zijn dat ook twee zaken die niet van mekaar te scheiden zijn. Louter ecologisch tuinieren terwijl de lucht en het water naar de kl.... geholpen worden dat is zoiets als een strobalenwoning bouwen op een industrieel stort.

Een goede milieukwaliteit is de basis van alles: een gezond leven, een rijke biodiversiteit en ... bevredigend tuinieren.

de Schizophragma hydrangeoides 'Moonlight' doet het prima

War was behoorlijk onder de indruk van het wild karakter van onze tuin en onze plantenkeuze. Het sierde hem dat hij boven alles zijn gezond boerenverstand liet spreken. Hij had geen enkel probleem met hier en daar een plant die 'niet van bij ons' komt. In je tuin moet je kunnen planten wat je mooi vindt. Over de groene Bekaertdraad die we 20 jaar geleden samen met onze buur optrokken zei hij 'als er iemand een venijnige opmerking over maakt zeg je maar dat "Bekaertdraad nu écht een product van bij ons is". Ook het snobisme dat je toch vaak in tuinmiddens ontwaart, was War volledig vreemd.

Tijdens ons gesprek sprak War me over bentoniet. Iets wat ik niet kende - en wat ik tot op heden nooit gebruikt heb - maar wat mijn snel uitdrogende Kempische zandgrond wel flink zou verbeteren. "Als je clematissen wil zetten, gooi dan een grote put vol met met bentoniet verbeterde grond." Ook gaf War me een planttip nadat hij onze flinke klimhortensia had gezien. "Probeer eens een Schizophragma", zei hij. Diafragma en schizofreen kende ik wel maar dat ding wat hij opnoemde klonk als verbasterd Chinees.

Ondertussen heb ik Wars tip al een half jaar tegen mijn Noordergevel staan. De variëteit 'Moonlight' doet het daar uitstekend en hij staat momenteel nog steeds in blad. Wat toch redelijk straf is. Op een half jaar tijd is hij bijna 3 meter hoog  geklommen. Zonder hulp, want hij heeft hechtwortels zoals de gewone klimhortensia. Klimmen doet hij met sierlijke  felrode stengels en in juli-augustus mogen we heel veel bloemen verwachten. De wintervastheid moet nog getest worden maar ik verwacht op dat vlak geen problemen. 

Ook met deze goede doch bijzondere tip bevestigde War zijn open mind. De Schizophragma komt namelijk uit China en Korea en dat hij, als gerenommeerd VELT-lesgever, deze 'vreemdeling' aanraadde, dat vind ik nog steeds klasse. Schone planten moet je verwelkomen, zonder naar hun identiteitspapieren te vragen. 

zicht op windmolen

zicht vanuit onze tuin naar het Noordoosten

Als je op de achtergrens van onze tuin staat, tussen de Spaanse aken die ons perceel afboorden, dan heb je best wel een schoon uitzicht. De vele hectares bewerkte grond die zich uitstrekken tot tegen onze tuin, zijn op het gewestplan ingekleurd als beschermde landbouwgrond. De stal vooraan op de foto heeft lange tijd onderdak geboden aan een uil. Of het nu nog het geval is, weet ik niet.

Het volgende huis dat even komt piepen, is de Groenpoort. Een zeer gekende Looise boerderij. De vele kinderen Bertels die er geboren zijn, zijn allemaal neven en nichten van mijn vader. Het bos in herfsttooi bevindt zich op de Baalberg. In mijn jeugdjaren werd gezegd dat Sus Vergif er de baas was en dat je er beter geen kastanjes ging rapen. Er zouden wolfsklemmen liggen.

Achter het bos hebben we zicht op 1 windmolen. Deze windmolen behoort tot het windmolenpark van Nike in Laakdal. We zien de meest rechtse van allemaal, deze die vlakbij het Sas van Genendijk in de grond gebetonneerd is. Nergens is er één storend element te zien: geen pijp, geen hoogbouw, geen pretparktoestanden. Over de zielige toestand van de tiendenschuur, waar we ietsje oostelijker ook een flard kunnen van opvangen, zwijgen we nu even. 

Als de wind uit het Noorden komt horen we wel de E313 - de vele auto's bedoel ik dan - en af en toe een kortstondig hels lawaai van een boot op het Albertkanaal of de Essochem. Dankzij dit fabriek kunnen we af en toe ook genieten van een steekvlam met bijhorende pekzwarte rookpluim. 

Het beeld zou nog mooier zijn als op de landbouwgrond niet alle struwelen zouden weg gekapt zijn of als de betrokken boer niet opteerde voor grootschalige monoculturen van maïs of aardappel. Maar het kan ook slechter. Gezien de bescherming door het gewestplan is het quasi zeker - 'quasi' omdat we nu eenmaal in het Vlaanderen van K. Peeters leven - dat de groene invulling behouden blijft. We bekijken momenteel of we de Spaanse aken niet zodanig kunnen snoeien dat we één of meerdere schone doorkijken creëren.

I love it

Je hebt een idee, je voert het uit en wat later blijkt dat je opzet volledig geslaagd is. I love it when a plan comes together. Ook de wat wildere tuiniers hebben zo hun vreugdes. Subtiel en schuilend in een klein hoekje. Onbetekenend voor mensen zonder groene vingers. De juiste plant op de juiste plek is zoiets.

Vingergras en zijn schaduw

Na de afwerking van de veldkapel zocht ik plantgoed dat bij de roodpaarse tint van de gebruikte stenen past. Niet te klein maar ook niet te hoog. Mijn keuze viel op vingergras, meer bepaald de Panicum virgatum 'Squaw' en 'Rehbraun'. In de herfst verkleuren ze opvallend rood, roodpaars of roodbruin. Bij de avondzon gisteren (foto) wierpen ze daarenboven nog hun sierlijke schaduw op de westerkapelmuur. Alhoewel het hier maar over stenen en gras gaat, vind ik toch dat het een heerlijk plaatje is. Precies omdat beiden de perfecte buren zijn. 

Aster pringlei 'Monte Cassino'

Het keermuurtje voor de kapel heeft dan weer een meer witgrijze tint. Hier ging mijn keuze voor het gezelschap naar een herfstaster, meer bepaald de vlindervriendelijke Aster pringlei 'Monte Cassino' met een frisgroene stengel en kleine witte bloemen met een geel hartje. Ook dat blijkt echt mooi te staan. Denk er nu nog wat dagpauwogen en atalanta's bij ... en wie zou er niet weg van zijn?

- Bloggen betekent voor mij voor een groot stuk 'schoonheid delen'. Bij deze. -

Fatsia japonica

... of de vingerplant. Uit voorzorg wordt hij door de meeste plantenliefhebbers in pot gehouden en gaat hij bij nachtvorst binnen. Beschut, bijvoorbeeld tussen warme muren in een stedelijk milieu, kan hij evenwel redelijk wat vorst verdragen. Daar kan hij met succes in de volle grond gehouden worden. Tijdens een boottochtje in Brugge zag ik zo een groot en gezond exemplaar in een achtertuin staan. Een ander mooi exemplaar, in bloei dan nog, vonden we vorige week in het Antwerps Begijnhof. Zie hier:

de bloeiwijze van de vingerplant

Dat Antwerps begijnhof in de Rodestraat is zeker een ommetje waard. Spijtig voor de site werd het wél voorgesteld maar niet weerhouden op de UNESCO-werelderfgoedlijst (slechts 13 van de 26 voorgestelde begijnhoven werden weerhouden). Het Antwerps begijnhof is grotendeels van het binnenpleintype: een mooie, grote tuin centraal in het midden, omgeven door kasseien en aan de buitenzijde de eigenlijke begijntjeswoningen. Achteraf werd er nog een steegje aan toegevoegd zodat het nu 'officieel' als een begijnhof van het gemengde type beschreven staat. 

Tuinliefhebbers zullen aangenaam verrast zijn door het centrale park dat via open poortjes vrij toegankelijk is. Behalve de Fatsia zijn er ook een bescheiden waterpartij, een mooie beeldengroep en natuurlijk de magnifieke appelbomen.

de centrale tuin met appelbomen

In het begijnhof zijn verschillende stemmige hoekjes met mooie bloemen in pot of waar er bloeiende stokrozen zijn gekiemd in de brede voegen van de kasseien. Grappig is het bord aan de toegangspoort. Hierop kan je lezen dat manspersonen beleefd verzocht worden om zich na 6 uur 's avonds niet meer aan te bieden voor boodschappen of bezoeken. Tja, wat heet een boodschap? Voor mezelf was het dan weer plezant om voor de eerste keer in België de heilige Ludovicus terug te vinden. Als was het maar op een banderol in het steegje:

weg triestige gevel

Kiekeboe in de Antwerpse Paradijsstraat

Kortelings geleden had ik het over het gebruik van "trompe l'oeil" in de tuin. Maar bij geen enkele toepassing komt deze foefelarij beter tot zijn recht dan bij muurschilderingen. Het is een kunstje dat al honderden jaren wordt toegepast, niet zelden om welgestelder te lijken dan men werkelijk is. Fake marmeren zuilen of uitzichten op immense Engelse parken bijvoorbeeld. Heel recent zijn daar ook nog keigoede straattekenaars bijgekomen die kloven op stoepen tevoorschijn toveren waar je niet over durft lopen uit schrik om er in te vallen.

Een zeer interessante 'trompe l'oeil' zag ik het voorbije weekend in de Paradijsstraat van Antwerpen vlakbij de Ossenmarkt. De stripmuur van Merho fleurt er niet alleen de nogal triestige gevel van een hoekhuis op maar wekt ook de illusie dat je daar een groen steegje kan inslaan. De Paradijsstraat wordt er bijna echt een paradijs. Liefhebbers van stripmuren kunnen in Antwerpen trouwens een stripmurenroute volgen.

Ook een schoontje zag ik op de binnenkoer van het Rockoxhuis, waar de ARGUS-prijsuitreiking plaatsvond. Naast een aantal klassieke uitvoeringen waarbij vergezichten worden gesimuleerd kan je er ook dit tafereeltje vinden:

mooie mannetjespauw met kippen

Niet zo mooi als echte beesten -vooral minder beweeglijk- maar het brengt kleur in de keet. Liefhebbers van 'trompe l'oeil' moeten zeker eens gaan kijken op deze website waar je duizenden voorbeelden kan bewonderen. Zoals je kan merken, zijn er nog mensen/kunstenaars die van deze wereld een schonere plek willen maken. Wellicht behoor je er zelf ook toe, of niet?

Ons babka 101

Babka, de Oekraïense grootmoeder van mijn vrouw...

en de overgrootmoeder van mijn kinderen is vandaag 101 jaar geworden. Zondag hebben we 't met de hele familie reeds gevierd en vandaag kwam de burgemeester langs. In het Belang van Limburg staat een reeks foto's. Naast babka vind je er ook haar nog 2 levende dochters, Lena en Therese. Ook de taart staat erbij.

niet met mij!

Phishing in mijn inbox. Een poging om mijn bankgegevens te onfutselen. G-mail gooide de e-mail automatisch in de spamfolder. Toch even op de bijhorende link geklikt en opnieuw meldde Google Chrome mij dat het een bekende phishing-website betrof. Prima van Google. Opgelet dus: men is bezig met de KBC-klanten in de zeik te nemen. Maar niet met mij krapul.

Gisteren had de bank zijn klanten nog gewaarschuwd voor internetcriminelen. Die phishing-wormen stuurden mij volgend (vals) bericht:

dé ontdekking van de dag

zicht op Antwerpen van op de overkant

De Antwerpenaren onder jullie gaan zich een breuk lachen maar dat neem ik er graag bij: wij hebben tijdens ons dagje Antwerpen voor 't eerst kennisgemaakt met de Sint-Annatunnel, beter bekend als de voetgangerstunnel onder de Schelde. Het was meteen dé ontdekking van de dag om niet te zeggen van de voorbije maanden. Schoon en charmant dat die tunnel is! Hoe is ' t mogelijk dat ik nog maar van vorig jaar - dankzij een toeristisch programma op de TV - weet dat je te voet naar de overkant kan? Maar we hebben dit wijd gat in onze cultuur nu dus ruimschoots goedgemaakt met een stevige wandeling en een haast kinderlijke bewondering van de binnen- en buitenkant.

unieke houten roltrappen, heel charmant

De werken aan deze tunnel begonnen in 1931. Acht maanden vroeger dan voorzien, op 14 augustus 1933, was het huzarenstukje al geklaard. Op kleurrijke muurtegels zijn de belangrijkste gegevens weergegeven: de lengte van de tunnel is 572 meter, het voetpad bevindt zich 31,57 meter onder de deksteen van de kaaimuur en de inwendige diameter bedraagt 4,30 meter. De tunnel, de beide toegangsgebouwen en de volledige technische uitrusting werden in 1997 als monument beschermd.

de voetgangerstunnel onder de Schelde, sfeer in overvloed

De netheid van de ganse tunnel valt ons meteen op. Het zou de properste straat van gans Antwerpen zijn. Elke dag wordt de Sint-Annatunnel droog gepoetst en iedere week 'met nat'. De duizenden gele muurtegels worden om de 5 weken met de hand schoongemaakt. Een hele klus, lijkt me. Zou hier GSM-bereik zijn, vroegen we ons af. Tegen de verwachting is er een vlekkeloos bereik. Ik lees ergens dat fietsers sinds 1995 toegelaten zijn mits ze zich houden aan voetgangerssnelheid ('stapvoets'). Blijkbaar wordt dat niet ernstig genomen met heel wat belgerinkel tot gevolg. Bijna 20 jaar lang werd er tol geheven: een halve Frank voor een gewone voetganger en een kwartje erbij voor een fiets. 

met de houten roltrappen de diepte in

Naast de ronduit prachtige authentieke roltrappen is er aan beide kanten ook een lift voor zo'n 40 personen. De meeste fietsers dalen af via deze liften maar de sportievelingen onder hen, of zij die geen geduld hebben om te wachten op de lift, zetten hun fiets gewoon op de roltrappen. De wandeling naar de linkeroever duurt wel even. Het lijkt me nu, na onze ontdekking, een verplicht nummer voor elke toerist. Het zicht op Antwerpen vanaf Sint-Anneke is daarenboven heel bijzonder. Het grijze, nevelige weer beperkt de kleurenintensiteit van de stad maar plaatst de kathedraal en de Boerentoren in een fotogeniek kader. Het MAS is niet veel meer dan een schim, iets wat in de nabijheid van de Schelde sprookjesachtige, wat griezelige kiekjes kan opleveren.

De toegangsgebouwen zijn van de hand van Emiel Van Averbeke

Over de Boerentoren gesproken, de eerste schetsen ervan waren van de hand van Emiel Van Averbeke die toen hoofdbouwmeester van de stad was. Van Averbeke ontwierp ook de beide toegangsgebouwen van de Sint-Annatunnel. Ze misstaan niet in zijn schitterend oeuvre. 

Thuisgekomen lees ik op Wikipedia dat de Black Box Revelation een clip hebben opgenomen in de tunnel. Mijn jongste broer wist dan weer dat er op de albumhoes van de Kreuners' 's Nachts Kouder dan Buiten ook een foto van de tunnel staat. Heel wat Antwerpenaren zouden er ook hun trouwfoto's laten nemen. Het verrast me niet. De sfeer in en rondom de Sint-Annatunnel is heel apart. 

Toen we -in familiekring- kond deden van onze "grote ontdekking" bleek dat zowat iedereen de voetgangerstunnel al lang kende. Sommigen waren er met de school al geweest, iemand was er zelfs al doorgefietst richting zee. Ons enthousiasme werd er alleszins door getemperd. Het blijft -voor mij en die van ons- een ontdekking van formaat. 

prijsuitrijking

iedere genomineerde ontving ook dit VELT-pakket

In het Rockoxhuis in de Antwerpse Keizerstraat werden we gisteren verwacht voor de 'proclamatie' van de tuinwedstrijd "De Groene Verleider" van Argus. We werden half augustus al blij gemaakt met de melding dat onze siertuin genomineerd werd en nu blijkt dat de jury, waaronder Groene Vinger Jean Vanhoof, onze tuin ook nog de 4de prijs gaf. Op 71 inzendingen binnen de categorie Landelijke Tuinen is dat natuurlijk een mooi resultaat.

Op het officiële diploma hieronder zie je waaruit ons prijzenpakket bestaat: voor 100 euro aankoopbonnen bij AVEVE, een VELT-boekjespakket, een vogelbad en een kruidenpot. Niet slecht en er nog een keurige receptie bovenop.  Vermits we kozen voor de trein worden het vogelbad en de pot achterna gestuurd. Nogal een service hé!

De 4de prijs voor onze natuurvriendelijke tuin

Na de receptie had ik nog een korte babbel met Jean Vanhoof wiens boekje over zwemvijvers toch een belangrijke inspiratiebron was. Hij is momenteel met een nieuw boek bezig -iets over verticale tuinen, denk ik- en is van Mol naar Antwerpen verhuisd. Naar een stek zonder tuin. Straf vind ik dat. Zwemvijvers aanleggen doet hij nog steeds. Bij de voorstelling van de genomineerde tuinen vertelde hij eerder dat de jury niet in de mogelijkheid was om alle tuinen te bezoeken (tijd en afstanden en zo...) en dat vond ik wel jammer. Bij ons was de jury niet geweest waardoor heel was aspecten en creaties onbekend bleven. Het wilde karakter van onze tuin heb ik bijvoorbeeld bij de inzending (foto's en tekst) te weinig in de verf gezet. Blijkbaar werd net dat nogal geapprecieerd. 

Tuinen in een wedstrijd gieten is sowieso een moeilijk iets (in feite mijn ding niet) want de inrichting ervan, de plantenkeuze, de klemtonen, ... zijn een uitgesproken subjectief gegeven. Maar het was toch eens plezant om er aan mee te doen. Bovendien gaf de proclamatie ons de gelegenheid om nog wat onbekende stukken Antwerpen te verkennen. Daarover kortelings meer.

(Wie onze tuin uitgebreid wil bekijken, kan terecht op dit webalbum.)

Update 19/11/12: ARGUS heeft intussen een PDF met foto's online gezet. Je vindt er onder meer 3 van mijn ingezonden foto's.

de suur en de schuifaf

de eik werd bevrijd van de dwarsligger

De kinderen worden groot. Schommelen of schuifaffen behoort tot de verleden tijd. De voorbije zomer heb ik het niet 1x zien gebeuren. Ergens is dat wel jammer vooral omdat die kindertijd zo snel voorbij gevlogen is. Ook het houtwerk van beide speeltoestellen heeft zijn beste tijd gehad. Hoewel geïmpregneerd zit het rot er behoorlijk in. 

De ladder van de schuifaf werd al meermaals gerenoveerd maar daar kunnen we niet bezig mee blijven. Zeker niet voor 't oog alleen. Daarom heb ik gisteren de knoop doorgehakt en werden de suur (streektaal voor schommel), de hangstok en de schuifaf gedemonteerd. Dit lijkt banaal maar feitelijk werd er een heus tijdperk afgesloten. 

Enkel de trampoline blijft nu op de speelweide nog overeind. Voor de rest is het er maar kaaltjes, daar onder de drie eiken. Er kunnen nu weeral nieuwe plannen worden uitgebroed. Die van ons heeft al laten horen dat het er in de zomer heerlijk vertoeven is, onder de deugddoende schaduw. Ze zou er graag 2 dekchairs, of hoe noemen ze die dingen, placeren. Ik bedenk wel iets.

de schuifaf

treurceder

Onze treurceder in de voortuin

op de achtergrond: haagbeuk (groen) en amberboom (rood-geel)

gevonden wat ik zocht

Door de afboording van het tuinpad is er een nieuwe terreinafbakening gekomen voor de vaste planten rondom. Door de bijkomende ruimte -waarop ik gehoopt had- ontstond er plek voor zo'n 20 nieuwelingen. Ik had aan het scheuren kunnen gaan maar verkoos deze keer toch om op zoek te gaan naar nieuwe vaste planten, soorten met een oranje herfstgloed. Lang duurt zo'n zoektocht bij mij niet want hun intense kleuren kon ik al van ver in de massa onderscheiden. 

Mijn keuze viel op een wolfsmelk die ik ooit nog geprobeerd heb, een vlindervriendelijke geranium en een minder bekende wederik die goed verwildert. Ik trok van ze alle drie een foto om je de warme herfstkleuren te kunnen tonen. Ze werden zonet geplant en ze passen als gegoten in onze tuin. De wintertest komt er zo te voelen ook aan.

Euphorbia griffithii 'Fireglow'

Geranium sanguineum 'Max Frei'

Lysimachia clethroides

heerlijk tuinweer geeft actieve tuiniers

Heleen voor het konijnenhok

Onze drie konijnen doen het nog steeds goed. Ze zien er stralend gezond uit. Dat is mede dankzij de uitermate goede zorgen van de dochters, waarvan de jongste naar mijn inschatting de actiefste is. Vandaag heeft ze het hok en de buitenren weer een flinke beurt gegeven. Dat kwam als geroepen want de konijnenmest kon ik prima gebruiken bij de aanplant van een nieuwe ligusterhaag.

ligusterhaag aan de oosterzijde

Omdat de bodem uitgeleefd was, werd voor elke ligusterplant een flink gat gegraven waarin ik goede tuingrond kapte. De grotendeels wintergroene ligustrums kregen stuk voor stuk een volledige emmer water om een goede start te nemen. Rond de planten werd zelfgemaakt haksel -dat deed ik gisteren- gelegd tesamen met de konijnenmest. Voor de haag creëerde ik een gemengd struweel met in hoofdzaak Spaanse aken en kardinaalsmutsen. Alle drie doen het in onze tuin prima, de Acer campestre en de wilde kardinaalsmuts zaaien zich zelfs spontaan en veelvuldig uit. Zij zorgen respectievelijk voor schone gele en rode herfstkleuren.

afboording met boerenkasseien 

De voorbije weken heb ik voorts niet stilgezeten. Met een tweede vracht boerenkasseien heb ik één van de tuinpaden afgeboord. Het is de bedoeling dat er tussen de kasseien een laag haksel komt, toch een van de meest natuurvriendelijke paadjes die je kunt maken. De kasseien liggen gewoon in de tuingrond, zonder witte zand of cement. Kenners hebben het al in de gaten: ik heb bij het pad een portie "trompe l'oeil" toegepast. Het pad wordt naar achteren toe beetje bij beetje smaller en smaller waardoor de tuin veel dieper lijkt dan hij werkelijk is. 

In de rechter bovenhoek zie je de roodverkleurde Acer griseum die we -bijna dag op dag- 2 jaar in onze tuin hebben. Vooraan links zie je de lekkere en lichtkleverige Japanse wijnbes. In de V van de kasseien heb ik de nieuwe Fothergilla's geplant die ik van mijn neef cadeau gehad heb. Ik verwacht er veel van: ze hebben mooie geurende bloemen en ze behoren tot de mooiste herfstverkleurende struiken. 

blijf niet aan de kant staan

dan ben ik maar stom

Wie is er nu zo stom om de dikke stam van een Amerikaanse eik zo maar te laten rotten in zijn tuin? Ik en wel hierom:

plaats zat voor de elfjes

(je zou er ook een schoon meubel kunnen van laten timmeren maar

of het zo verfijnd gaat zijn als deze elfenbankjes?)

meteen goedgekeurd

Behalve 20 kg gemengd vogelzaad in bulk kocht ook onlangs ook een elegante en kleurrijke 'Fiësta Diner' om de vogels te helpen met het doorkomen van de winter. Dat ding is heel gemakkelijk op te hangen en met een bekertje is het zo gevuld. Binnen enkele minuten hadden de mezen al in de mot dat daar ook eten te rapen viel. Niet lang daarna was de boomklever ook van de partij (zie foto - niet zo scherp wegens duisternis en afstand en ISO 800). Mijn groep huismussen neemt ook haar deel van de 'buit'. Ook de staartmezen en de kuifmezen zijn in de tuin present. Om maar te zeggen dat ecologisch tuinieren met een goed gekozen beplanting u veel (vogel-) plezier bezorgt. 

boomklever in de "Fiësta Diner"

Tegen de middag nog een 2de foto gemaakt, als het al ietsje lichter was:

boomklevers zijn een plezier in de tuin

historische vondst

De Looise grond gaf opnieuw één van zijn geheimen prijs

Bij graafwerken in onze tuin werd deze historische vondst gedaan. Wellicht gaat het om een ijzeren mini-spade. Deze vondst is niet onbelangrijk want tot op heden was niet bekend dat de Romeinen ook in een zandbak speelden. In Tessenderlo zijn niet alleen een aantal ijzerzandsteenheuvels, de zogenaamde getuigenheuvels, maar ook verscheidene stuifzandduinen. Vermoedelijk was er vroeger in onze tuin zo'n gele-zand-duin, een ideale speelplek voor de Romeinen, zo blijkt.

(Ook interessant: lijkwade gevonden in Tessenderlo.)

planttijd

de eikenbladhortensia heeft een mooie herfstverkleuring

Zolang het niet vriest, is november een uitgelezen moment om bomen, hagen en struiken te planten. Dit is zeker het geval voor het plantgoed dat met blote wortel wordt aangeboden. Wie verlekkerd is op de allermooiste verkleuringen heeft in de kwekerij zijn uitgekozen exemplaren gereserveerd. Of er tenminste toch goed rondgekeken welke planten voor een krachtige herfstboost in de tuin kunnen zorgen. Gelukkig is de natuur zo lief om naast het saaie bruine blad ook voor oranje, gele, rode, paarse (en alle schakeringen daar tussenin) bladeren te zorgen. Keuze te over. Zo veel dat het moeilijk kiezen is.

de donzige fluweelboom verkleurt opvallend oranje

Op 2 Fothergilla's na, die nog in pot staan, werden mijn uitgesproken herfstplanten jaren geleden reeds in de grond gestoken. Dit plantseizoen heb ik uitsluitend appelbomen en 2 magnolia's aangeplant. Wat nu de beste of de schoonste herfstboom of -struik is, is niet te zeggen. Zelfs binnen dezelfde soort kan de verkleuring soms variëren (Parrotia en kornoeljes) en enkele vriesdagen kunnen de mooie gekleurde bladeren plotsklaps op de grond doen belanden (Ginkgo biloba en Fraxinus). Er zit niks anders op dan zelf goed rond te kijken. Kwekerijen, parken en tuinen... daar kan je best je keuze maken.

de Japanse notenboom wordt volledig geel

Toch wil ik enkel suggesties doen waarvan je geen spijt gaat hebben. Bij de bomen zijn er m.i. enkele uitschieters: de amberboom (Liquidambar), de Parrotia persica en de schaarser aangeboden Fraxinus angustifolia 'Raywood'. Wie van geel houdt, zal van de Ginkgo biloba of de inheemse lork (Larix) zeker blij worden. 

Bij de struiken of kleinere bomen gaat mijn voorkeur uit naar de bloemkornoeljes (Cornus florida), de oranje verkleurende fluweelboom (vermeerdert zich gemakkelijk met worteluitlopers), de toverhazelaars (Hamamelis intermedia) die je na de bladval nog eens extra vertroetelen met hun geurende lintbloemen, de uitmuntende krentenboompjes en de blauwbessen. Bij de Japanse esdoorns heb je ook prachtige exemplaren - de mijne wordt zo volledig knalrood- maar de precieze benaming van deze variëteit ben ik kwijtgeraakt. Ook de eikenbladhortensia en de kardinaalsmutsen verkleuren mooi.

de wilde wingerd kent zijn gelijke niet

Wie zijn volledige gevel in een warme herfstgloed wil tooien, moet zeker de wilde wingerd (Parthenocissus tricuspidata) een plaats geven. Naast de roodverkleurende bladeren komen er ook schone bessen in. Het grote voordeel van deze klimplant is dat hij volledig zijn plan trekt. Geen draden of klimrekken nodig. Zijn zuignapjes (precies kleine kikkerpootjes) klimmen werkelijk overal tegenop. Deze wingerd was niet voor niets ook de lievelingsplant van Hundertwasser.

palmhartengerecht

wie werkt, moet ook eten

Een bijzonder gerecht en slechts 10 minuten werk. Dat is altijd meegenomen. Ik maakte het onlangs voor mezelf klaar. Niet uit een kookboek of de Libelle maar eerder toevallig door al het bruikbaars dat nog in de schappen lag bij mekaar te zoeken. Puur uit intuïtie bekwam ik een lokerige spaghetti met Peruaanse palmharten. Echt lekker. Moest mijn naam Piet zijn, het recept zou nu gedrukt en al op de Boekenbeurs te koop zijn. Maar mijn naam is niet Piet, gelukkig.

Recept voor dit 10-minuten-gerecht:

- Kook een portie spaghetti (of andere deegwaren) gaar. Persoonlijk ga ik net iets verder dan al dente.

- Terwijl de pieten gaar koken (niet dé Piet), stoof je 3 teentjes look en een halve ajuin in olijfolie. Vervolgens doe je hier 2 grof gesneden tomaten bij en uiteindelijk ook de Peruaanse palmharten (verkrijgbaar in een glasbokaal bij de Wereldwinkels).

- Zet het vuur af en meng -net voor het opdienen- 1 of 2 schellen kaas met zongedroogde tomaten en komijn (ja, dat is allemaal te verkrijgen) door de saus zodat deze smeuïg wordt. Kruiden deed ik met zeezout (wereldwinkel), peper en paprikapoeder.

- Giet de spaghetti af en kap hem in een diepe teljoor. Schep de saus er bovenop. Moest het niet (alleen) voor jezelf zijn, kan je er nog verse (groene) kruiden bovenop doen voor de zjaar. 

Smakelijk. 

de ruige weegbree

is dit geen verrukkelijk wild plantje?

Ik sta er nog regelmatig versteld van hoe schoon eenvoudige wilde planten kunnen zijn. Neem nu de  weegbreefamilie. De grote en de smalle weegbree in bloei mogen best gezien worden. Dat vind ik niet alleen. Aan de straatkant hebben we een grote groep smalle weegbree. Hoe meer er gehakt wordt, hoe meer exemplaren opduiken. Dit jaar waren ze in het bloeiseizoen wel uitzonderlijk mooi, zo mooi zelfs dat  's morgens een grote kuil duidelijk maakte dat een nachtelijke bezoeker zichzelf een flinke plant had toegeëigend. Smalle weegbree dat gepikt wordt? Heb je van mijn leven. 

De hertshoornweegbree heb ik me ook ooit aangeschaft bij Ecoflora. Jammer genoeg was het teer ding het jaar daarop al verdwenen. Zonde van het geld. Maar de allermooiste weegbree die ik zag was de ruige weegbree (zie foto). De plantjes konden met gemak wedijveren met de vele soorten wilde bloemen rondom. Het sprankelend wit en violet van de meeldraden trok als een vuurwerkstokje onze aandacht. De lange aarstelen zorgen ervoor dat plantenliefhebbers ze niet ongezien kunnen voorbijlopen. 

Bij ons in de Kempen ben ik deze weegbree (Plantago media) nog niet tegengekomen. In de Maasstreek zouden ze wel te vinden zijn omdat ze daar de nodige kalkbodem hebben. Toch is de ruige weegbree een 'verdwijnende' soort en dat is jammer. Wij vonden onze schitterende exemplaren rond de ruïne van Le Château de l' Engelbourg in Thann (Vogezen). 

Zicht op Thann en haar 'La Collégiale Saint-Thiébaut'

noppes Lier

Op Allerheiligen doen we meestal een citytrip. Ik had Lier uitgekozen omdat ik daar, behalve gezeten in de trein naar Antwerpen, nog nooit geweest ben. Je hebt er de obligate Zimmertoren, de stadsvesten, de samenvloeiing van de Kleine en de Grote Nete, het belfort en het begijnhof - beiden op de Unesco-erfgoedlijst - maar ook het Fort van Lier. Al dat schoons had ik graag in alle rust bewonderd maar het weer besliste er anders over. We blijven voor een keer eens thuis. Slecht komt dat niet uit want mijn nek doet behoorlijk zeer van al dat kloppen en kruien.

de Hamamelis x intermedia 'Westerstede' 

opent hier dit jaar het toverhazelaarsseizoen

Vroeg in de morgen heb ik de parking (mijn laatste bouwwerf) schoon geveegd om te beletten dat er zich kladden cement zouden vasthechten aan de betonblokjes. Gisteren heb ik er de allerlaatste veranderingen aangebracht, hierbij gebruikmakend van de kleine granieten steentjes die ik gratis kon afhalen in Houthalen. Op de foto hieronder zie je het resultaat van mijn geknutsel met de bestaande betonblokjes, de grote boerenkasseien en de handzame granieten stenen. Ze werden doelbewust in een heuveltje gelegd net zoals twee kleinere vakken die niet op de foto staan. Bezoekers zullen er wel weer smalend over doen. "Het moet zo"... ja, ja dat zal wel!

Tijdens dit ochtendwerk zag ik dat één van de toverhazelaars, de gele Westerstede, haar eerste lintbloempje open rolde. Het ziet ernaar uit dat het een goed Hamamelisseizoen gaat worden. Er staan opvallend veel bloemknoppen klaar om hun kleurenpracht op ons los te laten. Voor wie het nog niet wist, de meeste toverhazelaars hebben eveneens een magnifieke herfstverkleuring met schakeringen van geel, oranje en rood. Niet alle toverhazelaars geuren, daarom koop je ze 't best in bloei en met de neus open. De meest intense reuksensatie ervaar ik bij de 'Arnold Promise'. Probeer maar eens uit.

3 verhardingen speels door mekaar gebruikt