oog in oog met een Le Corbusier

 de fotogenieke kapel Notre-Dame-du-Haut

Vanuit onze camping in Kruth, vlakbij de magistrale Route de Crêtes, was een trip naar het voormalig mijnstadje Ronchamp een haalbare kaart. In combinatie met de citadel en Le Lion van Belfort  zorgde de site van de kapel Notre-Dame-du-Haut (Le Corbusier) voor een perfect dagvullend vakantieprogramma.

de sobere binnenruimte 

De wel heel bijzondere kapel bovenop een 472 meter hoge heuvel heeft Ronchamp op de kaart gezet. Niet dat je er over de koppen kon lopen maar er was toch behoorlijk veel volk in en rond het bouwwerk van Le Corbusier. De site is momenteel ook uitgerust om veel bezoekers te ontvangen: er is een ruime parking, er zijn prima toiletten, een ontvangstruimte met winkeltje en een -nogal prijzige- kassa, bevrouwd door (vermoedelijk) één van de karmelietessen die er sinds 2010 een klooster hebben. 

Voor dit klooster tekende architect Renzo Piano. Deze monastère werd subtiel in de heuvel weggewerkt en wie van Le Corbusier houdt zal ook hier versteld staan van de elegante lijnen en vormen die met betonbouw gerealiseerd werden.

de kapel van Le Corbusier in Ronchamp

Behalve de indrukwekkende kapel bouwde Le Corbusier op de heuvel ook nog een conciërgewoning en een pelgrimsverblijf. Le Corbusier ontwierp de kapel zodanig dat er zowel binnen (nogal logisch) maar ook buiten, in openlucht, missen kunnen gevierd worden. Onder het ver uitstekende gebogen dak aan de oosterzijde werden een altaar en preekstoel geplaatst. De weide kan aan zo'n 12.000 gelovigen plaats bieden. 

De binnenruimte is erg sober. De pracht en praal die je in andere kerken en kathedralen tegenkomt, is hier volledig afwezig. Licht is er nauwelijks. Als de zon krachtig schijnt, valt er via de vele, her en der geplaatste, rechthoekige vensters wit en gekleurd licht in de kapel. Deze gekleurde vensters en de door Le Corbusier beschilderde inkomdeur breken de voor het overige slechts uit wit en grijs bestaande bouwwerk. Noch de muren, noch de vloer, noch het plafond zijn  recht.

de kleurrijke deur aan de binnenzijde

Le Corbusier stierf in 1965. Hij geloofde dat gewapend beton, samen met glas en staal, de bouwmaterialen van de toekomst waren. Ook platte daken met daktuinen, zoals toegepast in het aanpalende pelgrimsverblijf, behoorden tot de architecturale uitgangspunten van Le Corbusier. De kapel van Ronchamp wordt alom geprezen. Zelf genoot ik ook van dit betonnen pareltje. Ik stelde me voor dat ik de coufrage van het -grotendeels zwevend!- gebogen dak moest timmeren (in een vorige carrière deed ik zoiets graag) en nog steeds ben ik er niet uit hoe ik deze klus het beste zou aanpakken. 

Het pelgrimsverblijf voor de kapel

De tekening en het denkwerk mogen dan van Le Corbusier zijn, veel lof komt ook toe aan alle vakmensen die het gebouw neerzetten. De kapel werd in 1954 voltooid. De bouwwerken duurden zo'n 5 jaar. Deze uitstap naar Ronchamp was echt de moeite waard. Wie er nog niet is geweest, moet het zeker eens overwegen.