De purperen heide

de bezongen purperen heide van de stille Kempen

Tijdens onze wandeling door het Buitengoor in Mol van gisteren werd ik eraan herinnerd dat augustus dé maand bij uitstek is om door heidelandschappen te stappen. Het wonderbaarlijk plantje dat na plagwerken -zelfs na tientallen jaren afwezigheid- erin slaagt om terug op te duiken, staat momenteel op zijn mooist. 

klein maar fijn: de zonnedauw

Dat geldt ook voor de zonnedauw. Als de grond zuur, stikstofarm en nat genoeg is, wordt heide vaak vergezeld door dit vleesetend plantje. In het Buitengoor vind je ze met de tientallen. Eigenlijk is het een smeerlapje van een plant. Insecten zijn in de waan dat ze op het plantje wel een druppeltje dauw kunnen drinken maar blijven plakken aan het kleverige spul. Het blad krult zich vervolgens om het slachtoffer zodat het plantje er alle voedingstoffen kan uithalen.

de heide gaat over in een moerasbos

De zonnedauw is niet het enigste vleesetend plantje dat we in het Buitengoor aantroffen. In een vennetje krioelde het van de gele bloemen van het blaasjeskruid. Deze moerasplant is echt wel zeldzaam en daarom ook beschermd.  Ook het blaasjeskruid lust een hapje vlees, met name waterinsecten en kleine kreefachtigen die bij aanraking van de vangblaashaartjes door het vacuüm vangblaasje (onder water) worden verzwolgen. Voor mij was het de eerste maal dat ik blaasjeskruid in bloei zag.

de ideale plek voor libellen

Tijdens de Natuurpuntwandeling kom je nog heel wat interessante planten tegen. De gagel bijvoorbeeld, toch iets wat je niet overal ziet. Eerst dacht ik dat het een kleinblijvende wilg was maar ik herinnerde me een TV-reportage over het lekkere bier dat met gagel gebrouwen werd (de Gageleer) en toen was ik wel zeker. Op het uitgestippelde parcours vonden we ook veel kattenstaart, grote lisdodde, wolfspoot, tandzaad, watermunt en koninginnenkruid. Veenpluis en beenbreek komen ook voor maar zelf hebben we ze niet aangetroffen.

poel met blaasjeskruid

Waterjuffers en libellen hebben het in het Buitengoor ook naar hun zin. Regelmatig zag ik exemplaren voorbij fladderen die ik niet meteen kon determineren. Doordat de kleuren bij mannetjes en vrouwtjes nogal eens durven verschillen, vind ik het juist benoemen moeilijk, zelfs met de libellengids (KNNV) in de hand. Lijkt me specialistenwerk te zijn. 

dan toch een libel die eens wou gaan stilzitten.

Natuurpunt stelt dat het Buitengoor een uniek moeras- en heidegebied is. Het woordje 'uniek' wordt misschien wel iets te snel en te vaak in de mond genomen maar mooi en verrassend is het gebied vast en zeker. Door de aanhoudende droogte konden we de wandeling met onze gewone wandelschoenen voltooien, normaal gezien zouden "laarzen noodzakelijk zijn". De "aardgaswandeling" is 4,4 km lang en hiermee een perfect tussendoortje als je enkele uren tijd hebt. 

Wie meer kilometers wil afleggen, steekt de baan Balen-Postel over waar het grote wandel- en natuurgebied De Maat op je wacht. Wie weet kom je er wel een ijsvogel tegen.