door de Vallei van de Zwarte Beek

Ook vandaag trokken we de wandelschoenen aan. Vanuit het bezoekerscentrum De Watersnip in Koersel-Beringen stapten we de Aardgaswandeling, zo'n 6 km lang. De achterliggende bedoeling was om de slangenwortel -onze wilde en inheemse 'aronskelk'- in bloei terug te vinden. In het militaire domein, dat enkel tijdens de weekenden en feestdagen toegankelijk is, vonden we hem. Wel moesten we hiervoor het wandelpad verlaten.

Hieronder enkele foto's die ik zonet nam in het 'natte' gedeelte van de wandeling (vlakbij het bezoekerscentrum vind je droge naaldbossen met bosbessen, grassen en heide, de Aardgaswandeling voert je ook naar de nattere Zwarte Beek-vallei waar het mijns inziens interessanter is):

In het moerassige gedeelte nabij de Oude Beek en de Zwarte Beek werd een indrukwekkend plankenpad getimmerd.

Door de aanhoudende droogte waren de echte natte stukken vandaag beperkt. Het groene gras en de weerspiegeling van de lucht zorgen hier voor een kleurrijk beeld.

Aan de rechterzijde (niet in beeld) slingert de Zwarte Beek als een slang door het bos. Van rechttrekken is hier gelukkig nooit sprake geweest. Af en toe is er een stroomversnelling.

Achter het heuveltje duikt een groep berken op. Berken moeten zowat de meest geschilderde en gefotografeerde bomen zijn.

Ziehier, daarvoor was ik vertrokken: de slangenwortel in bloei. Op 2 plaatsen vonden hem terug: massaal in een feeërieke vijver even van het wandelpad weg, hier en daar naast het plankenpad vlakbij de Oude Beek. De Oude Beek loopt zowat parallel met de Zwarte Beek en werd gedeeltelijk gedempt om een hogere waterstand te verkrijgen.

Moeilijk op foto vast te leggen: een groot weiland vol schermbloemigen in tinten van wit, zacht-geel, roos en bruin (bij rijpe zaden). Indrukwekkend en iets van het mooiste van de wandeling.

Hoogst waarschijnlijk is de wandeling nog interessanter als het flink geregend heeft. Heel wat poelen stonden droog en soms waren de plankenpaden overbodige luxe omdat de ondergrond sterk uitgedroogd was. Hoe het kwam, weet ik niet maar tijdens onze korte wandeling hebben we geen levend beest opgemerkt: noch een libel, noch een vogel, noch een dagvlinder... . De watersnippen of ijsvogels zullen dus voor een andere keer zijn.

Ik vermeld nog dat het bezoekerscentrum zeker de moeite waard is om er binnen te wippen. Er is behalve de permanente tentoonstelling ook een ruim aanbod van natuurboeken (korting met je Natuurpuntlidkaart) en  -jawel- ook de Gageleer (waarover ik in vorig artikel sprak) wordt er verkocht, in een doosje van 6 of in luxe-editie met glas en al. Wie kinderen heeft, kan vooraf of achteraf terecht in de gratis speeltuin van 't Fonteintje. Echte sportievelingen beklimmen er ook de uitkijktoren.