75 hiphiphoera

Mijn vader Emiel (Mil) tussen het hoge gras tijdens onze

natuurwandeling in Herselt - Westmeerbeek.

Na als mijn moeder op 11 mei jl. is vandaag ook mijn vader 75 jaar geworden. Vandaag doet hij tevens zijn allerlaatste vrijwilligerspost in de wereldwinkel van Tessenderlo en dit na zoveeeeelen jaren. Behalve kaartspelen en sjotten met de kleinkinderen wandelt mijn vader ook nog heel veel. Meestal gebeurt dit met zijn broer Benoit en kozijn Rik maar af en toe stappen wij ook mee. Zijn voorkeur gaat uit naar stevige natuurwandelingen en met de jaren is ook zijn kennis van vogels en planten flink aangegroeid. Veel kan ik hem al niet meer bijleren (smiley). In zijn eigen bostuin bouwt hij aan een rijke verzameling varens. De appel valt niet ver van de boom, zoals ze zeggen. Ik heb fijne ouders en hoop dat ze nog lang tussen ons kunnen vertoeven.

vier open tuinen

Omdat er voor morgen heel slecht weer voorspeld wordt, bezochten we deze namiddag een 4-tal open tuinen van de Landelijke Gilden. We bleven bij ons in de buurt en kozen voor de regio Mol-Ham-Beringen, alles netjes binnen een straal van 20 kilometer.

Ecologisch zijn de meeste tuinen niet maar er hangt wel heel veel tuinliefde in de lucht. Met 3 tuineigenaars sloegen we een interessante plantenbabbel, bij tuin 3 werd er een lekkere kop koffie opgegoten en bij tuin 4 kregen we een daglelie mee als aandenken aan ons bezoek.

Voila, hier zijn 4 kleurenfoto's die de sfeer in de bezochte tuinen goed weergeven:

Open tuin, Kruisven Mol

Open tuin, Mol-Rauw

Open Tuin, Ham

Open Tuin, Stal-Beringen

Bij onze derde tuin (Mol-Achterbos) stonden we voor een gesloten poortje, slecht gelezen van mij natuurlijk want deze tuin is pas op zondag open. Grommel, grommel. Op de website van de Landelijke Gilden vind je alle tuinen die opengesteld zijn. Wij vonden het aan de kalme kant vandaag, nergens meer dan 10 bezoekers geteld. De tuineigenaars verdienen beter. Hun tuinen liggen er in topvorm bij dus....

(Er wordt een kleine toegangsprijs gevraagd. Leden van de Landelijke Gilden betalen steeds de helft van de vraagprijs. Bij ons ging het achtereenvolgens over 2,5 euro, 1euro, 1 euro en 1,5 euro.)

miss schorpioenvlieg 2012

schorpioenvlieg op Zeeuws knoopje

(op de foto klikken als je deze schoonheid in detail wil aanschouwen)

Het mannetje, met zijn 'angel' gelijk een schorpioen, plaatste ik al eerder op mijn blog. Zijn ze beiden geen schoon schepsels?

bloem tussen gruwel

Birkenau Polen, 2011

Vorig jaar bezochten we in Polen een aantal concentratiekampen van Nazi-Duitsland. Auschwitz en Auschwitz II (Birkenau), niet heel ver weg van Krakow, zijn onmiskenbaar de meest beklijvende plaatsen waar ik ooit vertoefde. Tussen zoveel gruwel kan je alleen maar heel stil worden.

goed geprobeerd maar niet goed genoeg

bont zandoogje op schors van grove den 

Dit bont zandoogje dacht mij te kunnen verschalken. Net op het moment dat ik hem scherp in het vizier had, vloog hij op van een groen forsythiablad. 't Was een prima contrast, ideaal voor een mooie foto. Hij fladderde wat zenuwachtig rond en kwam plots op het idee om zich tegen de oranje-bruine schors van een grove den te hangen. Niet toevallig zowat de tinten van zijn eigen 'velleke'.

"Hier gaat die gek me nooit vinden, zo goed ben ik nog nooit gecamoufleerd geweest", moet hij gedacht hebben. Goed geprobeerd vlindertje maar niet goed genoeg. Gelukkig heeft die gek alleen maar goede bedoelingen. 

(De rode blaadjes zijn de jonge klimmende scheuten van een wilde wingerd. Of er ook andere vlinders waren? Neen.)

boerenjasmijn

Fragment uit een van onze boerenjasmijnen

Al een maand lang vrolijken diverse boerenjasmijnen onze tuin op. Hun aangename geur hangt als een zoete sluier over de kronkelpaadjes. Het maakt een wandeling door de tuin nog des te interessanter. De geur van de bloeiende kamperfoelie mag er ook zijn maar tegen de intensiteit en reikwijdte van de boerenjasmijn is ze niet opgewassen. En wat een bloemenzee toch elk jaar? Net zoals de bloemkornoeljes (Cornus florida en C. kousa) zijn ook onze boerenjasmijnen een fantastisch en gemakkelijk alternatief voor het niet willen aanslaan van Clematis montana in onze tuin. 'Fantastisch' omdat je er de geur en nectarzoekende insecten extra bijkrijgt, 'gemakkelijk' omdat ik nooit iets uitricht bij deze struiken. In onze wilde tuin mogen ze hun gang gaan, een snoeibeurt beperkt zich tot die takken die het wandelen hinderen. 

Van deze mooie welriekende struik zijn er diverse cultivars. Ik moet er een aantal daarvan ooit hebben aangeschaft maar héél precies weet ik het niet meer. De 'Belle étoile' met zijn paars hartje die herken ik gemakkelijk, de Philadelphus 'Virginal' heb ik aan mijn vader gegeven omdat de bloemen gevuld zijn (en daar ben ik niet zo een fan van) en die bloeit daar dit jaar ook schoon, de overige struiken zijn met zekerheid de gewone P. coronarius en -vermoedelijk- een overhangende P. 'Avalanche'. Op de 'Belle étoile na bloeien ze allemaal even rijkelijk. 

De Philadelphus 'Belle étoile' met zijn purperen hartje

Mijn ondervinding is dat ze het prima naar hun zin hebben in de halfschaduw. Al mijn boerenjasmijnen staan aan de noorderzijde van struwelen en bosjes met voldoende licht maar met weinig rechtstreekse zonnestralen. Ziektes of insectenplagen heb ik nooit gehad. Of hoe een doodgewone, alledaagse sierstruik moeiteloos de show steelt.

de zon op muggenbeet

Feel the heat... 

(bij gebrek aan de echte zon stond een Griekse alant model)

zovele jaren later

In 2007, op 4 januari om precies te zijn, stak ik mijn eerste spadesteek in een stuk gazon voor wat later onze zwemvijver zou worden. Op 20 mei van dat jaar was hij klaar en deelde ik het resultaat met jullie op deze blog. Dit was het resultaat van maandenlange handenarbeid:

Een stevige borduur, veilige omheining en jonge aanplanting

Vandaag, iets meer dan 5 jaar later, zijn de planten flink uit de kluiten gewassen en is de aanblik heerlijk wild en natuurlijk. De beste planten hebben het overleefd, sommigen verdwenen en werden vervangen en de inham wordt intussen bewoond door een jongvolwassen tulpenboom.

Af en toe wordt er in gezwommen maar elke dag wordt er van genoten.

(op de foto klikken voor een groter beeld)

Al heel wat vrienden en kennissen zijn komen kijken naar deze waterpartij. Zij wilden er zeker van zijn dat het helofyten-filtersysteem wel degelijk werkt. Wees gerust, het water is nog steeds kraakhelder. Kikkers en padden hebben deze vijver uitgekozen als paarplaats. Vogels komen er zich verfrissen en libellen droppen er hun eitjes. Onze goudwindes groeien zienderogen en dit zonder bijvoeren. Zij leven van wat ze in en op het water kunnen vangen. Bij warm weer durf ik er al eens een duikje in wagen. Vlinders en juffers houden me in het zonnetje graag gezelschap.

Kortom: voor mens, dieren en planten is zo'n ecologische vijver een enorme aanwinst. Een aantal mensen die bij ons op bezoek kwamen, hebben ondertussen ook een zwemvijver aangelegd. Ze stuurden hun foto's, bloggen of facebooken erover. Fantastisch vind ik dat. Ongetwijfeld levert dat zovele extra verhalen op en nieuwe natuurontdekkingen. Veel plezier ermee! De natuur is je dankbaar.

groen in de stad

Verkiezingen zijn in aantocht. Lelijke smoelen worden met behangpap tegen gevels en borden geklad. Voor mijn part mogen ze de populisten onder hen er met keepernagels bovenop hameren en ze er een streng wintertje laten hangen. Wat mij interesseert, zijn concrete levenskwaliteit-verbeterende ideeën. Met goedkope slogans of gekunstelde poses van leiderschap kan niemand mijn stem voor zich winnen. Ik weet ondertussen wat ik veranderd wil zien, met welke mensen en partijen dit het best kan lukken en wie deze thema's op een betrouwbare manier op de agenda plaatst. Ook zonder campagne. Wie hier met geld gooit, zal achteraf ook vooral aan zichzelf denken.

Eén van de thema's die me bij gemeenteraadsverkiezingen nauw aan het hart ligt, is de inrichting van je dorp of stad. Enkele mogelijke vragen: Hoeveel ruimte krijgt het gemotoriseerd verkeer, waar situeren we de bedrijventerreinen en welke bedrijven willen we aantrekken, hoeveel publieke ruimte beogen we, willen we een betonnen stad of eentje vol bomen en struiken, laten onze bouwvoorschriften creativiteit en kleuren toe of wordt dit net in de kiem gesmoord, welke investeringen en initiatieven ondersteunen we en welke remmen we af, laten we de ambtenarij beslissen of is er reële inspraak van geëngageerde, niet egoïstische burgers, ...?

Een prachtvoorbeeld van hoe het ook kan, 

Hundertwasserarchitectuur in Bad Soden am Taunus in Duitsland.

Al een aantal jaren ga ik tijdens onze vakanties bewust op zoek naar gebouwen en steden die inspirerend werken. Die tonen hoe het ook kan. Niet zelden verneem ik dat bij de beginfase van de (omvormings-) werken negatieve kritiek en hoongelach met bakken uit de lucht vielen maar dat bij het eindresultaat toch bewondering de overhand haalt. 

Zeg nu zelf, wie kan nu het Hunderwasserhaus in Wenen niet geslaagd vinden? Deze groene oase in de Oostenrijkse hoofdstad is een belevenis die je niet meer loslaat. Dichter bij huis, in Bad Soden am Taunus, vonden we een nog mooiere realisatie, naar onze mening het allermooiste gebouw van Hundertwasser (zie foto). Het moet toch zalig zijn voor de mensen die daar kunnen wonen? Zelfs voor de buren moet het prettig zijn. Deze nieuwbouw toont aan dat kunstenaars en ecologisten de architectuur zeer zinvol kunnen bevruchten. 

een geslaagde omvorming van een treinstation met

groene daken, kleurrijke zuilen en speelse betegeling.

(Uelzen, Hundertwasserarchitectuur)

Maar ook bestaande gebouwen kunnen een groene face-lift krijgen. In Uelzen vonden we het beroemde treinstation van Hundertwasser. De mooie gele facadesteen liet hij onaangeroerd maar door toevoeging van groendaken, kleurrijke mozaïeken rondom de steunpilaren, vele tinten verf op de ramen, een lichtkoepel in het dak en speelse betegeling van de perrons creëerde hij 'het mooiste treinstation van Duitsland'. Hundertwasser is een man -hij noemde zichzelf ook wel eens architectuurdokter- waar onze politici veel van kunnen opsteken. Zou een Dewever daar enige notie van hebben? Of een Annemans, zou die het verschil kennen tussen een eik en een lantaarnpaal?

Meer groen in de stad is een kwestie van willen en van durven. Parken en natuurgebieden zijn bijzonder interessant maar mogen geen alibi zijn om van onze huizen, kantoorgebouwen, pleinen en industrieterreinen ziekmakende, steriele en lelijke gedrochten te maken. Als er op het marktplein meer parkeerplaatsen zijn dan banken en bomen, dan is er werk aan de winkel. Ik zou het bijna zo durven te stellen: de graad van beschaving kan je afmeten aan het aantal vierkante meters gras, bloemen en struiken rondom de kerkentoren. 

Bij de meeste partijen moet je met zo'n gedachtegang niet aankloppen. Zij hebben andere prioriteiten, zoals mensen tegen mekaar opzetten, mosselfeesten bijwonen, meer van hetzelfde als verandering presenteren of het inrichten van nieuwe, ondoordachte bedrijventerreinen. Maar zonder hen kan het ook.  Als wij, onze vrienden, onze buren, onze familie en onze collega's zelf tonen hoe het ook kan, zijn  we al een eind opgeschoten. Wat niet weg neemt dat je op 14 oktober best op de 'goei' stemt. 

eigen boezem

mijn gedacht op Twitter

doe ik het of doe ik het niet?

(op de foto klikken voor een groter formaat)

Hoe zou zo'n beestje weten of dit bos van 'tentakels' veilig is of niet?

Zou het kleven of zou het niet kleven?

puur natuur

Het Goor-Asbroek, een prachtig natuurgebied 

Met mijn vader als gids wandelden we gisteren een 12 km door het ronduit prachtige natuurgebied Goor-Asbroek tussen Herselt en Westmeerbeek. Deze wandeling bevindt zich in de westelijke uithoek van het uitgestrekte 'de Merodegebied'. We startten langs de linkeroever van de Grote Nete (knooppunt 372) in de buurt van 't Looze Vissertje en werden vrijwel meteen getrakteerd op puur natuur van heel hoog niveau. 

Enkele foto's die illustreren wat ik bedoel:

wandelen tussen het hoge gras langs de Grote Nete

een dikkopje op knoopkruid

goed opgemerkt: een beekjuffer in blauw-metallic

wie zegt daar dat zevenblad onkruid is?

Voor onze voeten vloog een familie patrijzen op, we telden één hen en maar liefst tien erg jonge nakomelingen. In de Grote Nete was een wilde eend met haar 12 kuikentjes op verkenning. Tussen de oeverbegroeiing merkte Kristien een beekjuffer op, de allermooiste juffer naar mijn mening. Vooral in de vlucht is de blauwe-metallic vlek in de vleugels een spektakel. Als je er blijft naar kijken, raak je er bijna door gehypnotiseerd, zo raar is dat.Tussen de talrijke grassoorten groeien valeriaan, morgenster, heel wat groepen knoopkruid en de zeldzame kale jonker. Wat een ervaring!

Na een tweetal kilometer langs de Grote Nete gewandeld te hebben, leidde de wandeling ons richting het moerassige gebied Asbroek, aan de overkant van de drukke weg Herselt-Westmeerbeek. Een aantal stukken zijn hier heel avontuurlijk: over erg smalle paadjes in het bos, over knuppelbruggetjes, onder en over omgevallen bomen kruipen en ploeteren door de modder. Zo heb ik het graag.

manshoge koningsvarens langs het wandelpad

mijn vader gidste ons door het gebied

reuze zwavelzwam op dode wilg

In dit natuurgebied bevinden zich heel wat beken, vijvers en buitenverblijven. Een aantal eigenaars creëerden er een Monet-achtige sfeer (waterlelies!), anderen bezorgden me koppijn. De mooiste stukken waren toch die waar de mens en zijn gekende koterijcultuur veraf waren. Ronduit indrukwekkend zijn de vele koningsvarens die tientallen jaren oud moeten zijn. Ik heb nooit zo'n mooie exemplaren in het wild gezien. Maar er is veel meer te zien dan dat: heksenkruid, hengel, walstro, kussentjesmos, dalkruid, dubbelloof, gele kamperfoelie, zwammen, .... en dit terwijl je de kikkers hoort kwaken, opgeschrikt wordt door een plots opvliegende eend en minutenlang vergezeld wordt door een buizerd die zich gewillig door de wind laat meevoeren.

De vleesetende zonnedauw en klokjesgentiaan, waar de beheerders fier op zijn, kwamen we jammer genoeg nergens tegen. Dat geldt ook voor de nachtegaal, wat in feite de oorspronkelijke reden was waarom we naar dit natuurgebied afzakten. Bij een vorige wandeling hoorden mijn vader en zijn gezelschap dit vogeltje nochtans een aantal keren zijn muzikale kwaliteiten ten berde brengen. Maar niet getreurd, het was een prachtige natuurervaring, één van de mooisten uit mijn leven. Vooral de schoonheid van grote groepen grassen in bloei heeft me verbaasd. Voor natuurliefhebbers en fotografen is deze wandeling een lekker kluifje om af te knabbelen.

Om onze niet geringe inspanning mooi af te sluiten -we stapten toch zo'n 4 volle uren- dronken we er eentje in 't Looze Vissertje. Die van ons en mijn vader aten er ook nog een reuze boerenpannenkoek. Niet doorvertellen maar daar terug van de stoel komen, ging niet van een leien dakje. Mijn beenspieren waren zwaar op de proef gesteld. Mijn vader daarentegen voelde zich -naar eigen zeggen- nog fit......

distels in de tuin

Cirsium rivulare Atropurpureum

Jaren aan een stuk had ik het geluk om in onze tuin van die échte, wilde speerdistels (Cirsium vulgare) te zien verschijnen. De stekels prikten wel onaangenaam maar de paarse bloem maakte dit ongemakje meer dan goed. Ook de hommels en de bijen waren wel gesteld op deze distel. Ondertussen duikt hij nergens meer op wat wel een beetje jammer is.

De 'distels' die thans nog onze tuin opfleuren zijn speciaal voor de siertuin gekweekte soorten. Zo zijn de gekende kruisdistel (Eryngium planum) en de bij ons beter gedijende kogeldistel (Echinops ritro) van de partij. Ik denk dat de meeste liefhebbers van vaste planten hen wel een plekje gunnen. Het zijn beiden prachtige, blauwbloeiende soorten. 

de mariadistel

Na ons bezoek aan de plantendag in Bokrijk kunnen we op dit moment ook genieten van de vederdistel (Cirsium rivulare) en de ronduit prachtige mariadistel.  Deze cirsium is in theorie een vaste plant terwijl de mariadistel (Silybum marianum) een tweejarige plant is. Zoals je op de bovenstaande foto's kan zien bloeit de vederdistel, een wat beschaafdere versie van onze wilde distels, met een bijzondere rode kleur. 

Aan de mariadistels is alles schoon: van de witgevlekte bladeren tot en met de mini-artisjokjes. Het gevlekte loof wordt gegeten als een soort spinazie, de stengels als asperges en de bloembodem als, ik zei het al, artisjokken. Een veelzijdige plant dus maar gevoelig voor winterrot en erg geliefd door de slakken. Met hier en daar nog een statige kaardenbol erbij, vormen deze distels een hartveroverende bende.

het Zeeuws knoopje

Zou het door de vele regen zijn dat mijn Zeeuwse knoopjes het dit seizoen bijzonder naar hun zin hebben? Meestal kwijnen ze een beetje weg omdat onze grond nu eenmaal van het drogere, zanderige type is maar op dit moment staan ze in topvorm en bloeien ze schoner dan ooit. De gewone Astrantia major weet zich aan de vijverrand goed te weren, de pas aangeplante roodbloemende A. m. Rubra heeft een opvallend goede start genomen en de "Shaggy" -een tombolaprijs tijdens een voordracht van de Vaste Plantenvereniging- gaat volledig uit de bol, wel een meter hoog.

Zeeuwse knoopjes hebben naar mijn mening één van de allermooiste bloeiwijzen. Ze zijn zo verfijnd afgewerkt dat ze bij de beste kunstsmeden model stonden voor de vervaardiging van medaillons en broches. Een schitterende plant, zeker ook voor de wildere, natuurrijke tuinen. Een combinatie met Thalictrum (delavayi of aquilegifolium) en/of Veronicastrum is adembenemend.

D-Day

6 juni is niet zo maar een dag.

you sucking beast!

genadeloze roofvlieg

Schoon is iets anders maar de natuur is wat ze is. Eenmaal de roofvlieg zijn prooi in zijn greep heeft, is er geen ontkomen meer aan. Met zijn zuigsnuit spuit hij verlammende en verterende sappen in het lichaam waarna de vloeibaar geworden inboedel naar binnen gezogen wordt. Niet meteen een gerechtje dat zal opgediend worden in een vegetarisch restaurant al zie ik dien typ van Oud Sluis het nog durven opdienen als een 'geil sausje'. Een groen druppeltje, voor 10 euro...

Orchidee 'Wrong Leg'

de Phaelaenopsis "Wrong Leg" is een echt buitenbeentje

Met de vlinderorchidee "Wrong Leg" verover je ieders hart. Hij bloeit telkens met 2 bloemen tegelijk, die bovendien nog eens subtiel van mekaar verschillen: andere rondingen, verschillend in grootte en de één roomgelig en de ander kraakwit. Bij mijn weten is het de enigste plant -de zijden en plastieken schoonheden niet meegerekend- die op hetzelfde moment met 2 totaal verschillende bloemen bloeit. Bij clematissen kan wel het aantal bloemblaadjes afwijken en soms is ook de tweede bloei anders dan de eerste bloei. 

Eveneens bij mij mijn weten ben ik -voorlopig- de enige bezitter van deze vlinderorchidee. Dat behoeft enige uitleg:

Deze orchidee is niet echt. De bloemen heb ik geplukt van twee bloeiende bloemkornoeljes (Cornus kousa) in mijn tuin en ik heb ze met hun steeltje bij de orchidee geplaatst. Net echt, een prima compositie om mensen op "het verkeerde been" te zetten. (Af en toe eens een onnozele invalshoek bij een blogstukje moet kunnen.)

de Cornus kousa draagt een waar bloementapijt

Ik schreef het al eerder, clematissen doen het niet bijster goed in onze tuin. Maar met bloemkornoeljes wordt de afwezigheid van hun bloemen ruimschoots gecompenseerd. Momenteel staan de Cornus kousa (Japanse kornoelje) en enkele variëteiten ervan volop in bloei (zie foto hierboven). Eerder schitterden ook al de Cornus florida. Ik geraak er maar niet op uitgekeken, zo schoon zijn de bloemen en ... de warme herfstkleuren mogen ook gezien worden.

de variëteit 'China Girl'

Het echte bloempje is -al we héél juist willen zijn- in feite het kleine ronde bobbeltje in het midden van de vier witte schutbladen. Dit onopvallend bloempje groeit uit tot een framboos/litchi-achtig vruchtje dat eetbaar is. Neem echter van me aan dat je beter een echte framboos of braambes kunt eten want 'lekker ' is de bes niet echt. Laat ze hangen voor de vogels.

De Cornus kousa is een heel gemakkelijke plant. Snoeien moet niet en op onze licht verbeterde Kempische zandgrond doet hij het prima. In het wild staan ze aan de rand van het bos. Halfschaduw is dus ideaal. Er zijn heel veel variëteiten beschikbaar -bij Esveld 91stuks- maar mijn 'collectie' is heel bescheiden: naast de botanische Cornus kousa heb ik ook een bloeiende Cornus kousa 'Chinensis', een C. k. 'China Girl' en een nog jonge struik C.k. 'Milky Way'.

In de toekomst zou ik graag mijn mini-verzameling lichtjes uitbreiden. De roze 'Dwarf Pink' en 'Satomi' staan op het verlanglijstje. Het prijskaartje is vergelijkbaar met dat van de toverhazelaars, hoe bijzonder hoe duurder. Maar ze zijn hun geld meer dan waar. 

snoepjes

11 stuks geribbelde en wat plakkerige "drop"

Naaktslakken zijn gek van stinkertjes (Tagetes). Alhoewel onze oranje en oranje-gevlekte stinkertjes in een hoge, vrij gladde schaal staan, blijken ze sinds een vijftal dagen toch ontdekt te zijn door een groep rode en bruine slakken.  Veel schiet er vandaag niet van over, zowel de bloemen als de blaadjes zijn  grotendeels weg gevreten, tevens zijn ze beklad door een wit kleverig slijm.

De vraat gebeurt gegarandeerd 's nachts of tijdens regenweer want de naaktslakken hebben bang van zonlicht. Tijdens de dag kruipen ze weg in een holletje, onder bladeren of stenen. In dit geval hadden ze wel echt weinig moeite gedaan om zich te verstoppen. Ze zaten gewoon onder de stenen schaal. Kwestie van niet teveel afstand te moeten afleggen zeker, de luieriken! 

De vangst was dan ook poepsimpel. Voor de foto heb ik ze op een smakelijk hoopje gegooid, vandaar dat ze daar stuk voor stuk ineen gekrompen liggen. Want vergis je niet, op jacht of onaangeroerd zijn ze zeker drie tot viermaal zo groot. Er zijn heel wat beesten, zelfs andere slakken, die dit slijmerig boeltje best lekker vinden. Zelf beperk ik me tot een gedwongen repatriëring, richting bos of weide. En dan hebben ze niet te klagen vind ik.