het Nationaal Park in Niel bij As

Omdat de mensen van Dieren in Nesten vonden dat we flink gewerkt hadden bij de aanleg van onze amfibiepoel, hadden ze ons beloond met een weekendje in Hotel Mardaga te As bij Genk. Twee nachten met ontbijt inclusief een gastronomisch diner en dat voor 4 personen. We betaalden de uitbater een klomp goud extra zodat we met ons 6 konden slapen en eten. Je kan de kinderen hun spijs en drank niet altijd in de vuilbakken laten zoeken. Het voorbije zonnige weekend streken we neer in dat hotel aan het beschermd stationnetje van As en verkenden er het Nationaal Park Hoge Kempen.

Het weer kon niet beter zijn

Het station van As is één van de 5 lokale toegangspoorten van het Nationaal Park Hoge Kempen. Iets meer dan een jaar geleden was het ook de eerste overnachtingsplek van mijn schoonbroer die op wereldreis per fiets vertrok. Het station dateert van 1878 en is daarmee het oudste stationsgebouw van Limburg. De treinen die er nog rijden vervoeren geen steenkool meer -die tijd is in Limburg volledig voorbij- maar toeristen die graag een ritje maken kunnen er nog terecht.

we beklommen de replica van een boortoren (de kinderen toch)

In het begin van de wandeling kwamen we meteen bij de klimtoren van waaruit je een mooi uitzicht hebt over de streek. De toren is aan de buitenkant geconcipieerd naar een authentieke boortoren van Dumont. Aan de binnenkant geen houten treden maar een veilige stalen constructie. Ik stuurde de rest van de kroost bovenwaarts zodat ik enkele foto's kon nemen. Zo spaarde ik ook wat energie want de wandeling die we aanvatten was de langste die op de kaart stond uitgetekend, toch zo'n 12 km lang. 

we passeerden een mooie dreef

Via de zogenaamde 'geologische wand' stapten we richting de Bosbeek en de Oude Molen. Ongetwijfeld het mooiste stuk van de wandeling en ook het rustigste... want als er één ding tegenviel dan was dit toch het voortdurende straatlawaai waarmee je nolens volens geconfronteerd wordt. Een natuurwandeling moet voor mij ook stilte bevatten. Helaas is de regio erg druk bereden, dat merkten we ook als we de slaap probeerden te vatten in het hotel.  

Die Bosbeek is zo'n 22 km lang. Op dit korte traject heeft deze beek wel een verval van meer dan 50 meter. Dit gaf aanleiding tot de bouw van tientallen watermolens. De pas gerenoveerde molen waar we op uitkeken was privé-eigendom, dus zat er niets anders op dan verder wandelen. Jammer. De bosbeekvallei is gelukkig wel toegankelijk en dankzij Natuurpunt wordt hier gewerkt aan een waardevol natuurgebied van zo'n 65 ha.

het Ruwmortelven

Omdat we ergens een pijltje gemist hadden of omdat er eentje ontbrak -wat gezien mijn padvinderskwaliteiten meer voor de hand ligt- wandelden we 'verkeerd' en passeerden we de Kasterhoeve en een imitatie van de grot van Lourdes. Van hieruit gidste ik onszelf met de stafkaart langs een mooie dreef (Heulke) naar het Ruwmortelven. Volgens de folder is dit ven een uitverkoren plek voor planten van de natte heide zoals veenpluis, zonnedauw en dopheide. Tevens zouden er zeldzame en bedreigde soorten hun thuis hebben met name de heikikker, de vinpootsalamander en de venwitsnuitlibel. Ik hoop dat het allemaal klopt want, zoals dat ook bij andere vennen vaak het geval is, ontwaar ik er geen enkele levensvorm. Geen kikker, geen libel, zelfs geen vlinder of vogel. Een wild eendje zou al mooi geweest zijn maar zelfs dat was me niet gegund.

aan de rand van een maïsveld ontdekten we een mooie libel

(determinatie laat ik wijselijk over aan kenners)

Toen we aan het laatste deel van onze wandeling begonnen, ontdekten we aan de rand van een maïsveld wel een prachtige libel. Ik zou je graag vertellen welke soort het was (zie foto) maar zelfs met een libellengids bij de hand vind ik nergens een foto of een beschrijving die klopt. Wie het weet, mag het zeggen. Ik waag me er niet aan.

Het laatste stukje stapten we door een gemengd bos waar opmerkelijk veel paddenstoelen groeiden. Vliegenzwammen, eekhoorntjesbrood, inktzwammen, stuifzwammen, zwavelkopjes,... ze waren allemaal van de partij. Het lijkt me een succesvol jaar te zijn. Ten behoeve van een hoogspanningsleiding was een deel van het bos open gekapt. De heide bloeide er nog en ook de bosbessen waren best lekker. Maar ook hier weer veel verkeerslawaai. De libel die ik meende te horen, en waarvoor ik absolute stilte van mijn kinderen vroeg, bleek bij nader toezien het gesidder van de hoogspanningsleiding te zijn. Ook dat viel wat tegen.

bloeiende heide onder de hoogspanningskabels

Redelijk afgemat ploften we ons bij aankomst neer op het beschaduwd terras van het station van As. We dronken er een frisdrank en besloten om de namiddag te vervolledigen met een bezoek aan Oud-Rekem. Het "mooiste dorp van Vlaanderen" ligt op amper 15 km rijden. Dus hop, richting Zuid-Willemsvaart... .