wandelen in de Groene Rand

De dag voor mijn verjaardag was het alweer heerlijk weer om een wandeling te doen. Omdat de twee oudsten in Groot-Bijgaarden aan de tafeltennistafel stonden, koos ik voor een natuurwandeling in Dilbeek. De Wolfsputtenwandeling van 8 km leek me wel wat. De Groene Rand rond Brussel heeft heel wat natuurschoon in petto en geef toe, er bestaan niet veel sterkere stimulansen om je lui gat op te heffen dan een sportieve namiddag te kunnen afsluiten met een Timmermanskriek van 't vat.

 een goddelijk drankje: de kriek Timmermans uit Itterbeek

De Wolfsputtenwandeling start aan het cultuurcentrum De Westrand van Dilbeek. Al meteen daal je af in de voormalige kalksteengroeve. Het is hier dat de Dilbeekse witsteen werd ontgonnen. Deze zgn. Lediaanse kalksteen was erg geschikt voor ingewikkeld steenhouwwerk en fijnen beelden. Behalve een aantal kerken uit de directe omgeving werd de steen ook verwerkt in het Brusselse en Leuvense stadhuis, de kathedraal van Brussel en de St.-Baafskathedraal van Gent. De stenen werden door steenkappers en beeldhouwers terplekke bewerkt waarna ze over de Zenne naar hun bestemming werden vervoerd.

 wandelen in de voormalige steengroeve

De wandeling leidt je lang een grote variatie aan biotopen. Je stapt door bossen, ruigten, graslanden opgefleurd met knotwilgen, een voormalige stortplaats (Kluizenbos) en akkers. Hier en daar heb je weidse zichten over de Brusselse rand. Het kalkrijke water in het zuiden van het gebied zorgt voor een heel specifieke flora in de beekvallei. We zagen heel wat smeerwortel, Gelderse roos, een grote groep moesdistel en reuzenpaardenstaart. Bosrank, meidoorn en sleedoorn vormen er vogelvriendelijke struwelen. Op de natuurinventaris van de Wolfsputten prijken ook 16 zoogdieren, 76 vogelsoorten en 37 slakken. Wij zagen een buizerd en hoorden her en der halsbandparkieten.

 De Westrand doet erg Oost-Duits aan

 De bosrank voelt zich in de kalkrijke grond in zijn nopjes

 de herfstkleuren waren ook van de partij

Bij de aankomst van de wandeling besloten we om in het cultuurcentrum De Westrand een drankje gaan te nuttigen. Al moet gezegd dat de gevelbrede, Oost-Duits aandoende slogan "Dilbeek, waar Vlamingen THUIS zijn ..." niet meteen erg gastvrij overkomt. Bijzonder vreemd ook omdat het centrum zich officieel presenteert als 'ontmoetingscentrum'. Los daarvan biedt de Westrand een mooie en gevarieerde kaart. Mijn keuze was snel gemaakt: een Kriek Timmermans van 't vat. Een bijzonder lekker fruitig biertje maar met toch nog duidelijk het zurige van de lambiek. Samen met Girardin uit Sint-Ulriks-Kapelle is de Itterbeekse brouwerij Timmermans al wat rest van de talrijke brouwerijen die Dilbeek ooit rijk was. 

Het Dilbeekse gemeentehuis was een verrassing van formaat

Van op de parking aan de Westrand kregen we een prachtig dak met sprookjesachtige torens in de gaten. Daar aangekomen was ik enorm positief verrast. Het bleek te gaan om het bijzonder mooi Dilbeekse gemeentehuis. Toen we ook achterom een kijkje gingen nemen, vielen we helemaal in zwijm. We stonden oog in oog met een prachtig park met vijver. Op het eilandje van deze waterpartij bevinden zich restanten van een 14de eeuws slot. Zoveel schoonheid had ik op die plek echt niet verwacht. 

Wat opzoekingswerk leert me dat dit gemeentehuis ook wel het kasteel de Viron wordt genoemd. Het is een 19de eeuws kasteel dat ontworpen werd door architect Cluysenaar die vooral bekend is voor zijn ontwerp van de Brusselse Sint-Hubertusgalerijen. Het gekke aan dit kasteel is dat de architect er een 'specialleke' heeft in verwerkt: het kasteel telt 12 torens, 52 vertrekken, 365 ramen en 7 trappen naar analogie met de 12 maanden, de 52 weken, de 365 dagen en de 7 weekdagen.

In het pakje folders dat we meegraaiden lees ik nog dat schilder Pieter Bruegel de Oude in zijn Brusselse periode heel wat inspiratie vond in het Dilbeekse landschap. Als de kinderen nog eens in het Brusselse de kleuren van P.W. Diest moeten verdedigen, lonkt alvast de Bruegelwandeling (7km).