bedankt voor de verjaardagswensen

Gisteren, op de 30ste oktober, werd over gans de wereld, of toch een klein stukje daarvan, gevierd dat er negenenveertig jaar geleden in het moederhuis van Geel iets met een kloppend hart geboren werd wat later uitgroeide tot wat in bloggersmiddens bekend staat als Muggenbeet. Heel wat mensen hebben tot mijn verrassing dat wezen proficiat gewenst en lekkere drank en spijzen aangeboden. Waarvoor dank.

Ook op Facebook verschenen zowat 50 gelukwensen. De mensen in mijn directe omgeving heb ik hierom reeds verblijd door mijn immer zonnige aanwezigheid. Vrienden die wat verder af wonen wil ik evenwel niet met lege handen achterlaten. Voor hen heb ik onderstaande foto gepubliceerd. Dit weekend digitaal ingeblikt tijdens de Wolfsputtenwandeling. Beschouw het als mijn verjaardagsgeschenk, speciaal voor U, ... maar tevens als bewijs dat een man van mijn leeftijd toch nog steeds voor de nodige opwinding kan zorgen....

alles, echt alles, wordt wat groter als je op de foto klikt.

wandelen in de Groene Rand

De dag voor mijn verjaardag was het alweer heerlijk weer om een wandeling te doen. Omdat de twee oudsten in Groot-Bijgaarden aan de tafeltennistafel stonden, koos ik voor een natuurwandeling in Dilbeek. De Wolfsputtenwandeling van 8 km leek me wel wat. De Groene Rand rond Brussel heeft heel wat natuurschoon in petto en geef toe, er bestaan niet veel sterkere stimulansen om je lui gat op te heffen dan een sportieve namiddag te kunnen afsluiten met een Timmermanskriek van 't vat.

 een goddelijk drankje: de kriek Timmermans uit Itterbeek

De Wolfsputtenwandeling start aan het cultuurcentrum De Westrand van Dilbeek. Al meteen daal je af in de voormalige kalksteengroeve. Het is hier dat de Dilbeekse witsteen werd ontgonnen. Deze zgn. Lediaanse kalksteen was erg geschikt voor ingewikkeld steenhouwwerk en fijnen beelden. Behalve een aantal kerken uit de directe omgeving werd de steen ook verwerkt in het Brusselse en Leuvense stadhuis, de kathedraal van Brussel en de St.-Baafskathedraal van Gent. De stenen werden door steenkappers en beeldhouwers terplekke bewerkt waarna ze over de Zenne naar hun bestemming werden vervoerd.

 wandelen in de voormalige steengroeve

De wandeling leidt je lang een grote variatie aan biotopen. Je stapt door bossen, ruigten, graslanden opgefleurd met knotwilgen, een voormalige stortplaats (Kluizenbos) en akkers. Hier en daar heb je weidse zichten over de Brusselse rand. Het kalkrijke water in het zuiden van het gebied zorgt voor een heel specifieke flora in de beekvallei. We zagen heel wat smeerwortel, Gelderse roos, een grote groep moesdistel en reuzenpaardenstaart. Bosrank, meidoorn en sleedoorn vormen er vogelvriendelijke struwelen. Op de natuurinventaris van de Wolfsputten prijken ook 16 zoogdieren, 76 vogelsoorten en 37 slakken. Wij zagen een buizerd en hoorden her en der halsbandparkieten.

 De Westrand doet erg Oost-Duits aan

 De bosrank voelt zich in de kalkrijke grond in zijn nopjes

 de herfstkleuren waren ook van de partij

Bij de aankomst van de wandeling besloten we om in het cultuurcentrum De Westrand een drankje gaan te nuttigen. Al moet gezegd dat de gevelbrede, Oost-Duits aandoende slogan "Dilbeek, waar Vlamingen THUIS zijn ..." niet meteen erg gastvrij overkomt. Bijzonder vreemd ook omdat het centrum zich officieel presenteert als 'ontmoetingscentrum'. Los daarvan biedt de Westrand een mooie en gevarieerde kaart. Mijn keuze was snel gemaakt: een Kriek Timmermans van 't vat. Een bijzonder lekker fruitig biertje maar met toch nog duidelijk het zurige van de lambiek. Samen met Girardin uit Sint-Ulriks-Kapelle is de Itterbeekse brouwerij Timmermans al wat rest van de talrijke brouwerijen die Dilbeek ooit rijk was. 

Het Dilbeekse gemeentehuis was een verrassing van formaat

Van op de parking aan de Westrand kregen we een prachtig dak met sprookjesachtige torens in de gaten. Daar aangekomen was ik enorm positief verrast. Het bleek te gaan om het bijzonder mooi Dilbeekse gemeentehuis. Toen we ook achterom een kijkje gingen nemen, vielen we helemaal in zwijm. We stonden oog in oog met een prachtig park met vijver. Op het eilandje van deze waterpartij bevinden zich restanten van een 14de eeuws slot. Zoveel schoonheid had ik op die plek echt niet verwacht. 

Wat opzoekingswerk leert me dat dit gemeentehuis ook wel het kasteel de Viron wordt genoemd. Het is een 19de eeuws kasteel dat ontworpen werd door architect Cluysenaar die vooral bekend is voor zijn ontwerp van de Brusselse Sint-Hubertusgalerijen. Het gekke aan dit kasteel is dat de architect er een 'specialleke' heeft in verwerkt: het kasteel telt 12 torens, 52 vertrekken, 365 ramen en 7 trappen naar analogie met de 12 maanden, de 52 weken, de 365 dagen en de 7 weekdagen.

In het pakje folders dat we meegraaiden lees ik nog dat schilder Pieter Bruegel de Oude in zijn Brusselse periode heel wat inspiratie vond in het Dilbeekse landschap. Als de kinderen nog eens in het Brusselse de kleuren van P.W. Diest moeten verdedigen, lonkt alvast de Bruegelwandeling (7km).

in het holletje

(klikken op de foto om hem te vergroten)

in de zon en uit de tocht

tuinkleuren

zonet ingeblikt

De herfstverkleuring van de bladeren bepaalt momenteel de sfeer in de tuin. Het mooist van al is momenteel de wilde wingerd tegen de westgevels van ons huis. Maar ook de geelgroene lindevormige bladeren van de klimhortensia mogen gezien worden. Nog enkele weken en ook de toverhazelaars, de amberboom en  de Japanse esdoorn vertonen hun mooiste herfsttooi. Maar ook zijn er nog opvallend veel bloemen en vruchten die zich niet uit het lood laten slaan door de voortschrijdende herfst. Van de nieuwe aanwinsten maken vooral de Pinky Winky (Hortensia), de Echinacea's, de Geranium 'Rozanne' en de Tricyrtis formosana de verwachtingen waar. Bij de herfstanemonen zijn de hupehensis en de Koningin Charlotte zo goed als uitgebloeid maar de witte Honorine Jobert met zijn mooie krans van gele meeldraden heeft nog niks van zijn bloemenpracht verloren.

Omdat de winter toch ooit zal arriveren, heb ik vandaag naar gewoonte ook mijn 20 kg vogelzadenmix besteld. Vorig jaar kwamen voor 't eerst een aantal kepen snoepen aan de voedersilo. Ook het kooitje sijzen, onze kleinste vink, was vorige winter een nieuw fenomeen in onze tuin. Niet dat ik roep op koude en sneeuw maar dat spektakel was zo bijzonder dat ik er terug naar uitkijk. Deze bestelling plaats ik online bij Vivara. Een deel van de winst wordt overgeheveld naar Natuurpunt en Vogelbescherming, 2 verenigingen waarvan ik lid ben. Een zak van 10 kg. kost er 28,95 euro maar bij 20 kg. geldt er een korting en betaal je 51, 90 euro. Als extraatje bestelde ik ook een zakje trommelstokjes (Allium sphaerocephalum). Daar heb ik nog wel een plekje voor. Als deze het even goed doen als hun broertje de bieslook dan ben ik meer dan tevreden.

Rihanna

posters van Rihanna

Ik ken Rihanna enkel van horen zeggen en vanuit de gazet. Deze week las ik dat ze in Parijs een seksshop bezocht. Op 5 minuten tijd zou ze er zo'n 1100 euro gespendeerd hebben. Handboeien, ondergoed en badolie en zo. Ieder diertje zijn pleziertje. En gisterenavond trad ze op in Antwerpen. De drie dochters konden dankzij een vriendin mee naar het Sportpaleis. Het had wel wat in eer ze op het podium stond maar al bij al vonden ze het toch een goed optreden. Volgens de jongste was het zeker de 59 euro waard. Na het concert, waar -nog steeds volgens de jongste- opvallend veel lesbiennes aanwezig waren, kochten Heleen en Sara een poster. Deze zullen allicht opgehangen worden in hun kamer. Dat mag natuurlijk. Als het handboeien waren, moest er toch eerst eens gebabbeld worden.

kleur in huis

Wie zo'n winkeltje passeert kan toch niet anders dan binnen eens te gaan rondneuzen. Hadden ze daar toffe spullen! Mooie porseleinen handvaten, pisemmers, gieters, fietsbellen, tegeltjes en lampenkappen... noem maar op. En alles aan een zacht prijsje, zeker voor een winkeltje vlakbij het historisch centrum van Dresden. En dan weet ik op voorhand dat de 4 vrouwen des huizes niet met lege handen buitenkomen.

een charmant winkeltje voor creatievelingen

Ter vervanging van onze 3 spaarlampbollen uit de Ikea kocht die van ons 3 papieren lampenkappen. Van ieder model was maar 1 exemplaar dus zat er voor de winkeldame niks anders op dan met een lange stok de lampenkappen naar beneden te halen. Hier kwam heel wat vlieg- en stuntwerk aan te pas want haar winkeltje zat driedimensionaal proppensvol met verkoopswaar. Een smal gangetje, een molspijp breed, liet toe om je voorzichtig te bewegen. Charmant, iets wat je hier niet meer tegenkomt of misschien enkel en alleen nog in de knip- en naaibranche.

 

lamp 1

lamp 2, met bloemen

lamp 3

Deze 3 lampenkappen hangen nu in onze hal op de bovenverdieping. Ze verspreiden een zacht en stemmig licht, anders dan de circustoestanden die ik had verwacht. Eentje ervan hangt nog wel ietwat te laag (assemblage door de bazin des huizes) want ik loop er met mijn dwaze kop regelmatig tegen. Maar toch een verbetering. Meer kleur, minder afgelikt. Creatiever, minder massaproduct. Goed voor een beter humeur al marcheert het voorlopig niet. Het zonnetje in huis is niet meer wat het geweest is. Maar wat niet is, kan nog komen.

insecten ter waarde van 16 frank

5 kleurrijke insecten vergezeld van een notenkraker, wie wilt er nu niet zo'n pakje toegestuurd krijgen?

natuurpostzegels van 16 Belgische frank

(de moeite waard om in 't groot te bekijken - even erop klikken)

Rode zonnehoed

 in wording....

in vol ornaat

Er zijn nog heel wat bloemen van dit plantenlijstje die vandaag op hun mooist aan het bloeien zijn. Omdat ze nieuw zijn van dit jaar is de grote vraag of ze hun eerste winter goed gaan doorkomen. Ik zou het doodjammer vinden indien ze niet echt wintervast zouden blijken te zijn. Alhoewel de gewone Echinacea purpurea ook wel mooi is, zijn de Tomato Soup, de Flame Thrower, de Hot Summer en de Firebird échte aanwinsten voor onze tuin. Of ze nu reeds helemaal opengerold zijn of nog met de bloem in wording, ze ogen in beide gedaantes bijzonder fraai en uitzonderlijk fotogeniek. Maar veel vinders zie ik er niet op. Zij zijn van de herfstasters niet weg te slaan.

witloofbier

Onze wandeling op de Wijngaardberg te Wezemaal (later hierover meer) werd afgesloten op het terras van dorpsherberg 'In de Ster'. Ik bestelde er het Groevebier. Maar omdat dit bier uit voorraad was, koos ik voor een Wit Goud, een witloofbier van Brouwerij Hof ten Dormaal uit Tildonk. Net als het Groevebier had ik dit bier nog nooit gedronken. Tegenwoordig kies ik op de bierkaart altijd dingen die voor mij onbekend zijn. Op mijn leeftijd moet ik me beginnen te haasten als ik nog alles wil proeven wat er uit de brouwketels vloeit.

mijn Witloofbier naast de Westmalle van mijn vader

 (en de warme choco van Kristien)

Dit witloofbier wordt gebrouwen van water, gerstemout, suiker, gist, hop en witloofwortel. De grondstoffen voor het bier worden geproduceerd op de gronden rond de boerderij in Tildonk. De eigenaars vonden in Montana (VS) een geschikte brouwerij die eveneens in de hoeve werd geïnstalleerd. Sinds vorig jaar draait er ook een eigen bottellijn, goed voor zo'n 2000 flessen per uur. De toevoeging van de witloofwortel aan het recept maakt van het bier een echt streekbier want de teelt van witloof was tot voor kort een typische bedrijvigheid in de regio Aarschot-Leuven. 

Het witloofbier is een pittig blond bier met een alcoholpercentage van 8%. Het is gebotteld in een mooie groene fles (37 cl) met kroonkurk. Als je het bier op de kaart ziet staan, moet je het zeker eens proeven want voorlopig is het in onze cafés een rariteit. Het merendeel van het bier uit Tildonk wordt immers met succes richting Amerika afgevoerd. Leuk om weten is dat de kleinschalige hoevebrouwerij werkt met een gesloten kringloopsysteem: alle ingrediënten worden zelf geteeld, de energie wordt gewonnen uit koolzaad en de brouwresten, het zogenaamde draf, wordt verwerkt tot veevoeder. 

Het Witloofbier is een erg jong biertje want het wordt pas sinds dit voorjaar gebrouwen.

Het kriekenbier Mystic

Bij onze verkenning van het Kasteel van Beersel, enkele weken geleden, proefde ik voor het eerst een Mystic. In niets te vergelijken met het Witloofbier maar koel geserveerd op een zonnige dag altijd welkom. Het is een erg fris en lekker kersenbiertje (andere fruitvariëteiten bestaan ook) uit de brouwerij van Haacht. Om maar te zeggen dat ik van mening ben dat de inwendige mens niet mag verwaarloosd worden. We leven hier in het beste land om ons te laven aan unieke en wereldvermaarde biersoorten. Eens in de grond of gecremeerd is je kans verkeken, dus nog langer uitstellen is stom. Bovendien getuigt het negeren van al dit lekkers van cultuurbarbarij.

Maar, glaasje op...laat je rijden. Het ene witloofbiertje was er voor mij al één te veel. Redelijk duizelig liet ik het autorijden daarom over aan mijn wederhelft. Haar warme choco kon geen kwaad.

platgereden rat

verminkt hoofdje van een rat nabij molenaarswoning te Wezemaal

Wat me bij dit stoffelijk overschot opvalt, is het paar tanden van de benedenkaak. Wat een kanjers zijn dat? Dat had ik nu niet verwacht. Vreemd ook dat het lijkje niet opgeschept wordt en in de grond gelegd wordt. Ratten mogen precies 'rotten in hell'. Moest het een hond of pakweg een paard geweest zijn, dan had het corpus allicht niet meer op de straat gelegen. Nochtans zijn ook ratten mooie en sociale dieren. En toch, rattenhotels of rattenverblijven voor in een ecologische tuin..., je leest er nergens over. Hoe komt het toch dat eekhoorns lief zijn en ratten dood gewenst worden? 

toch wel bijzondere bak

Voor de wat oudere leerlingen was het vandaag geen gewone schooldag. Zij konden naar jaarlijkse gewoonte kennismaken met enkele opstellingen van de Rensponsable Young Drivers. De tolwagen en de crashtest waren opnieuw van de partij. Nieuw was de zogenaamde Promillekart. In deze elektrisch aangedreven go-cart konden onze leerlingen de gevaren van rijden onder invloed aan de lijve ondervinden. Wat onze leerlingen niet gezien hadden was dat de RYD wel met een heel bijzondere bestelwagen waren afgezakt.

Op het eerste zicht een heel gewone Renault...

Neen, de auto zelf is niks bijzonders. Maar de nummerplaat is dat wel. In 17 september van vorig jaar heeft Etienne Schouppe de allerlaatste oude nummerplaat laten persen, 999CFQ. Op 16 november van vorig jaar overhandigde hij de allereerste nieuwe 'Europese nummerplaat' met robijnrode kentekens aan de Responsable Young Drivers. Wel, deze 1-AAA-001 stond dus wel op onze speelplaats vandaag.

De laatste oude en de eerste nieuwe nummerplaat

(foto Het Belang van Limburg)

de Adam (of Eva) onder de Europese kentekenplaten

Mijn speurdersogen hadden deze bijzondere bak meteen in de gaten. Ik ben ondertussen ook al wel goed getraind in die dingen. Zaken opmerken waar de meesten aan voorbijgaan is een belangrijke aspect van mijn job. Als kind al heb ik zo al eens een dievenbende helpen oprollen omdat ik een vreemde auto had opgemerkt in de straat. De politie was me erg dankbaar. Maar een lekstok heb ik nooit gehad. (*)

Dankzij mijn collega Sven die zo goed was om er op mijn vraag met de schoolkodak enkele foto's van te maken, staat dit curiosum nu te pronken op Muggenbeet. Wie weet komt hij ook nog in de schoolkrant. Was het 1-LUL-001 geweest was die kans nihil geweest.

(*) Een PV daarentegen deze week wel.

die Brühlsche Terrasse

canvas met zicht op het barokke Dresden en de Elbe

het bloempottenverblijf

Bijenhotels en insectentorens zijn ondertussen zodanig ingeburgerd in de ecologische tuinen dat de beestjes in kwestie depri worden van het déjà vu-gevoel. Tijd om af te wijken van het voorgeschrevene en eens met iets anders uit de hoek te komen. Moeilijk moet dat allemaal niet zijn en duur al helemaal niet: met een overschot  bloempotten, stro, wat ijzeren draad en stukjes bamboestengels bouw je zo een bloempottenverblijf. Als je hiervoor wat kleurrijke potten uitkiest -geverfd door de kinderen bijvoorbeeld- krijg je er een mooie blikvanger bij.

detailfoto van versierde bloempot

Je pakt alleen bloempotten waarvan de bodem voorzien is van een gat. Door dit gat worden de 2 ijzeren draden gestoken: eentje waarmee de pot omhoog gehouden wordt door de pot net erboven en eentje om de pot net eronder in de lucht te houden. De bovenste draad bevestig je aan een stevige tak, de onderste draad leid je naar de grond waar een grote steen het geheel verankert. Aan de 2 uiteinden van de op maat geknipte ijzeren draden bevestig je een stukje bamboestengel (of ander hout of een nagel) zoals op het plannetje uitgetekend:

instructieplan

Je kan het bloempottenverblijf zo lang maken als je zelf wilt. Eens opgehangen heb ik de ijzeren draad wat gecamoufleerd met natuurtouw (van koren- of hennepvezels). In de potten steek je vervolgens proppen droog hooi. Ik gebruik hiervoor aangekocht gedroogd alpengras omdat mijn kinderen hun konijnen ermee voederen en het dus voorradig is.  Lieveheersbeestjes en oorwormen weten het verblijf zeer snel te vinden. Verschiet niet als in de lente sommige vogels het hooi komen stelen om er hun nest mee te maken. 

het eindresultaat als blikvanger

Zo'n bloempottenverblijf is eens wat anders.  Zo'n kleurrijk verticaal element in de tuin is best wel mooi en -wat meegenomen is- overtollige bloempotten krijgen een nieuw leven ingeblazen. Het vergt wel wat handigheid. Pas op met de ijzeren draad, de uiteinden zijn scherper dan je denkt. Voor ietwat oudere kinderen is de bouw van zo'n bloempottenverblijf ook een prima oefening in driedimensionaal denken. Voor volwassenen eigenlijk ook, zelf heb ik ook meermaals in mijn haren gekrabd.

De bouw verloopt het gemakkelijkste als je met de bovenste pot start. Hang deze op een maak de 'ketting' steeds langer door er telkens een pot bij aan te bevestigen. Lukt het echt niet, kan je de bovenste draad altijd gebruiken om jezelf op te hangen. Na verloop van tijd transformeer je in een insectenbuffet van de bovenste plank. Voor de beestjes moet je iets over hebben.

het Nationaal Park in Niel bij As

Omdat de mensen van Dieren in Nesten vonden dat we flink gewerkt hadden bij de aanleg van onze amfibiepoel, hadden ze ons beloond met een weekendje in Hotel Mardaga te As bij Genk. Twee nachten met ontbijt inclusief een gastronomisch diner en dat voor 4 personen. We betaalden de uitbater een klomp goud extra zodat we met ons 6 konden slapen en eten. Je kan de kinderen hun spijs en drank niet altijd in de vuilbakken laten zoeken. Het voorbije zonnige weekend streken we neer in dat hotel aan het beschermd stationnetje van As en verkenden er het Nationaal Park Hoge Kempen.

Het weer kon niet beter zijn

Het station van As is één van de 5 lokale toegangspoorten van het Nationaal Park Hoge Kempen. Iets meer dan een jaar geleden was het ook de eerste overnachtingsplek van mijn schoonbroer die op wereldreis per fiets vertrok. Het station dateert van 1878 en is daarmee het oudste stationsgebouw van Limburg. De treinen die er nog rijden vervoeren geen steenkool meer -die tijd is in Limburg volledig voorbij- maar toeristen die graag een ritje maken kunnen er nog terecht.

we beklommen de replica van een boortoren (de kinderen toch)

In het begin van de wandeling kwamen we meteen bij de klimtoren van waaruit je een mooi uitzicht hebt over de streek. De toren is aan de buitenkant geconcipieerd naar een authentieke boortoren van Dumont. Aan de binnenkant geen houten treden maar een veilige stalen constructie. Ik stuurde de rest van de kroost bovenwaarts zodat ik enkele foto's kon nemen. Zo spaarde ik ook wat energie want de wandeling die we aanvatten was de langste die op de kaart stond uitgetekend, toch zo'n 12 km lang. 

we passeerden een mooie dreef

Via de zogenaamde 'geologische wand' stapten we richting de Bosbeek en de Oude Molen. Ongetwijfeld het mooiste stuk van de wandeling en ook het rustigste... want als er één ding tegenviel dan was dit toch het voortdurende straatlawaai waarmee je nolens volens geconfronteerd wordt. Een natuurwandeling moet voor mij ook stilte bevatten. Helaas is de regio erg druk bereden, dat merkten we ook als we de slaap probeerden te vatten in het hotel.  

Die Bosbeek is zo'n 22 km lang. Op dit korte traject heeft deze beek wel een verval van meer dan 50 meter. Dit gaf aanleiding tot de bouw van tientallen watermolens. De pas gerenoveerde molen waar we op uitkeken was privé-eigendom, dus zat er niets anders op dan verder wandelen. Jammer. De bosbeekvallei is gelukkig wel toegankelijk en dankzij Natuurpunt wordt hier gewerkt aan een waardevol natuurgebied van zo'n 65 ha.

het Ruwmortelven

Omdat we ergens een pijltje gemist hadden of omdat er eentje ontbrak -wat gezien mijn padvinderskwaliteiten meer voor de hand ligt- wandelden we 'verkeerd' en passeerden we de Kasterhoeve en een imitatie van de grot van Lourdes. Van hieruit gidste ik onszelf met de stafkaart langs een mooie dreef (Heulke) naar het Ruwmortelven. Volgens de folder is dit ven een uitverkoren plek voor planten van de natte heide zoals veenpluis, zonnedauw en dopheide. Tevens zouden er zeldzame en bedreigde soorten hun thuis hebben met name de heikikker, de vinpootsalamander en de venwitsnuitlibel. Ik hoop dat het allemaal klopt want, zoals dat ook bij andere vennen vaak het geval is, ontwaar ik er geen enkele levensvorm. Geen kikker, geen libel, zelfs geen vlinder of vogel. Een wild eendje zou al mooi geweest zijn maar zelfs dat was me niet gegund.

aan de rand van een maïsveld ontdekten we een mooie libel

(determinatie laat ik wijselijk over aan kenners)

Toen we aan het laatste deel van onze wandeling begonnen, ontdekten we aan de rand van een maïsveld wel een prachtige libel. Ik zou je graag vertellen welke soort het was (zie foto) maar zelfs met een libellengids bij de hand vind ik nergens een foto of een beschrijving die klopt. Wie het weet, mag het zeggen. Ik waag me er niet aan.

Het laatste stukje stapten we door een gemengd bos waar opmerkelijk veel paddenstoelen groeiden. Vliegenzwammen, eekhoorntjesbrood, inktzwammen, stuifzwammen, zwavelkopjes,... ze waren allemaal van de partij. Het lijkt me een succesvol jaar te zijn. Ten behoeve van een hoogspanningsleiding was een deel van het bos open gekapt. De heide bloeide er nog en ook de bosbessen waren best lekker. Maar ook hier weer veel verkeerslawaai. De libel die ik meende te horen, en waarvoor ik absolute stilte van mijn kinderen vroeg, bleek bij nader toezien het gesidder van de hoogspanningsleiding te zijn. Ook dat viel wat tegen.

bloeiende heide onder de hoogspanningskabels

Redelijk afgemat ploften we ons bij aankomst neer op het beschaduwd terras van het station van As. We dronken er een frisdrank en besloten om de namiddag te vervolledigen met een bezoek aan Oud-Rekem. Het "mooiste dorp van Vlaanderen" ligt op amper 15 km rijden. Dus hop, richting Zuid-Willemsvaart... .