in dienst van de konijnen

Ik had gisteren, net zoals op alle andere dagen van de week, gerekend op een zeer relaxte dag waar ik, behalve het drinken van koffie en wat surfen op 't web, geen 'klos' diende te doen. Na zovele jaren van intensieve fysieke arbeid en buitenmenselijke mentale opoffering verdienen mijn geest en lichaam het om tijdens de rest van mijn nietig bestaan in een staat van volledige ontspanning te verkeren. De mensen in mijn nabijheid kunnen bevestigen dat ik wegens uitmuntende maatschappelijke verdiensten, zonder gêne aanspraak kan maken op een parasitair leven en dit tot ik mijn laatste adem uitblaas.

Maar dit is zonder onze konijnen gerekend.

de gefabriceerde sokkel voor het konijnenhok

Het pas bevolkte konijnenhok diende op een sokkel te worden geplaatst. Anders zou het hout te snel kunnen rotten en was het graven van een vluchtweg door de hangoren misschien wat te gemakkelijk. Al zijn er mensen die stellen dat die dwergkonijnen geen gangen graven. Weet ik veel. Derhalve heb ik nog eens mijn bouwvakkersvaardigheden aangesproken en construeerde ik met betonnen boordplaten en klinkers die nog ergens rondslingerden, een op maat gemaakte stevige sokkel. Een schup, een zware hamer, een waterpas, een plooimeter, een diamantschijf en enkele uren vrijwilligerswerk resulteerden uiteindelijk in een professioneel werkstuk dat door geen kat ooit zal worden opgemerkt , laat staan bejubeld. Een beetje exemplarisch voor mijn leven.

konijnhok in de sokkel op de best mogelijke plaats in de tuin

Het hok der prinses-konijnen werd vervolgens in de sokkel geplaatst. Omdat ik ergens op het internet gelezen had dat je verveling bij konijnen moet vermijden, heb ik met een omgekeerde oude wijnkist (zie links beneden) nog een donker holletje geëvoceerd. Hiervoor diende ik gewoon een gat te zagen in de houten kist, helaas schoof mijn zaag wat uit en staan de tanden ervan in mijn rechterwijsvinger. Een spat bloed siert thans als een prehistorische rotstekening het kunst-konijnenhol. Behalve een donker holletje kan de kist door de konijnen ook aangewend worden als uitkijkplatform wanneer ik, of anderen, het vol gekakt stro opruim en een nieuw beddeke van droog stro voor de beider dames uitspreid. Wie konijns verstaat, hoort op die momenten zeker het lied van Juul Kabas "'t zijn zotten die werken".

De twee hangoorkonijnen, met één oor in de hoogte, waarbij ik in dienst ben.

Loes was gisteren gaan kijken voor een derde konijn, maar de bezochte winkels hadden er geen. Maar het staat vast dat het konijnenhok weldra zal betrokken worden door een extra inwoonster. Wie had dat gedacht, dat ik ooit wortelknabbelende vrouwen in de watten zou leggen?