DVD van het jaar

speelduur: 69 minuten !

totale lengte: 70 centimeter !

Bassie en Wilfried in de rol van hun leven!

kruidentuin Postel

De ganse kroost in de kruidentuin.

Als je dan toch Sas 3 gaat bewonderen dan kan je er even goed Postel bijnemen. En dat deden we ook. Een zee van mensen daar. Ongelofelijk druk. De afspanning vlakbij de abdij zat eivol. De ijs- en fritkramen deden gouden zaken. Geen plaatsje meer vrij op de grote parking. Alleen rust binnen de muren van de norbertijnenabdij zelf.

De abdij zou haar oorsprong vinden "voor 1138" toen de priorij Postel werd gesticht door de abdij van Floreffe. In 1618 werd de priorij een zelfstandige abdij. Er worden tiendenschuren gebouwd, rond de abdij wordt een ringmuur gemetseld en ook een brouwerij wordt uit de grond gestampt. In 1797 worden de kloosterlingen verdreven (Franse revolutie). In 1847 nemen de kloosterlingen terug hun intrek in de abdij.

de norbertijnenabdij van Postel

De abdij van Postel bevindt zich temidden uitgestrekte groene ruimtes zoals ook de norbertijenabdij van Averbode dat doet. Die paters hadden wel smaak qua ruimtelijke inplanting. Ook van kaas en bier hadden ze wel... kaas gegeten. Wie kent er de abdijkaas en het abdijbier van Postel nu niet? Maar vergis u niet: in tegenstelling tot de kaas wordt het bier al lang niet meer op de abdij gebrouwen. Het is momenteel brouwerij De Smedt uit Opwijk die het ganse gamma postelbieren voor haar rekening neemt. 

Ook met kruiden zijn de paters nog bezig. Een bezoekje aan hun kruidentuin is wel een ommetje waard. Ik zag er bvb. een vruchtendragende wolfskers (erg giftig), prachtige artisjokken (moet ik ook eens proberen) en heel veel absintalsem.  De paters zijn gespecialiseerd in allerhande crèmes (o.m. tegen aambeien en cellulitis), tincturen en ginseng. Ook siropen, olieën en thee's worden er op milieuvriendelijke wijze gefrabriceerd. 

"Als je als jonge man al eens aan kloosterling-worden - hetzij als priester, hetzij als broeder - gedacht hebt, en hierover eens wil doorpraten met leeftijdsgenoten en jonge kloosterlingen, dan ben je ook welkom in de abdij." (gevonden op de website)

Baileybrug Mol

De daguitstap richting Postel bracht ons bij de onwaarschijnlijke

Baileybruggen over het Kanaal Bocholt-Dessel (nabij Sas 3). De

overspanning is immens, zonder pilaren of tuikabels, en toch

houdt dat 'ding' met zijn planken vloer stand. Straf is dat!

wie we daar hebben!

dan toch, een distelvlinder.

Al drie jaar lang hou ik de vlinders in de gaten die in mijn tuin wat eten en drinken komen zoeken. Sinds vorig jaar meld ik mijn waarnemingen ook aan Natuurpunt. En voor 't eerst, vandaag, zie ik een distelvlinder (vanessa cardui). Die beestjes komen van Afrika en tegen de winter vliegen ze terug. Men denkt dat heel wat van die vlinders onderweg omkomen en bevriezen. De vlinder die bij mij op de asters zat mag van geluk spreken dat hij nu nog leeft. De ganse onderkant van de vleugels is weg. Hij is serieus toegetakeld. Misschien wel van de snavel van een vogel die een lekkere hap voor ogen had. En toch fladdert hij vrolijk rond. Respect.

halal toilet

't Is op Karrewiet geweest, dus zal 't wel kloppen zeker? In het olympisch park van London dat men volop aan het opbouwen is, heeft men de wc-potten zodanig vastgeschroefd dat kakkende atleten niet met hun gezicht naar het oosten zitten. Want in 't oosten ligt Mekka, de geboortestad van Mohammed. En kakken met het gezicht naar Mohammed, "dat mag niet" van het islamitisch geloof.

Ik heb niks tegen de islam, 't is te zeggen, toch niks meer dan tegen al de andere godsdiensten maar ik moet bij dit bericht toch eens aan mijn haar krabben. Dus, wanneer je op de wc-pot zit mag je niet met je gezicht naar Mekka gedraaid zitten, want dat is niet halal... andersom daarentegen, dat is prima. Maar andersom, dat is dus wel met je blote kont (en al wat er in vaste of vloeibare vorm uit ontsnapt) recht naar de profeet. Waarom ziet hij liever een gapende full moon in actie dan het gezicht van een ontlastende atleet? Mohammed, ik heb zo het idee dat je ons nog iets heel belangrijks moet vertellen. Kom, zeg het maar, we kunnen wel tegen een stootje.

uitgebloemd

Zelfs uitgebloemd is de rode zonnehoed (echinacea purpurea)

mooi om te bewonderen. Het beneveld spinnenwebje is een

leuk extraatje.

Sas 4

De voorbije zondag, toen ik nog niet doodziek was en ook zonder zakdoek en koppijn door het leven kon, bezocht ik samen met één van de dochters Sas 4 nabij Witgoor Dessel. Ook dit bezoekje kaderde in mijn opzet om Mol, de stad waar ik thans mijn boterham verdien, beter te leren kennen. Er zou een nieuwe uitkijktoren zijn opgetrokken die je vrij kan beklimmen en die je mooie vergezichten oplevert: de Molse meren, de windmolens van Lommel, het SCK, de zandwinningen en bossen tot in Nederland. Genoeg om mij uit mijn luie zetel te hijsen.

Sas 4 is niet zomaar een sluisje van keskeschiet. Het informatiebord leert me dat ik me op een unieke plaats in Vlaanderen bevind: "Op deze plaats komen namelijk niet minder dan drie waterwegen bij elkaar". Dat klopt: ik zag het kanaal Kwaadmechelen-Dessel (een aftakking van het Albertkanaal) samenvloeien met het Kempisch Kanaal (Bocholt-Herentals) en het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Een kanalenkruispunt dus en dat met nog een echte saswachter die de beide sluisdeuren en een ophaalbrug bedient.

Twee plezierboten wachten op de opening van de sluisdeur.

Deze kanalen maken de verbinding tussen De Maas en De Schelde. Dankzij hun aanleg konden de arme Kempische zandgronden verrijkt worden met het mineraalrijke Maaswater. Bovendien ontdekte men bij de uitgraving van deze kanalen dat de Molse bodem vol met kristalhelder wit zand zit. Dit betekende meteen het startsein voor de glasnijverheid (Glaverbel) in de streek. De wijdse witzandontginningen toverden de streek om in een lappendeken van grote waterplassen. Het zilvermeer, het 180 ha grote Rauwse Meer (het grootste binnenmeer van Vlaanderen!), Port Aventura,... ze zijn allemaal ontstaan door de delving van het Mols witzand.

De Sas 4-toren is een staaltje prachtige architectuur.

Vlakbij het kanalenkruispunt bevindt zich de nieuwe uitkijktoren. Deze toren is vrij te beklimmen en biedt u een prachtig uitzicht. De 217 treden brengen u vlotjes naar een hoogte van 37 meter. Tegenliggers zijn geen probleem want de treden zijn erg breed en ook bij nat weer is de veiligheid verzekerd doordat de begaanbare oppervlakte grof geperforeerd is. Op ieder level is er een gebogen uitkijkterras richting de kanalen. Een spandoek op de westerflank biedt de inwoners van Witgoor voldoende privacy.

Detailfoto van de Sas 4-toren

De staalbouw van de toren is echt wel indrukwekkend. Drie grote buizen die verankerd zitten in een betonnen dek dragen de ganse constructie. De trappen worden gedragen door de dwarspijpen die met stevige bouten de drie hoofdpalen met elkaar verbinden. Het buizengestel is vast en zeker een knipoog naar de zandwinningen die gelijkaardig materiaal gebruiken.

Het bovenste verdiep heeft een dak en een houten vloer.

Boven aangekomen waan je je op een terras. Hiervoor zorgen de houten vloer en wand. Een hele reeks wegwijzers laten je de streek verkennen. Ik herkende meteen de windmolens van Lommel, de elektriciteitscentrale en de SCK-site van vorige week (atoomdorp), de Molse meren, de zandwinningen en in de verte zag ik ook de windmolens van Nike en de mijnterrils. De dochter zag en rook vooral de pannenkoekenboot die vlakbij aangemeerd ligt. De volgende bestemming lag al vast.

Op de pannenkoekenboot kan je terecht voor drank en pannenkoeken.

Via de brug ben je -ook te voet- zo bij de pannenkoekenboot die, zo bleek snel, heel wat klanten (voornamelijk fietsers) weet binnen te lokken. De boot zou gebouwd zijn in 1906 en tot pannenkoekenboot zijn omgetoverd in 1996. Voor zover ik begrepen heb, kan de boot zo meteen weer uitvaren. Alles zou nog marcheren.

De dochter nam een cola en een gewone pannenkoek met vloeibare siroop. Een beetje te groot maar wel lekker, zei ze. Zelf koos ik voor een fris pintje en een pannenkoek met ui, paprika en kaas. Het pintje bier smaakte me zeer maar de groentenpannenkoek was, naar mijn normen, niet te vreten. De buitenzijdes waren goed doorbakken maar binnenin was het deeg papperig en rauw. Omdat ik honger had speelde ik wel driekwart naar binnen maar voor bijna 10 euro krijg ik wel liever iets eetbaars voorgeschoteld. De groenten op voorhand goed stoven zou al een aardige stap in de goede richting zijn. Dat was in '96 zo, en dat is nu nog zo.

Maar Sara en ik hebben beiden een fijne en leerrijke namiddag gehad. De volgende maal ga ik op ontdekking in Postel, ook een stukje Mol. De twee Baileybruggen aan sas 3, wiens houten planken ik vorige zondag reeds hoorde kletteren onder mijn autobanden, worden mijn eerste halte. Inderdaad, opnieuw weer heel interessant voor mijn lezers. :)

langste benen, kleinste man

"The world's smallest man, He Pingping, and the woman with the longest legs, Svetlana Pankratova, met at the 2009 Guiness World Records book launch."

vlinder op de hand

Een vanessa atalanta op mijn hand... het is me meer waard

dan 1000 wulpse maagden.

het kadaver van een perzik

lekker, zo'n rotte perzik! Ook vlinders zijn er zot op.

open monumentendag in het Atoomdorp

de lagune nabij het clubhuis met zwemgelegenheid

Gisteren namen we deel aan de twintigste editie van de Open Monumentendag die dit jaar in het teken stond van de 20ste eeuw. Wij kozen voor de kennismaking met "het atoomdorp", de woonwijk van het SCK en VITO te Mol. Het 'atoomdorp' is ontworpen door de architecten Wybauw en Thiran en is een belangrijke realisatie uit de post-WOII-periode. Bovendien kwam de wijk recent nog in het nieuws want "afbraak dreigt". Hier wou ik wel het fijne van weten.

het clubhuis heeft een mooi uitzicht op de lagune

Met een vijftigtal deelnemers (2X) werd de rondleiding ingezet aan het clubhuis dat ondermeer een restaurant, een bar en kamers herbergt. Meteen werd duidelijk dat de architecten kozen voor eenvoud. De basisbouwmaterialen zijn beton en baksteen. Veel glas zorgt voor maximaal licht en voeling met de omliggende natuur. Want ook dat is opvallend: het atoomdorp of "de residentie" is erg groen (eigen noot: toch bovengronds). Volgens de uitstekende gids, een gewezen bewoonster n.b., wordt ook hier meer en meer de voorkeur gegeven aan inlandse bomen en struiken.

De studio's van de wijk doen denken aan Le Corbusier

Het mooiste gebouw van de wijk vond ik de studio's (zie foto). Het gebouw, dat eigendom is van het SCK, deed me meteen denken aan de bouwstijl van Le Corbusier en de gids beaamde dat. Ook hier wordt gebruikgemaakt van beton als dragende structuur en bakstenen en triplex als buitengevel. Maar ook de dormitory's, de watertoren en de sportinfrastructuur (nuclea) spraken me aan.

"De bouw van dit uitzonderlijke complex van woningen, socio-culturele infrastructuur en bovenal technische gebouwen luidde voor onze provincie en het hele land het begin van het Atoomtijdperk in. In 1954 kreeg de jonge architect Jacques Wybauw de opdracht om het complex van het Studiecentrum voor Kernenergie te ontwerpen. Op architecturaal vlak is dit een bijzondere realisatie die in tal van gerenommeerde binnen- en buitenlandse architectuurtijdschriften uitvoerig aan bod kwam en diverse prijzen wegkaapte."

familiaal complex, eigendom van VITO

Het gekke aan het atoomdorp is dat het architecturaal duidelijk één mooi geheel vormt maar dat het deels eigendom is van het federale SCK en deels van het Vlaamse VITO. Ja, ook hier speelt de federalisering van ons landje zijn rol. De zowat 150 à 200 gezinnen hebben nooit de kans gekregen om eigenaar te worden van hun woningen. Wanneer de eigenaars dan verzuimen om hun gebouwen degelijk te onderhouden dan komt aftakeling om de hoek loeren. Dramatisch is de toestand nog blijlange niet maar het wordt toch tijd dat deze gebouwen naar waarde worden geschat en een grondige onderhoudsbeurt krijgen.

"De jaren ’50 barstten van economisch optimisme, in de provincie werd verwoed gebouwd. Dat er toen ook kwaliteitsvolle moderne realisaties werden opgetrokken lijkt logisch, maar toch is het voor velen vandaag vaak moeilijk om het architecturale en historische belang van enkele van deze realisaties naar waarde te schatten. De architectuur van de jaren ’50 ondergaat wat de art-nouveau nog niet zo lang geleden te beurt viel: geringschatting, meewarige commentaar en tenslotte verwaarlozing en sloop."

de zwarte band als teken van protest

Half juni van dit jaar deelde het VITO per brief aan de bewoners van de appartementen (4 blokken, totaal 78 appartementen) mee dat het instituut de verhuring eind 2012 wil beëindigen. Geruchten in die zin, ondermeer in de pers, circuleerden al sedert een 2-tal maanden. De bewoners richtten een comité op dat "het atoomdorp" van de sloop wil redden. Met enkele borden "blijf van mijn wijk" en zwarte protestbanden aan de straatlichten maken ze hun ongenoegen duidelijk. Ook in de pers uitten ze hun protest.

complex voor families, omringd door mooie natuur

Op termijn dreigt de teloorgang voor de woonwijken van “Atoomdorp”. Het VITO (Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek, opgericht in 1991) wil blijkbaar van de gebouwen af. Het onderhoud zou te duur zijn en er staan uitbreidingen voor de deur. En dat vind ik toch een vreemde vaststelling. Bestaat er een mooier visitekaart voor een instelling die zich bezighoudt met leefmilieu en materialen dan deze residentie? Met een beetje fantasie wordt deze wijk toch perfect geïntegreerd binnen de onderzoeksdomeinen van het VITO. Wat vooruitstrevend was in de jaren '50 -en dat waren de gebouwen van Wybauw vast en zeker!- kan mooi gepositioneerd worden naast de nieuwe producten van duurzame ontwikkeling. Bovendien kan het vele groen nog vele hedendaagse architecten en urbanisten inspireren. Mensen hebben niet alleen een dak en muren nodig maar ook fauna en flora. De atoomwijk laat zien hoe het kan.

protest tegen de sloop van het atoomdorp

“Atoomdorp” mag geen vaag begrip worden dat slechts enkele specialisten nog hebben gekend, maar moet blijvend een toekomst kennen als de grootste, merkwaardigste en waardevolste architecturale realisatie uit het Belgische atoomtijdperk."

Interessant om weten: naar aanleiding van de Open Monumentendag van 14 september verscheen er De Erfgoedgids 'het Atoomdorp Mol'. Deze reeks is een initiatief van de Dienst Erfgoed van het provinciebestuur Antwerpen, in samenwerking met Openbaar Kunstbezit Vlaanderen. Het Mols nummer kost 10 euro en is verkrijgbaar bij het provinciebestuur Antwerpen, Openbaar Kunstbezit Vlaanderen of in de boekhandel. (96 pagina’s, ca. 90 afbeeldingen.)

Quota voor nederlandstalige muziek

Geertje's eerste single, weldra op Radio 2.

"Geert Bourgeois (N-VA) wil de radiostations van de openbare omroep verplichten meer Nederlandstalige muziek te spelen. De Vlaamse minister van Media vindt het tijd dwingend op te treden".

graag gedaan mevrouw

Na mijn goede daad voor de mensheid van vandaag is mijn stoeltje in de hemel voor eeuwig verzekerd. Wat kan ik toch een voorbeeld voor anderen zijn !

Terwijl ik een wandeling maakte in het warandepark te Diest zag ik een Turkse vrouw sukkelen met het fietsje van één van haar klein mannen. De ketting lag eraf. Haar handen zagen al serieus smerig van de kettingsmeer maar het wou maar niet lukken. Ik zag iedere nieuwe poging mislukken. Maar denk je dat die vrouw van iemand hulp kreeg?

Uiteraard kreeg ze hulp, van mij met name. Op 10 seconden had ik de ketting er terug op liggen. Bij een fietsje met versnellingen is dat niet zo moeilijk maar je moet weten hoe ge't moet doen hé. Niet alleen thuis maar ook op mijn werk moet ik al eens voor fietshersteller spelen. Ik heb wel wat ervaring zat, ook in fietszaken.

Wel drie maal heeft ze "bedankt mijnheer" tegen mij gezegd. Precies alsof ze niet meteen hulp van een bleekscheet had verwacht. "Graag gedaan mevrouw", zei ik en ook dat was ze precies niet gewoon om te horen. Wat verder vertelde ze over mijn goede daad tegen twee toeziende Turkse vrouwen. Alle drie keken ze mijn richting uit. Wat ze zeiden of dachten weet ik niet, misschien "zou hij besneden zijn?" maar daar ben ik niet zeker van. Het was in ieder geval iets heel positiefs.

Moest God dan toch niet bestaan dan kan ik met een gerust hart bij Allah aankloppen. Voor een goed mens is er overal plaats.

survivaltip

Stel: je bent samen met iemand die je heel graag ziet op overlevingstocht. En plots stoot je droogweg op een probleem. "Dedju, vaseline, een pot vaseline heb ik nodig" en 't is nogal dringend maar de meest nabije vaselinewinkel ligt -ergens- ver weg achter de horizon verdoken. Bedenk dan dat de natuur je een handje kan toesteken. Een prima oplossing in die situatie ontdekte ik gisteren, eerder bij toeval, maar toch goed gevonden, vond ik zelf. En dat doe ik nog steeds.

bont zandoogje

Het waren triestige tijden deze zomer. Nauwelijks vlinders opgemerkt alhoewel onze tuin heel vlindervriendelijk is. Op de schaarse zonnige dagen van de afgelopen weken was er toch een kleine piek in het aantal vlinders. Gisteren telde ik 2 koolwitjes, 1 atalanta, 1 gehakkelde aurelia met zijn slurfje in een rotte perzik en een bont zandoogje dat zat te zonnen op de rugleuning van onze tuinbank (foto). Maar waar zitten onze dagpauwogen? De distelvlinders of de kleine vossen?

de Schelde in

Steekt het op wat ge wilt, mijn leeftijd, mijn gebrekkige ontwikkeling, mijn enerverende nuchterheid ... het maakt me niet uit maar van dat laundry day-gedoe krijg ik koppijn. Ze moesten nog geld bijgeven om daar naar toe te gaan. Alleen al van de reportage op het nieuws werd ik zot. Ieder diertje zijn pleziertje, no problem, maar mijn antifascistoïde inborst komt bij die stompzinnige beats in opstand. Geef me een praalwagen, een versterker en een platendraaier en als een echte rattenvanger van Hameln laat ik die THC- en XTCzombies op maat en kopschuddend in de Schelde donderen. Very funny.

Mensenlief: is dat lawaai werkelijk een 'tak van de muziek'? Is computergeruis ook een liedje? Is knopjesgepruts hetzelfde als een instrument bespelen? Zijn dj's helden?

Ik zal niet meer van deze tijd zijn zeker? So what? Zo lang ik maar kan genieten van de muziek die ik mooi vind:

herfstverkleuring

De tuin verkleurt. De herfst is op komst. 

Bin Laden ontmaskerd

Waar zit toch die Osama Bin Laden?
Waarom is Pieter De Crem zo oorlogszuchtig?

Twee prangende vragen die misschien een oplossing hebben gekregen. Ik vond hun gelijkenis al langer verdacht daarom deed ik vandaag een oefening met Photoshop en ... inderdaad, de overeenkomsten blijken werkelijk schokkend.

Niet alleen onder de schedelpan zijn de hersenkronkels zowat identiek, ook hun beider boeventronie -de verhoudingen binnen het gelaat- zijn zo ongelofelijk gelijklopend dat de vraag moet gesteld worden:

Is Osama Bin Laden Pieter De Crem of is Pieter De Crem Bin Laden? En ook, wat doet De Crem werkelijk in Afghanistan?

Ik voel het. Er komt een heel grote premie vanuit Amerika aangewaaid.

De gelijkenis is zo treffend dat het geen toeval kan zijn.

(inzet: De Crem met geëpileerde wenkbrauwen, montage: De Crem mét wenkbrauwen)

nieuw T-shirt voor nieuw seizoen

Gisteren startte in Diest het nieuwe tafeltennisseizoen met het superligatreffen tussen PW Diest en Knal Deinze. Naast de kennismaking met de nieuwe eerste ploeg (nu met Olivier Dupuis als derde speler) bood de club alle Diestse spelers ook hun nieuw club-Tshirt (zie foto) aan.

De reacties waren overwegend positief. Het turkoois blauw viel erg in de smaak. Het Tibhar-model oogt inderdaad heel wat frisser en moderner dan het vorige Threeballtruitje.

Volgende vrijdag start ook voor ons -Diest Q- de competitie. We mogen het meteen opnemen tegen de nieuwe papaploeg Diest V, een ploeg die wel eens voor een verrassing kan zorgen want zij zijn al weken intensief aan het trainen met een B4-speler. Ik ben benieuwd hoe dat treffen zal aflopen.

(de sterktelijst van de Ruttens)

"een verwaarsloosde man gaat vreemd"

Alweer een prima boek voor de geletterde vrouw

Het blijft goud regenen voor de geletterde vrouw. Na de "heropvoeding van de vrouw" is er alweer een prima boek dat de ontspoorde vrouwen van deze tijd een spiegel voorhoudt. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land? Volgens Gary Neuman -een naam om voortaan te onthouden- zeker niet de vrouw... want het is haar schuld dat er zoveel mannen vreemdgaan en dat er zoveel relaties spaak lopen.

"Als mannen vreemdgaan, is dat meestal de schuld van hun vrouw", stelt de vermelde Amerikaanse relatietherapeut in zijn boek. "De vrouwen van tegenwoordig verwaarlozen hun partner op seksueel gebied, dus zit er niks anders op dan dat ze aan hun trekken komen bij andere vrouwen". Zever? Volgens Neuman ondervroeg hij meer dan 25.000 mannen en vrouwen en was zijn conclusie overduidelijk: de man die een scheve schaats rijdt, blijft thuis op droog zaad zitten.

Dé oplossing voor de vele echtscheidingen ligt dan ook voor de hand: als een vrouw wil dat haar mannetje haar trouw blijft, zal ze hem genoeg sex moeten geven. En hij geeft nog enkele concrete tips mee: als je het huis poetst of eten kookt, draag dan eens wat sexy kledij; toon interesse in zijn hobby's; als hij behoeftes heeft, bevredig hem dan; heeft hij een affaire, vergeef hem want het is UW eigen schuld. Neuman duwt de vrouwen met hun poezen (kan ook: neuzen) op de feiten: "voor de dingen die U niet doet, staan er om de hoek tien andere vrouwtjes klaar die het wél willen doen!" ... Mij moet je het niet vertellen!

Maar er is ook kritiek. Volgens het Nieuwsblad bestaan er her en der vrouwen die het boek afkraken. Relaties zouden complexer in mekaar zitten dan dat. Deze voorspelbare kritiek ten spijt, vliegen de boeken toch als zoete broodjes over de toonbank. Wie honger heeft, die zoekt eten.

Zeker voor mijn vele vrouwelijke lezers is dit boek ongetwijfeld een leuk idee om als pakje-voor-mezelf onder de kerstboom te leggen. Maar ik wil ook mijn mannelijke lezers niet op hun honger laten zitten. Zij krijgen van mij nog deze 'prikkelende' tip: moest het vrouwtje bij de kerstboom plots zin krijgen (af en toe gebeuren er nog wonderen bij de kerstster), bedenk dan dat je met een takje van de spar leuke dingen kan doen. Zekers als de naalden nog goed prikken. Niet zeggen dat het idee van mij komt hé!

Lees ook de waardevolle tips die ik reeds gaf in 2006.

parkallures

De tuin van het Kasteeltje krijgt hoe langer hoe meer de allure van een park

Het voorbije weekend verzamelden bijna 100 afstammelingen van de familie Rutten-Vanderheyden voor een reünie op het Kasteeltje aan de Schoterweg te Tessenderlo. Mijn vader en al zijn broers en zussen, in totaal zo'n 11 stuks, hebben er altijd gewoond totdat ze trouwden en in hun eigen huis trokken. Het familiefeest op het Kasteeltje is dan ook telkens een terugkeer naar onze familieroots.

Op de familiebijeenkomst werd er stopkesschiet gedaan, gepetanquet en veel bijgepraat

Het kasteeltje werd ondertussen aangekocht en prachtig gerenoveerd door een dubbele neef van mijn vader (Broer en zus trouwden met broer en zus). De toegangsweg werd heraangelegd zoals het was voordat mijn grootvader 'de rechte lijn' uitvond en toepaste en ook de weilanden werden verenigd en van prikkeldraad verlost omdat de nieuwe eigenaars zich niet bezighouden met kippen, koeien en een paard. De mooiste bomen waaronder een schitterende es en kastanjeboom, werden bewaard en kregen nieuw gezelschap van een liriodendron, een zelkova, een vleugelnoot, een liquidambar, een mispelboom en een tiental bloemende kornoeljes. Het Kasteeltje en de tuin kunnen thans gelden als een toonbeeld van privé-restauratie en het is dan ook een plezier om er jaarlijks terug te kunnen komen. Het doet goed om te zien dat een familiestuk in goede en gastvrije handen is terechtgekomen.

Jo voor de es, hét pronkstuk van de tuin

Hét pronkstuk van de tuin is ongetwijfeld de es, wellicht de dikste boom van onze gemeente. Vermoedelijk werd er ooit een ent van een treures of bloemes op deze es gegriffeld maar hebben de wilde scheuten met de tijd terug de overhand gehaald. Zo wordt toch al jaren tegen mij verteld. Enkele jaren geleden werd de boom onder handen genomen door een boomchirurg en nu kan hij verder de eeuwigheid in.

Hopelijk krijgt de tuin met de jaren de erkenning als park en wordt deze groene ruimte beschermd voor de komende generaties. Mits nog wat enkele toevoegingen en verbeteringen -ik denk nu aan een waterpartij en bloeiende vaste planten- kan dit park uitgroeien tot één van de mooiste privétuinen van Limburg. "Moemoe en vava" zouden alvast hun ogen niet geloven. Toch zou ik er niet van verschieten als vava, better known as the famous Rikus Rutten, de ploeg achter het paard zou binden om er terug een patattenveld van te maken. Voor een boer van zijn generatie is een siertuin 'verloren oppervlakte'. Zeker voor mijn grootvader.

gekut en gepiep

Als stichtend lid van het Genootschap van autonome en ongeremde Kutschrijvers (Facebookgroep) viel het me natuurlijk meteen op. Het nieuwe Sanoma-blad Goedele dat morgen in de winkelrekken ligt, kreeg van de makers de stoute subtitel "een écht kutblad" mee. Toeval? Opnieuw?

Neen, het is niet de eerste keer dat ik het gevoel heb dat sanoma leentjebuur speelt. Mij niet gelaten, maar bestaat er niet zoiets als een billijke vergoeding en credits?

Ja, en Coldplay kent er ook iets van!